Is Vasten voor Gewichtsverlies Veilig?
Hoewel vasten gedurende een week of twee daadwerkelijk kan helpen met het verlies van lichaamsvet, begint na de derde week van vasten het verlies van vet het verlies van vetvrije massa bij zwaarlijvige personen te overtreffen.
Maar is het veilig om zo lang niets te eten?
Voorstanders spreken over vasten als een reinigingsproces, maar wat je ook uit je lichaam verwijdert zijn essentiële vitamines en mineralen.
Mensen die zwaar genoeg zijn kunnen het tot 382 dagen zonder calorieën uithouden, maar niemand kan het zelfs maar een fractie van die tijd zonder vitamines overleven.
Scheurbuik is bijvoorbeeld binnen vier weken te diagnosticeren als er geen inname is van vitamine C.
Beriberi (thiamine- of vitamine B1- tekort) kan zelfs al eerder beginnen bij patiënten die vasten, en wanneer dit zich eenmaal manifesteert, kan dit leiden tot hersenschade binnen enkele dagen, wat uiteindelijk permanent kan worden.
Hoewel vastende patiënten problemen zoals misselijkheid en indigestie melden terwijl ze supplementen slikken, kregen alle gevallen van maandenlang vasten die ik in de laatste paar video's heb beschreven dagelijks multivitamines en minerale suppletie indien nodig.
Zonder suppletie kunnen hongerstakers en mensen die langdurig vasten voor therapeutische of religieuze doeleinden - zoals de baptisten pastoor die hoopt "zijn spirituele krachten voor uitdrijving te vergroten" - verlamd of comateus raken, of zelfs erger.
Vitaminetekorten zijn niet het enige risico.
Lezend over alle succesvolle gevallen van massaal gewichtsverlies door langdurig vasten in de medische literatuur, besloot een arts het met zijn patiënten te proberen.
Van de eerste twaalf met wie hij dit probeerde gingen er echter twee dood.
Achteraf gezien hadden beide patiënten die stierven al hartfalen voordat het experiment begon, en gebruikten diuretica.
Vasten veroorzaakt overduidelijk diurese, wat verlies van water en elektrolyten door de urine betekent, en het was de combinatie van vasten en waterpillen dat waarschijnlijk hun kalium heeft uitgeput en hun fatale hartritmes heeft veroorzaakt.
De dokter deed zijn uiterste best om erop te wijzen dat beiden die stierven al ernstige hartproblemen hadden, en beiden waren sterk verbeterd tijdens de verhongeringstherapie.
Weinig troost echter omdat ze allebei binnen een paar weken dood waren.
Niet alle sterfgevallen tijdens therapeutisch vasten waren verergerd door gelijktijdig medicijngebruik.
In het begin ging het goed met hem en had de gebruikelijke ervaringen van euforie.
Zijn elektrolyten bleven op een goed niveau, maar tijdens de derde week stortte hij plotseling in elkaar en stierf.
Deze behandelingsmethode is zeker aantrekkelijk omdat het gewichtsverlies veroorzaakt en de patiënt voelt zich zoveel beter, maar het feit dat het mensen kan doden maakt het een zeer verdachte manier van behandelen.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht dat de hartspier wordt gespaard tijdens het vasten lijkt het hart een soortgelijke spierafbraak te ondergaan.
Dit werd opgemerkt bij slachtoffers in Warschau tijdens de Tweede Wereldoorlog in een opmerkelijke reeks van gedetailleerde studies die uitgevoerd werden door de lokale artsen voordat ze zelf slachtoffers werden.
In een rapport met de titel 'Bruto fragmentatie van hartvezel na therapeutische honger voor obesitas, " bereikte een 20-jarige vrouw met succes haar ideale lichaamsgewicht na het verliezen van 60 kilo na 30 weken vasten.
Na een ontbijt van één ei kreeg ze een hartaanval en stierf.
Autopsie wees aan dat de spiervezels in haar hart aanwijzingen vertoonden van wijdverbreide desintegratie.
De pathologen stelden voor om vasten niet langer aan te bevelen als een veilige manier om gewicht te verliezen.
Stoppen met vasten lijkt het gevaarlijkste aspect te zijn.
Na de Tweede Wereldoorlog stierf maar liefst één op de vijf uitgehongerde Japanse krijgsgevangenen na de bevrijding.
Nu bekend als 'refeeding syndrome', het falen van meerdere organen kan het gevolg zijn van het te snel hervatten van een normaal dieet.
Er zijn kritische voedingsstoffen zoals thiamine en fosfor die nodig zijn om voedsel te verteren.
Dus als er te veel voedsel wordt ingenomen na een periode van vasten voordat deze voedingsstoffen kunnen worden aangevuld, kan de vraag het aanbod overtreffen.
En de kleine hoeveelheid die nog steeds aanwezig is kan dan nog verder worden verminderd, met mogelijk fatale gevolgen.
Daarom wordt reddingswerkers verteld om altijd als eerste thiamine aan slachtoffers te geven die vast zaten of anderszins niet in staat waren om te eten.
Thiamine is verantwoordelijk voor de gele kleur van 'bananentassen' een term die je misschien hebt gehoord tijdens medische TV shows voor het beschrijven van een infuus dat vaak aan ondervoede alcoholisten wordt gegeven om een soortgelijke reactie te voorkomen.
Iedereen met een te verwaarlozen voedsel-inname gedurende meer dan vijf dagen kan risico lopen op het ontwikkelen van problemen na het hervatten van voedselinname.
Medische supervisie tijdens het vasten maakt het veel veiliger zeker nu er goede regels zijn voor het hervatten van voedselinname; we weten naar welke waarschuwingssignalen we moeten zoeken en we weten ook wie er vooral niet zou moeten vasten, zoals diegenen met gevorderd lever- of nierfalen, porfyrie, ongecontroleerde hyperthyreoïdie en zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven.
De meest uitgebreide veiligheidsanalyse van vasten met alleen water drinken onder medisch toezicht werd onlangs gepubliceerd door het TrueNorth Health Center in Californië.
Van de 768 bezoeken aan hun faciliteit voor vasten gedurende periodes tot wel 41 dagen, werden er bijwerkingen gezien? Ja, 5961!
Maar de meeste waren milde, bekende bijwerkingen tijdens vasten, zoals vermoeidheid, misselijkheid, slapeloosheid, hoofdpijn, duizeligheid, maagklachten, rugpijn.
Ze meldden slechts twee ernstige bijwerkingen en geen dodelijke slachtoffers.
Langer vasten dan 24 uur, en met name langer dan drie of meer dagen, mag alleen worden gedaan onder toezicht van een arts en bij voorkeur in een inwonende kliniek.
Met andere woorden, probeer dit niet thuis.
Dit zeggen ze niet alleen maar om wettelijke redenen.
Normaal gezien proberen de nieren bijvoorbeeld om natrium te behouden tijdens het vasten, maar als dat mechanisme minder goed werkt kan snel een probleem met elektrolyten ontstaan wat zich misschien alleen manifesteert met niet-specifieke symptomen zoals vermoeidheid of duizeligheid, wat gemakkelijk genegeerd kan worden totdat het te laat is.
De risico's van elke therapie moeten worden gebaseerd op de ernst van de ziekte.
De gevolgen van obesitas worden als ernstig genoeg beschouwd dat effectieve therapieën 'een aanzienlijke aanvaardbare toxiciteit' mogen hebben.
Velen overwegen bijvoorbeeld een grote operatie voor obesitas als een gerechtvaardigd risico.
Maar het sleutelwoord is effectief.
Therapeutisch vasten voor obesitas wordt nu Meestal niet langer aanbevolen door de medische gemeenschap, niet alleen vanwege het onzekere veiligheidsprofiel, maar het is ook twijfelachtig op de korte en lange termijn
Onthoud dit: met vasten gedurende een week of twee kun je misschien net zoveel lichaamsvet verliezen of zelfs meer met een caloriearm dieet dan een dieet zonder calorieën.