In 1853 maakte een bedlegerige vegetariër volgens een verslag een merkwaardig herstel van zodra hij terug vlees at.
Het hielp waarschijnlijk niet dat hij opiumverslaafd was, maar die gewoonte had hij al 10 jaar.
Het was pas na vijf jaar als vegetariër dat hij bedlegerig was geworden, bedekt in doorligwonden, maar dankzij wat rund- en schapenvlees kon hij er uiteindelijk weer helemaal tegenaan.
Je kunt het hem moeilijk verwijten gezien dit bijna een eeuw was voor de ontdekking en identificatie van vitamine B12, wat resulteerde in maar liefst 6 Nobelprijzen, waarvan één voor het ontcijferen van de structuur en functie van B12.
Een van de aangrijpendste gebeurtenissen in de geschiedenis van de geneeskunde was het genezen van pernicieuze anemie, een ziekte door B12-tekort, een anderszins fatale aandoening, met een speciaal dieet waarbij kalf- en rundlever centraal staan.
Vitamine B12-gehaltes nemen af binnen enkele maanden nadat vlees werd geschrapt.
Ja, er zijn allerlei soorten voordelen aan een meer plantaardig dieet verbonden, maar als het risico om een B12-tekort te ontwikkelen daarbij wordt onderschat, doet dat de gezondheidsvoordelen teniet van een vegetarisch dieet, of zelfs een dieet op plantaardige basis dat maar een paar keer per week vlees bevat.
Zelfs een gematigde hoeveelheid dierlijke producten zou onvoldoende kunnen zijn om een adequate vitamine B12-functie te herstellen en deze ook te behouden.
Vitamine B12 wordt niet gemaakt door planten.
En ook niet door dieren, maar eerder door microben die de aarde bedekken.
Vroeger haalden we wellicht B12 uit het bergstroom- of bronwater dat we dronken, op basis van studies die aantonen dat vegetariërs in ontwikkelingslanden die gezuiverd water drinken meer risico lopen.
Maar nu behandelen we de watervoorraad met chloor om bacteriën te doden.
Bijgevolg halen we niet veel B12 meer uit ons water; en we halen er al even weinig cholera uit—
nogal een geluk dat we leven in zo'n mooie, sanitaire, moderne wereld.
Vegetariërs die leven in de sloppenwijken van de ontwikkelingswereld lijken minder B12-problemen te ervaren.
Kortom: des te hygiënischer de maaltijden, des te minder B12 we binnenkrijgen.
Onze soortverwanten zoals gorilla's krijgen alle B12 die ze nodig hebben door hun eigen uitwerpselen op te eten; Geef mij maar supplementen.
Voor we overgaan tot de essentie —welke hoeveelheid, frequentie en type het best zijn: wat zijn de
symptomen van B12-tekort?
Wat zijn géén symptomen van B12-tekort?
B12-tekort staat bekend als "De meester-vermommer"
Het kan een hele resem veroorzaken: van abdominale distensie en chronische diarree tot kortademigheid en gezwollen, rode, pijnlijke voeten.
Het kan ook symptomen veroorzaken die lijken op de ziekte van Parkinson, of een donkerdere huid die herstelde na suppletie en iets waar ik nog nooit over hoorde: bilateraal onbruikbaar-hand-syndroom.
De verschillende uitingen van B12-tekort omvatten neurologische symptomen zoals gevoelloosheid en tinteling in handen en voeten, spierkrampen, duizeligheid, cognitieve stoornissen, slecht ter been zijn, erectiestoornis en moeheid evenals psychiatrische symptomen zoals depressive en zelfs psychose.
Zo was er bijvoorbeeld een 47-jarige vouw die al 5 jaar met psychose kampte en werd behandeld met antipsychotica.
Ze was cognitief gestoord, meldde visuele hallucinaties, tot haar moeder eindelijk onthulde dat de patiënt gedurende 7 jaar een strikt veganistisch dieet volgde.
Ze begon met B12-supplementen en haar symptomen gingen weg.
Jaren van haar leven gingen verloren in een psychotische waas, allemaal blijkbaar omdat ze geen supplement wou nemen.
Maar vitamine B12-supplementatie is verplicht voor eender wie een plantaardig dieet volgt.
Psychotisch worden is erg, maar hey, beter dan in een coma belanden, om nog maar te zwijgen over plots blind worden gecombineerd met multi-orgaanfalen, allemaal dankzij een B12 vitamine-tekort bij een vegetarisch dieet.
Toen ze in zijn ogen keken, zagen ze "overvloedige bloedingen".
Hij was in zijn ogen aan het bloeden.
Je moet geen oogarts zijn om te erkennen dat de achterkant van je ogen er zo niet uit hoort te zien.