De ziekte van Parkinson is de tweede meest voorkomende neuro-degeneratieve ziekte na Alzheimer. In de VS worden ongeveer 60.000 nieuwe gevallen gediagnosticeerd elk jaar, waardoor het totale aantal huidige gevallen tot ongeveer een miljoen oploopt, met tienduizenden die er aan sterven, elk jaar.
De voedingskundige component die het vaakst betrokken is, is melk, waarbij verontreiniging van de melk door neurotoxines werd beschouwd als de enige mogelijke verklaring. Hoge niveaus van residuen van het bestrijdingsmiddel organochlorine werden gevonden in melk, en in de meest getroffen gebieden in de hersenen van slachtoffers van de ziekte van Parkinson, tijdens autopsie.
Omdat er overal in de melk pesticiden zijn gevonden, moet de zuivelindustrie misschien verplicht worden om op de aanwezigheid van toxines in melk te testen. En er zijn nu inderdaad goedkope, gevoelige, draagbare testen beschikbaar. Geen vals positieven; geen vals negatieven, het verstrekken van snelle detectie van zeer giftige bestrijdingsmiddelen in melk. Nu hoeven we alleen maar de zuivelindustrie te overtuigen om dit daadwerkelijk te doen.
Anderen zijn echter niet zo overtuigd van het pesticide verband. Ondanks duidelijke associaties tussen inname van melk en de incidentie van de ziekte van Parkinson, is er geen rationele verklaring voor het feit dat melk een risicofactor is voor de ziekte van Parkinson.
Als het de pesticiden in de melk zouden zijn, die in de hersenen konden ophopen, dan konden we aannemen dat de pesticiden in het vet zouden ophopen, en het verband tussen magere melk en Parkinson is net zo sterk.
Dus suggereren ze een omgekeerd verband- de melk veroorzaakte geen Parkinson, Parkinson veroorzaakte de melk. Parkinson maakt sommige mensen depressief, redeneerden ze, en depressieve mensen zouden meer melk kunnen drinken. Dus moeten we zuivelopname voor Parkinson-patienten niet beperken vooral omdat ze zo gevoelig zijn voor heupfracturen, maar nu weten we dat melk niet schijnt te beschermen tegen heupfracturen, en zelfs het risico kan vergroten van zowel botbreuken als de dood - maar ironisch genoeg een aanwijzing kan bieden over wat er gaande is met Parkinson.
Maar eerst dit omgekeerde oorzakelijkheid argument. Heeft melk tot Parkinson geleid of heeft Parkinson tot melk geleid? Wat men nodig heeft zijn prospectieve cohortstudies waar je eerst de melkconsumptie meet en dan de mensen volgt in de toekomst, en zulke studies vonden een aanzienlijk verhoogd risico in verband met zuivel inname. Het risico neemt toe met 17% voor elk klein glas melk per dag en met 13% voor elk half plakje kaas per dag.
Nogmaals, de standaard verklaring is dat het van de pesticiden en andere neurotoxische stoffen in zuivelproducten komt, maar dat verklaart niet waarom er meer risico is verbonden aan sommige zuivelproducten dan aan anderen. Residuen van bestrijdingsmiddelen zijn gevonden in alle zuivelproducten dus waarom zou melk meer geassocieerd worden met Parkinson dan kaas?
Nou, er zijn andere neurotoxische verontreinigingen in melk naast de pesticiden zelf, zoals tetrahydroisochinolinen, gevonden in de hersenen van slachtoffers van de ziekte van Parkinson, maar in hogere niveaus in kaas dan in melk, alhoewel mensen meer melk kunnen drinken dan ze kaas eten.
De relatie tussen zuivel en Huntington lijkt vergelijkbaar. De ziekte van Huntington is een vreselijke degeneratieve ziekte van de hersenen die in families voorkomt, waarvan het vroege begin kan worden verdubbeld door zuivelconsumptie, maar ook hier kan dit meer melk-consumptie zijn dan consumptie van kaas. Dat brengt ons terug naar de aanwijzing in de meer-melk-meer-sterfte studie.
Iedere keer als je hoort dat de ziekte- risico's meer samenhangen met melk dan kaas- meer oxidatieve stress, onsteking- dan moeten we denken aan galactose, de melksuiker in plaats van melkvet, eiwit of pesticiden. Dat is waarom wij denken dat melk drinkers in het bijzonder hogere risico's op botbreuken en de dood leken te hebben, en het kan ook de neurodegeneratieve bevindingen verklaren, aangezien zeldzame individuen. met een onvermogen om galactose, dat wordt aangetroffen in melk, te ontgiften, niet alleen schade lijden aan hun botten, maar ook aan hun hersenen.