Het effect van dierlijke proteïne op stresshormonen, testosteron en zwangerschap
Diëten met veel proteïne tijdens de zwangerschap: gezond of gevaarlijk?
Het antwoord kwam zo'n 40 jaar geleden in de beruchte Harlem Trial uit 1976: een gerandomiseerde, gecontroleerde trial over voedingssupplementatie bij zwangerschap in een arme, zwarte, stedelijke bevolking.
De studie werd opgestart toen werd aangenomen dat er een proteïnetekort was in het dieet van de armen.
Hadden ze effectief hun dieet geanalyseerd voor de studie startte, dan hadden ze beseft dat dat niet waar was, maar waarom zou je feiten in de weg laten staan van veronderstellingen?
Dus ze splitsten de arme, zwarte, zwangere vrouwen op in drie groepen die ze ofwel dagelijks 40 gram dierlijke proteïne extra gaven —komt neer op een paar flesjes Ensure— ofwel ongeveer 6 gram dierlijke proteïne extra, ofwel geen extra proteïne; en dan keken ze wat er gebeurde.
De groep met veel proteïne kampte met een overvloed aan zeer vroege vroegtijdige geboortes en aanverwante zuigelingensterfte, maar ook aanzienlijke groeiachterstand bij de baby's die het overleefden.
Meer proteïne betekende meer prematuriteit, meer overlijdens en meer groeiachterstand.
En wanneer de kinderen ouder worden, wordt de inname van dierlijke proteïne tijdens de zwangerschap geassocieerd met overgewicht later in hun leven en een hoge bloeddruk bij die kinderen
De nakomelingen van moeders die aangaven dat ze meer vlees en vis aten, hadden een hogere bloeddruk toen ze volwassen waren.
Dit was een deel van nog zo'n gefaalde voedingsinterventietrial waarbij moeders werd aangeraden 0,45 kg vlees per dag te eten.
De verhoogde gewichtstoename en de hoge bloeddruk kunnen te wijten zijn aan de obesitasveroorzakende chemische vervuilende stoffen uit de vleesvoorraad zoals ik al eerder besprak; of de stijging in groeihormoon IGF-1 die door dierlijke proteïne wordt veroorzaakt; of zou het door het steroïdestresshormoon genaamd cortisol kunnen zijn?
Eén maaltijd met veel dierlijke proteïne kan leiden tot bijna een verdubbeling van het stresshormoongehalte in het bloed binnen het halfuur na consumptie, wat veel meer is dan een maaltijd dichter bij de aanbevolen hoeveelheid proteïne.
Geef iemand een maaltijd van krab, tonijn, kwark en het stresshormoongehalte schiet omhoog.
Maar geef iemand in plaats daarvan wat gerstsoep en vegetarische wok met rijst en het stresshormoongehalte gaat naar beneden na de maaltijd.
En stel je voor dat je dag in dag uit elke maaltijd vlees, vis en zuivel eet, dan kun je je stressrespons-as chronisch stimuleren en de vrijgave van vasoactieve hormone verhogen die je bloeddruk kunnen verhogen.
En al die extra cortisol die vrijkomt, werd al gelinkt aan een verhoogd risico op verhoogde insuline-, triglyceride-en cholesterolwaarden in het bloed.
Als je mannen op een proteïnerijk dieet —vlees, vis, gevogelte, eierwitten— neemt en hen op een koolhydraatrijk dieet van brood, groenten, fruit en suikerhoudende junk zet dan zakken hun cortisolwaarden met ongeveer 1/4 binnen de 10 dagen.
Tegelijk schieten hun testosteronwaarden omhoog met ongeveer dezelfde hoeveelheid.
Diëten met veel proteïne onderdrukken testosteron.
Dat is de reden waarom bij mannen die plantaardig eten maar dan elke dag vlees gaan eten de testosteronwaarden zakken en enkele estrogeenwaarden zelfs omhoog gaan.
Dat is de reden waarom bodybuilders zo'n lage testosteronwaarden kunnen hebben.
Het ligt niet aan de steroïden die ze innemen.
Als je kijkt naar natuurlijke bodybuilders die geen steroïden gebruiken: een daling van 75% in testosteronwaarden in de maanden voor een wedstrijd.
Meer dan een halvering van de testosteronwaarden; genoeg om een kerel in een abnormaal lage reeks te doen belanden.
Het is ironisch dat ze proteïne eten om er mannelijk uit te zien vanbuiten terwijl het hen minder en minder mannelijk maakt van binnen.
En vanuit obesitas in het algemeen bekeken zou een daling in testosteronwaarden het risico om in gewicht bij te komen kunnen doen toenemen — er komt lichaamsvet bij.
Wat heeft cortisol te maken met gewicht?
Wel, er is zelfs een ziekte die wordt veroorzaakt door een teveel aan cortisol, genaamd het syndroom van Cushing en dit is een soort van voor en na qua abdominale zwaarlijvigheid. wat het meeste van die witte materie is.
Maar zelfs bij normale vrouwen kan chronische stress —chronisch hoge cortisolwaarden—bijdragen aan zwaarlijvigheid.
En wanneer ze zwanger zijn, zouden vleesrijke, koolhydraatarme diëten de cortisolgehaltes bij de moeder kunnen verhogen wat kan leiden tot ongeschikte foetale blootstelling aan cortisol, wat op zijn beurt de ontwikkelende foetus kan beïnvloeden door de hele foetale stressresponsthermostaat te resetten, wat leidt tot hogere cortisolwaarden hun hele leven lang, wat ernstige gezondheidsgevolgen kan hebben die een heel leven kunnen blijven.
En dat hebben ze inderdaad ook ontdekt:
elke maternale dagelijkse portie vlees en vis werd geassocieerd met 5% hogere cortisolwaarden bij hun kinderen tot wel 30 jaar later.
Hoewel de consumptie van groene groenten beschermend bleek te zijn.
Een hogere vlees- en visconsumptie, zo'n 3 porties per dag in plaats van 1 of 2, werd geassocieerd met aanzienlijk hogere cortisolwaarden, maar dagelijks groene groenten eten, leek wat van die overmatige stressrespons te verzwakken.
En de volwassen kinderen van moeders die veel vlees aten tijdens de zwangerschap wandelen niet gewoon rond met hogere stresshormoonwaarden maar lijken ook negatiever te reageren op wat het leven op hun pad gooit.
Als je hen de Trier-test laat doen met onder andere spreken in het openbaar voor een panel juryleden, gevolgd door een live rekenoefening en kijk eens naar de stresshormoonrespons bij die moeders die minder dan 2 porties vlees per dag aten versus ongeveer 2 per dag, versus ongeveer 2 tot 3 per dag.
Opgelet: voordat de test startte, begonnen de twee lagere moedervleesgroepen hetzelfde door gewoon wat rond te wandelen maar hun overdreven cortisolrespons kwam aan het licht toen ze aan een stressvolle situatie werden blootgesteld.
Nu, de effecten in de echte wereld hiervan zijn als je na dit soort tests mensen hun eigen private snackbuffet met fruit en groeten versus vettige zoete comfort voeding zoals chocoladecake geeft, drie keer raden wie minder fruit en groenten eet?
Wie hogere chronische stressgehaltes had.
Cortisol werd al betrokken als een factor om voedselinname te motiveren zelfs wanneer je niet echt honger hebt.
Dus geen wonder dat de inname van dierlijke proteïne tijdens de zwangerschap tot grotere gewichtstoename zou kunnen leiden bij haar kinderen later in het leven en misschien zelfs haar kleinkinderen.
Zóveel kan er aan de stress-as worden geknoeid.
Recent bewijs wijst erop dat de nadelige gevolgen op lange termijn misschien niet beperkt zijn tot één generatie.
Het dieet van een zwangere moeder kan de ontwikkeling en het ziekterisico van haar kinderen en zelfs haar kleinkinderen beïnvloeden.
Uiteindelijk kunnen deze bevindingen misschien een licht werpen op onze snel uitbreidende epidemieën van diabetes, obesitas, en hartziekte.