Waar kwam het covid-19 coronavirus vandaan?

Waar kwam het covid-19 coronavirus vandaan?

Een overzicht gepubliceerd in de  december 2019 editie van het tijdschrif

Infectious Disease Clinics of North America concludeerde:

"De SARS-epidemie toont dat  nieuwe, heel ziekteverwekkende, virussen die de dier- mensbarrière oversteken een grote dreiging voor de globale  gezondheidsbeveiliging blijven."

De auteurs konden niet weten dat  bij de tijd dat de publicatie uitkwam er net zo'n virus in opkomst was.

"Het zal geen verrassing zijn als er  nieuwe coronavirussen opduiken in de nabije toekomst," zei een ander  overzicht van een paar maanden eerder.

"Het is zeer waarschijnlijk dat  toekomstige SARS- of MERS-achtige coronavirusuitbraken zullen  afstammen van vleermuizen en er is een verhoogde kans  dat dit in China zal gebeuren."

Deze waarschuwingen zijn niets nieuws,  en gebeuren al meer dan tien jaar.

"De aanwezigheid van een groot  reservoir van SARS-achtige coronavirussen in vleermuizen,  samen met de gewoonte om exotische zoogdieren te eten  in zuid-China is een tijdbom."

Een tijdbom die zojuist is ontploft.

Ik hoop dat je nu begrijpt waarom Dr. Li's "7 SARS-gevallen bevestigd" waarschuwing zo onheilspellend was.

En dat is waarom ik de laatste video over  SARS opnam, om wat achtergrond te bieden.

Het was echter niet het SARS coronavirus dat hij vond, de oorzaak van SARS, severe acute respiratory syndrome, maar een virus dat bekend kwam te staan  als SARS-coronavirus-2, de oorzaak van covid-19, wat staatvoor "coronavirus disease 2019."

Vóór het bekend kwam te staan als SARS-CoV-2, was het gewoon het "Wuhan vismarkt longontstekingsvirus."

Volgens de directeur van het Chinese  centrum voor ziektecontrole was de ground zero van de covid-19-pandemie de Hua'nan-markt in Wuhan, in China, waar het merendeel van de eerste gevallen in mensen getraceerd konden worden.

Beschreven als de grootste  visgroothandel in centraal China, werden er kennelijk op de Hua'nan-markt ook 75 soorten wilde dieren verkocht.

Als je wil zien hoe dat deel van de markt eruitzag, kun je naar bit.ly/HuananMarket gaan,  maar ik laat de foto's hier niet zien omdat ze je zouden kunnen ontzetten.

Alhoewel er viscoronavirussen zijn,  90% van de steekproeven die positief waren op het virus  werden gevonden in het deel van de 50.000 vierkante meter  grote vismarkt waar deze foto's zijn genomen, waar gehandeld werd in exotische dieren voor voedsel.

Het feit dat de genetische sequenties van de virussen uit sommige van de eerste menselijke  slachtoffers 99.9% identiek waren, ondanks de snelheid waarmee  coronavirussen muteren, suggereert dat de huidige pandemie begon binnen een heel korte termijn en een enkele oorsprong had.

Alhoewel er gedocumenteerde berichten zijn dat het oorsponkelijke SARS-virus is ontsnapt uit een laboratorium, het feit dat het covid-19-coronavirus was geoptimaliseerd om zich aan menselijke cellen te binden op een nieuwe manier suggereert dat de pandemie waar we nu mee te maken hebben niet werd gecreëerd in een laboratorium maar op  natuurlijke wijze, alhoewel om de noodzakeliijke mutaties vast te leggen "moet het gastheerdier waarschijnlijk een grote populatiedichtheid hebben gehad."

Het nieuwe coronavirus lijkt een gemeenschappelijke voorlooper te delen met het oorspronkelijke virus, waarmee het ongeveer 80% identiek is, maar het is meer dan 95% identiek aan het  virus in 2013 in een vleermuis gevonden.

Men denkt nu dat het covid-19-virus waarschijnlijk in een vleermuis begon, en oversprong naar mensen via een tussenliggend gastheerdier.

De pandemie begon tenslotte in de winter, wanneer de meeste vleermuissoorten in Wuhan de winterslaap houden, en naar verluidt werden er geen  vleermuizen gevonden op de Hua'nan-markt.

Er zijn laboratoria in de buurt van de markt waaruit het vleermuisvirus kan zijn ontsnapt,  maar het virus werd gevonden in omgevingsmonsters die van  de markt zelf werden genomen.

Helaas werd de markt gesloten en leeggeruimd voordat de dieren zelf werden getest, wat het forensisch zoeken  naar de bron compliceerde.

In het geval van SARS was het gastheerdier tussen vleermuizen en van mens-op-mens  overdracht de civetkat.

In MERS was het de kameel.

En wat was het tussengastheerdier voor covid-19?

De hoofdcandidaat voor de rol van civetka in de huidige uitbraak is het schubdier.

Ook bekend als termieteter, het schubdier ziet eruit als een kruising tussen  een luiaard en een dennenappel.

Maar vanwege de vraag naar hun vlees als een lekkernij en hun schubben voor gebruik in traditionele Chinese geneeskunde zijn schubdieren de meest verhandelde zoogdieren in de wereld

Schubdieren worden opgediend in luxe restauranten in China.

Als het eenmaal besteld is, wordt het dier met een hamer geslagen totdat het bewusteloos is en dan voor de neus van de klanten geslacht om te bewijzen dat het vlees vers is.

Het bloed wordt gedraineerd en normaliter aan de klant gegeven om mee naar huis te nemen of het  wordt gebruikt om gebakken rijst te maken.

Coronavirussen van twee aparte batches van verziekte schubdieren die China werden ingesmokkeld bleken ongeveer 90% identiek met het covid-19-virus.

Niet alleen is het schubdier het enige andere zoogdier dat geïnfecteerd was met SARS-CoV-2-achtige virussen, maar de kritische receptorbindingsplaats van het stekelige eiwit  in zijn coronavirus is vrijwel identiek aan de menselijke stam.

Het is nog niet opgelost, maar ongeacht welk dier het was, die ene maaltijd, dat ene medicijn kan de mensheid enkele biljoenen dollars en enkele miljoenen levens gaan kosten.

Gegeven de rol die de exotische  dierhandel lijkt gepleegd te hebben in de huidige globale gezondheidscrisis, hebben sommige in de internationale wetenschap uitgeroepen de verkoop van wilde dieren te bannen en de levende diermarkten te sluiten.

Zelfs besmettelijke ziektenexperts in Wuhan begonnen de "algehele ban van de wildhandel" te eisen.

Op 26 januari 2020 kondigde de Chinese overheid, een totale ban op de handel en verkoop  van het vlees van wilde dieren aan, door naar verluidt bijna 20.000 wilde-dierenboerderijen te sluiten of afzonderen in zeven Chinese provincies, alhoewel de ban slechts tijdelijk zou moeten zijn.

Na de SARS-uitbraak in 2003 stelden Chinese ambtenaren een soortgelijke ban in op de handel in civetkatten, maar binnen enkele maanden werd de ban opgeheven en stonden de dieren weer op het menu.

Veel van de wildhandel wás al illegaal in China en al meer dan tien jaar  wordt er met bannen gepraald.

Het Chinese schubdier, bijvoorbeeld, wordt officieel erkend als een kritisch bedreigde diersoort.

Dat is een deel van de aantrekkingskracht, want het serveren van schaars vlees straalt prestige en rijkdom uit.

Een bloeiende zwarte handel bestaat er al, en het kan mogelijk nog verder ondergronds worden  gedreven door overheidsmaatregelen.

"De ultieme oplossing," schreef  een groep Chinese wetenschappers, "ligt in het veranderen  van wat mensen lekker, trendy, prestigieus of gezond vinden."

Aangezien ik het merendeel van mijn  professionele leven geprobeerd heb om mensen gezonder te doen eten om chronische ziekten te voorkomen, kan ik mij daar wel in vinden.

In het onwaarschijnllijke  geval dat de huidige ban permanent wordt gemaakt  en effectief wordt gehandhaafd, is er nog steeds een groot hiaat: de ban  bevat een ontheffing voor het gebuik van wilde dieren voor traditionele Chinese geneeskunde.

En dus, hoewel het nu illegaal is om schubdiervlees te eten, is het niet illegaal om andere delen van het dier te eten.

Hoe ironisch dat de pandemie lijkt te zijn ontstaan in een markt die remedies verkoopt die immuniteit en een lang leven achten te promoten.

Schubdierbloed wordt gezegd "de circulatie... te bevorderen."

Voor slechts zo'n $30 per pond, kan iedereen online gaan e

Chinese vleermuisuitwerpselen kopen om oogziekten te behandelen.

Hoewel het drogen van de feces naar ik aanneem het coronavirus inactief maakt, kan de handel en behandeling van levende en pas gedode vleermuizen voor gebruik in traditionele medicijnen mensen direct infecteren, of in ieder geval kansen creëren voor de kruisbesmetting van bevattelijke gastheerdieren.

Het is gemakkelijk genoeg voor xenofobe westerlingen om culturen die neushoorns, tijgerbotten en miereneterschubben eten te veroordelen of 21ste-eeuwse uitingen zoals mukbangs, livestreaming uitzendingen van mensen die vleermuissoep en zo eten.

Maar, zoals ik bespreek in mijn nieuwe boek, de laatste pandemie, het H1N1 varkensgriepvirus van 2009 kwam niet uit een of ander achterlijke wet market in Azië, maar was grotendeels made-in-the-USA in de grootschalige varkensvleesproductie in de VS.

En dus hoeven we voor de uitbraak van SARS-Cov-3 misschien niet verder te kijken dan ons eigen bord.

Wat is het Enterotype van je Darmflora?

Wat is het Enterotype van je Darmflora?

De menselijke darm heeft een gevarieerde collectie micro-organismen van ongeveer 1.000 soorten, met elk individu zijn eigen unieke collectie.

Maar het was niet bekend of deze variatie een geheel vormt of dat mensen in specifieke types in te delen zijn totdat deze beroemde studie de darmflora van mensen analyseerde in meerdere landen en continenten en drie zogenaamde enterotypes identificeerde

Er waren mensen die veel van de Bacteroides in hun darm hadden, mensen met een overwicht van Prevotella soorten, en mensen wiens ontlasting een heleboel Runinococcus soorten bevat.

Ongelooflijk dat met zo vele honderden soorten bacteriën mensen toch te plaatsen zijn in één van de slechts drie categorieën.

Maar ze vonden dat onze darmen op ecosystemen lijken.

Er zijn veel verschillende soorten dieren op de planeet, maar ze zijn niet willekeurig verdeeld. Ik bedoel, je zult geen dolfijnen in de woestijn vinden.

In de woestijn vind je woestijnsoorten; in de jungle vind je jungle soorten, omdat elk ecosysteem verschillende selectieve druk ze zoals neerslag of temperatuur.

Nou, dit vroege onderzoek wijst op drie soorten van dikke darm ecosystemen.

Je kunt de mensheid splitsen in drie soorten: mensen wiens ingewanden veel Bacteroide type bacteriën kweken, zij wiens ingewanden beter zijn voor Prevotella groep bacteriën, en zij wie de groei van Ruminococcus bevorderen.

En als je denkt dat het ongelooflijk is dat ze in staat waren om iedereen te plaatsen in één van slechts drie groepen, weet dan dat verder onderzoek op een veel grotere steekproef van mensen in staat was om Ruminococcus te herleiden tot Bacteroides, dus nu past iedereen in één van slechts twee groepen.

Dus nu weten we dat op het vlak van darmflora, er slechts twee soorten mensen zijn in de wereld: degenen die vooral Bacteroides kweken, en zij die voornamelijk Prevotella soorten huizen.

De vraag is waarom? Het leek niet uit te maken waar je woonde, je geslacht, leeftijd of gewicht.

Waar het om gaat is wat je eet.

Dit is wat men een heat map noemt.

Elke kolom is een andere groepering van bacteriën en elke rij is een voedselcomponent.

Rood is zoals hitte en wijst op een nauwe correlatie tussen de aanwezigheid van deze specifieke bacteriën en veel van deze specifieke nutriënten in het dieet.

Blauw is zoals koude, wat wijst op een omgekeerde correlatie dus veel van deze voedingsstof is gecorreleerd met zeer lage niveaus van deze bacteriën in onze darmen.

Ze keken naar meer dan 100 verschillende voedselcomponenten en een patroon begon te ontstaan.

Deze kolom is Bacteroides, en deze kolom is Prevotella.

Merk op hoe ze tegengesteld zijn.

Als het gaat om dierlijk vet, cholesterol, dierlijke eiwitten, is Bacteriodes rood en Prevotella blauw, en als het gaat om plantaardige bestanddelen zoals koolhydraten, is Prevotella rood en Bacteroides blauw.

Hier is een vereenvoudigde versie, waarop duidelijk de componenten in dierlijke voedingsmiddelen, zoals eiwitten en vetten gekoppeld zijn aan de Bacteroides enterotpye, en zij die bijna uitsluitend in plantaardige voedingsmiddelen zitten worden geassocieerd met Prevotella.

Dus is het geen verrassing dat Afro-Amerikanen het Bacteroides enterotype hebben, terwijl de meeste inheemse Afrikaanse Prevotella waren.

Dit kan belangrijk zijn omdat de Bacteroides soorten over het algemeen geassocieerd zijn met een verhoogd risico op darmkanker, de tweede doodsoorzaak van kanker, maar zeldzaam onder autochtone Afrikanen.

De verschillen in onze darmflora kunnen helpen verklaren waarom Amerikanen meer dan 50 keer zoveel darmkanker hebben.

Wat te doen als je COVID-19 krijgt?

Wat te doen als je COVID-19 krijgt?

Idealiter moet je zodra je besmet bent veilig in quarantaine blijven, weg van je familie, in een zogeheten "koortskliniek" een speciale afdeling, bedoeld voor beoordeling, testen, behandeling en triage van patiënten, zodat je je huisgenoten niet in gevaar kunt brengen.

Koortsklinieken waren een strategie om de uitbraak in te dammen in China, ter voorkoming van clusters aan besmettingen in gezinnen.

Als zulke innovaties er niet zijn, is de beste optie om te proberen thuis te herstellen, zo afgezonderd mogelijk van je huisgenoten.

Het beste is om contact met mensen en huisdieren te vermijden, en je af te zonderen in een "ziekenkamer" met een aparte badkamer indien mogelijk.

Kunnen huisdieren de ziekte krijgen?

In een enkel geval bleken honden besmet te zijn met het nieuwe coronavirus, maar het virus vermeerdert zich slecht bij honden, ze blijken niet ziek te worden... en ze lijken het ook niet aan anderen over te dragen.

Dat is in lijn met wat we bij SARS zagen, waar bij een klein aantal huisdieren de test positief was maar ze bleken elkaar niet te kunnen besmetten.

Het COVID-19-virus bleek zich echter goed te vermeerderen in katten, die het virus vervolgens proefondervindelijk konden overdragen aan andere katten in aparte kooien, kennelijk via ademdruppeltjes, ook al worden ze zelf misschien niet ziek.

Uit een onderzoek bij 102 katten na de uitbraak in Wuhan bleek dat bij 15 katten tekenen van infectie werden gevonden, vermoedelijk, net als bij de huishonden, gevallen van overdracht van mens op dier.

In de Verenigde Staten was de eerste, bevestigde besmetting van een dier een zieke tijger in de Bronx dierentuin, gevolgd door een paar huiskatten.

Er is tot nu toe geen bewijs dat huisdieren een bron van besmetting met COVID-19 waren voor mensen, maar eerder, zo vermoeden we, dat het andersom was.

Ter vermindering van het risico om je huisgenoten te besmetten: ben je ziek, bedek dan je neus en mond met een papieren zakdoekje als je hoest of niest, gooi het zakdoekje in een vuilnisemmer met zak en was of ontsmet direct je handen.

Gebruik niet samen persoonlijke huishoudelijke artikelen zoals bestek, handdoeken en beddengoed.

Was vaak je handen.

Desinfecteer zelf regelmatig alles wat je vaak aanraakt, zoals telefoons, deurknoppen en toiletoppervlakken in de ziekenkamer en de badkamer, en laat een ander zorgen voor het schoonmaken en desinfecteren van de rest van het huis, indien mogelijk.

Volksgezondheidsdeskundigen van Harvard adviseren om de badkamerventilator aan te laten.

De ramen open in de ziekenkamer voor betere ventilatie, kan ook helpen.

Tijdens de SARS-uitbraak bleken ziekenzalen met grotere openslaande ramen het risico op infectie aanzienlijk te verlagen voor het verplegend personeel.

En ten slotte kan, op basis van surrogaat-coronavirussen, een bevochtige bij droge lucht ook helpen om de circulatie van virussen te verlagen.

De meeste mensen die COVID-19 krijgen genezen vanzelf weer zonder dat medische behandeling nodig is. Als je het krijgt, bescherm dan degenen in je omgeving, neem rust, drink voldoende, en hou je symptomen in de gaten.

Als zich ernstige problemen voordoen, zoals moeite met ademhalen of aanhoudende pijn of druk op de borst, schakel dan medische hulp in, maar waarschuw de persoon bij 112 dat je misschien het virus hebt, of als het minder ernstig is, bel dan eerst je eigen dokter of de spoeddienst voordat je er heen gaat, omdat ze misschien in jouw regio speciale instructies voor verdachte gevallen hebben.

Het CDC adviseert dat, zodra  je symptomen verminderen en je drie hele dagen koortsvrij bent (zonder koortsverlagende middelen), en het ten minste een hele week geleden is sinds de eerste symptomen begonnen, je dan mag beginnen je thuisisolatie te versoepelen.

De Wereldgezondheidsorganisatie is echter wat meer behoudend, en raadt aan in zelfquarantaine te gaan gedurende 14 dagen, voor iedereen met symptomen of iedereen die een huisgenoot met symptomen heeft.

Als je ziek bent en in dezelfde ruimte moet verblijven met iemand anders, moet je een mondkapje dragen.

Dat is waar die maskers oorspronkelijk voor gemaakt zijn, voor "bronbeheersing" in plaats van voor zelfbescherming.

Ze zijn bedoeld om anderen tegen jou te beschermen, niet jezelf tegen anderen.

Gewone corona-verkoudheidsvirussen (en ook griep en rhinovirussen) zijn terug te vinden in uitgeademde lucht, dus niet alleen bij hoesten en niezen, en chirurgische maskers kunnen de hoeveelheid virus verminderen die je bij uitademing de wereld in brengt.

We moeten nog te weten komen of dit ook geldt voor COVID-19, maar het hoofd van het permanente comité voor nieuwe besmettelijke ziekten van de Academie van Wetenschappen meldde aan het Witte Huis: "Volgens huidig onderzoek bestaat de mogelijkheid dat SARS-CoV-2 zich zou kunnen verspreiden via bio-aerosolen die rechtstreeks vrijkomen in de adem van patiënten."

Dat zou niet verwonderlijk zijn.

Immers, ademhalingsdruppels zijn niet alleen maar uitgeniesde stukjes slijm.

Net zoals je adem wolkjes vormt als je buiten bent op een koude dag, zo zien ademhalingsdruppeltjes er ongeveer uit.

Dat pluimpje damp dat uit je mond komt, bestaat uit kleine waterdruppeltjes die recht uit je longen komen.

Op een warme dag adem je ook zo'n wolkje uit, alleen zie je het dan niet.

Blijf aan de voorzichtige kant en neem aan dat het virus in de uitademing zit.

Als besmette personen het virus uitademen voordat ze zelfs maar weten dat ze besmet zijn, moet misschien iedereen zijn gezicht bedekken in het openbaar.

Het CDC was aanvankelijk tegen zo'n maatregel, een beslissing die de directeur-generaal van het Chinese CDC een "grote fout" noemde.

Het centrum voor infectieziekten van de VS was in april om, en beval aan "stoffen gezichtsbedekking te dragen in openbare gelegenheden waar afstand houden lastig is" zoals in supermarkten of apotheken.

Deze ommezwaai is wellicht het best te illustreren door de draai van de inspecteur volksgezondheid die eerst twittered "Serieus mensen – HOU OP MET MASKERS KOPEN!", in hoofdletters en uitroepteken, en vervolgens een paar weken later in een video voordeed hoe je provisorisch een masker kon maken van een bandana en elastieken.

Het CDC heeft hiervoor simpele instructies zonder naaimachine op bit.ly/CDCDIY.

Behalve voor zieken die blootstelling van anderen niet kunnen vermijden, worden chirurgische maskers aanbevolen bij ontsmetting van een woonverblijf waarin het virus mogelijk aanwezig was.

Je moet ook wegwerphandschoenen dragen en alle ramen open zetten, de vloer dweilen en alle oppervlakken schoonmaken met een ontsmettingsmiddel, en al het linnengoed wassen en de kleding die je droeg wassen met wasmiddel.

Let erop dat je vies linnengoed niet tegen je lichaam houdt en niet uitschudt voordat je het wast.

En, zoals altijd, let erop dat je je ogen, neus en mond niet aanraakt als je het mondkapje afdoet, en was daarna goed je handen.

Al deze instructies staan op https://bit.ly/COVIDcleaning.

Het idee dat het grote publiek geen maskers moet dragen omdat zorgmedewerkers ze harder nodig hebben is tot op zekere hoogte waar, maar het is zeker een reden om meer mondkapjes te produceren, niet om ze te onthouden aan bevolkingsgroepen die er mogelijk baat bij hebben.

Echter, totdat dergelijke mondkapjes in voldoende mate beschikbaar zijn, beveelt het CDC regelmatig gewassen stoffen mondkapjes aan.

Wat daarvoor de beste materialen zijn, daarover spreek ik, alsook over de rol van N95-maskers, een volgende keer.

Viagra en Kanker

Viagra en Kanker

Van de ongeveer zes Viagra-achtige medicijnen die er nu op de markt zijn, is het Viagra zelf dat nog steeds de grootste werkzaamheid heeft maar het heeft ook het hoogste percentage algemene bijwerkingen.

Het is nog steeds een redelijk veilig medicijn.

Iemand slikte 65 stuks in een keer in de hoop dat alles met een knaller zou eindigen, maar werkte niet.

De meest waargenomen acute bijwerkingen zijn onder meer hoofdpijn, blozen, maagklachten, loopneus en problemen met het gezichtsvermogen, maar nu dat het al een decennium lang bestaat, kunnen sommige chronische effecten opduiken.

Bijvoorbeeld glaucoom, een van de belangrijkste oorzaken van blindheid, veroorzaakt door degeneratie van de oogzenuw.

Tot bijna 10 keer hogere kans op glaucoom onder degenen die Viagra voor langere tijd gebruiken.

Maar het is kanker wat de medische gemeenschap de veiligheid van dit sort medicijnen laat heroverwegen.

Mannen met gevorderde prostaatkanker moeten vaak een radicale prostatectomie krijgen, een operatie die hen zowel incontinent als impotent kan maken, en wat hun levenskwaliteit kan verminderen.

Daarom is er een behandelings-concept met de naam

"Penisrehabilitatie" geïntroduceerd, waar medicijnen zoals Viagra worden gegeven om de bijwerkingen van de operatie te neutraliseren.

Maar er zijn studies zoals deze geweest, die ontdekten dat Viagra de natuurlijke killer-celactiviteit kon verminderen, en natuurlijke killercellen zijn onze eerste afweerlinies tegen kanker.

Dit was een studie over vrouwen voor iets anders, maar het veroorzaakte wel zorgen over het geven van Viagra aan diegenen met prostaatkanker.

Wat betreft het krijgen van prostaatkanker in de eerste plaats, mannen die behandeld zijn met medicijnen zoals Viagra hadden de neiging op een lagere kans op een prostaatkanker diagnose; ja, maar dat kan gewoon zijn omdat ze zijn meer ejaculeren.

Hogere ejaculatiefrequentie is misschien geassocieerd met een lager risico op prostaatkanker.

Het is interessant waarom ze denken waarom.

Frequente ejaculaties kunnen de concentraties verlagen van xenobiotische verbindingen in de prostaatklier zelf, zoals hormoonverstorende chemicaliën en kankerverwekkende stoffen.

Alles wat we eten kan in onze prostaat terechtkomen.

Drink een kopje koffie, en je eindigt met cafeïnehoudende sperma 10 uur later.

Rook een sigaret en de nicotine komt op dezelfde plaats terecht.

Of vis eten en eindigen met een zevende van het aantal gezonde spermacellen, misschien omdat er nu drie keer de concentratie van PCB's aanwezig is.

Maar goed, je weet het niet zeker over Viagra, totdat je de proef op de som neemt.

Bijna 5.000 overlevenden van prostaatkanker werden gevolgd, en degenen die medicijnen zoals Viagra gebruikten leken een minimaal verhoogde kans te hebben in hun risico dat de kanker terug kan komen, maar latere studies slaagden er niet in zo'n verband te vinden.

Wat me ertoe bewoog om deze video te maken, is de onverwachte connective tussen Viagra en melanoom huidkanker.

Indien vroeg behandeld, kan melanoom genezen worden door het uit te snijden, maar vanwege zijn neiging om te metastatiseren, groeit het bij ongeveer 20% van de patiënten door tot een agressieve invasieve ziekte die binnen een paar maanden dodelijk kan zijn.

En, een deel van de manier waarop dit gebeurt is door een genmutatie bij de kanker, die een invasie van melanoom- cellen veroorzaakt door het downreguleren van een enzym genaamd fosfodiësterase 5.

Lijkt dat woord bekend?

Dat is wat Viagra ook doet.

Viagra werkt omdat het een fosfodiësterase 5-remmer is.

Dus Viagra kan hetzelfde effect hebben in termen van het bevorderen van melanoomgroei.

Je weet het echter niet, totdat je de proef op de som neemt.

En Viagra-gebruik ging gepaard met een verhoogd risico van 84% van de daaropvolgende diagnose van melanoom, en als je alle onderzoeken naast elkaar legt. dan blijft de associatie significant.

Dus hier hebben we een familie van medicijnen, te vinden in medicijnenkastjes in het hele land, en de FDA doet haar best om te zorgen voor de veiligheid en werkzaamheid van dergelijke medicijnen,  maar je kunt niet altijd anticiperen op de moleculaire gevolgen van remming van belangrijke cellulaire reacties.

Er is echter een alternatieve verklaring.

Misschien zijn Viagra-gebruikers gewoon meer naakt, wat hun partners de kans geeft om een ​​verdachte moedervlek op te merken of zoiets, omdat slechts ongeveer 1 op de 3 melanomen worden ontdekt door de patiënten zelf.

Veroorzaken vitamine B12-supplementen botbreuken en longkanker?

Veroorzaken vitamine B12-supplementen botbreuken en longkanker?

In 2019 bleek uit een studie dat er een "verband bestaat tussen hoge inname van vitamine B6 en B12 uit voedsel en supplementen en (het) risico op heupfracturen bij postmenopauzale vrouwen in de Harvard Nurses' Health Study."

Maar let op, het was enkel de gecombineerde hoge inname van vitamines B6 en B12.

We weten dat een behandeling met hoge doses vitamine B6 op zich het risico op heupfracturen zou kunnen verhogen.

Na ongeveer een decennium hadden de personen die hoge doses B6-supplementen innamen een 40% hoger risico op heupfracturen, maar dat werd niet vastgesteld bij de personen die B12 innamen.

Zo bleek ook uit de studie van Harvard: een hoge inname van vitamine B12 alleen werd niet geassocieerd met een verhoogd risico.

Sommige observatiestudies suggereren zelfs een gevoelig lager breukrisico bij hoge B12-gehaltes in het bloed.

Maar we hechten het grootste belang aan interventiestudies, waar mensen worden gerandomiseerd op B12 zodat we kunnen zien wat er gebeurt.

En wanneer je dat doet: geen verhoogd breukrisico bij de personen waaraan B12 werd gegeven.

Conclusie: op basis van gerandomiseerde gecontroleerde studies werden hoge doses vitamine B12 niet aantoonbaar geassocieerd met het risico op fracturen.

Ok, maar wat maken we hier dan van?

In 2017 toonde een studie aan dat mannen die vitamine B12-supplementen innamen een verhoogd risico op longkanker leken te hebben.

Nu vonden ze geen gelijkaardige associatie bij vrouwen en het ging vooral om rokende mannen.

Zou het kunnen dat B12 misschien ontspruitende tumoren voedt?

Het is toch moeilijk in te beelden dat een vitamine op zich kankerverwekkend zou zijn en dan vooral op een of andere manier enkel bij mannen maar niet bij vrouwen?

Het komt erop neer dat een herhaling van deze bevindingen met bijkomende studies nodig is.

En wat blijkt wanneer je alle observatiestudies samenneemt?

Er was geen aanzienlijk correlatie tussen B12-gehaltes in het bloed en longkanker, of je nu rookte of niet.

Uit de meeste studies blijkt zelfs een trend naar een beschermend effect van hogere B12-gehaltes.

Maar dan ontdekte men in 2018 bij een nieuwe studie een verband tussen algemeen risico op longkanker en hogere circulerende B12-gehaltes, waarin roken wederom een belangrijke rol speelde.

Dit was wel ook een observatiestudie.

Er werd gewoon geobserveerd dat personen met hogere B12-gehaltes hogere kankergehaltes hadden.

En wie mijn werk volgt, weet hoe het vork in de steel zit:

Er zijn twee mogelijke problemen die voortkomen uit observatiestudies die het toekennen van oorzaak en gevolg verhinderen: verstorende factoren,  ook bekend als "verscholen variabelen," en omgekeerde causaliteit.

Wat in dit geval misschien zo'n verscholen variabele is: een derde factor geassocieerd met zowel hogere B12-gehaltes als kanker, die misschien wel de echte oorzaak is?

Wel, bij wie circuleren er hogere B12-gehaltes in het bloed?

Personen die veel vlees en zuivel eten, dat zijn zelfs wellicht de voornaamste factoren die ertoe bijdragen.

En wie meer vlees eet, lijkt meer kans op longkanker te hebben: ongeveer 35% meer risico voor elke ongeveer dagelijkse hamburger en een 20% hoger risico voor pakweg elk ontbijtworstje.

Dus het is weinig verbazend dat iemand met hogere B12-gehaltes in het bloed meer longkanker zou kunnen hebben.

De B12 zou gewoon een indicator kunnen zijn voor iemands vleesinname.

En als je het je nog herinnert: omgekeerde causaliteit is wanneer het niet X is dat leidt tot Y, maar Y in plaats daarvan leidt tot X.

Dus leiden hoge B12-gehaltes in het bloed misschien niet tot kanker, maar leidt kanker tot hoge bloedgehaltes?

En inderdaad,  bijna driekwart van de kankerpatiënten vertoont verhoogde B12-gehaltes.

Dus zijn verhoogde B12-gehaltes misschien gewoonweg een indicator voor kanker.

Allerlei factoren, naast extra B12-inname, kunnen je B12-gehalte doen stijgen: leverproblemen, nierproblemen, beenmergproblemen en ... kanker.

Dus hogere B12-gehaltes indiceren misschien gewoon een broedende, maar nog niet vastgestelde, kanker.

Ja, maar wat dan met observatiestudies die specifiek supplementen linken aan longkanker?

Ook dat zou omgekeerde causaliteit kunnen zijn, waar risico lopen op kanker —anders gezegd: roken— je meer geneigd maakt vitaminen in te nemen om je risico te doen afnemen.

Het komt erop neer dat eender welk gedrag dat gerelateerd is aan roken indirect zou kunnen worden  gekoppeld aan longkanker, maar het roken zelf, uiteraard, dat is het échte longkankerrisico.

Dus we blijven achter met dit het-kip-of-het-ei causaliteitsdilemma, en daarom zijn idealiter gerandomiseerde gecontroleerde studies nodig om te zien of er een oorzaak-en-gevolg relatie is.

Dit drong zich zelfs nog meer op toen genetisch bewijs suggereerde dat wie aangeboren hogere en levenslange gehaltes had meer risico zou lopen.

Gelukkig beschikken we effectief over zulk materiaal: meer dan tien  gerandomiseerde gecontroleerde studies waarbij duizenden mensen werden ingedeeld om tot 2.000 microgram B12 in te nemen dag in dag uit gedurende jaren en ... vitamine B12-supplementatie heeft geen enkel effect op kanker krijgen, sterven aan kanker of sterven in het algemeen, en dat omvat ook specifiek longkanker.

Per slot van rekening zouden vitamine B12-supplementen het risico op de gevaarlijkste vorm van huidkanker zelfs kunnen verlagen.

Veroorzaken vitamine B12-supplementen acne?

Veroorzaken vitamine B12-supplementen acne?

Acne is een aandoening die enkel voorkomt bij de mens.

Waarom krijgen mensen acne?

Wel, denk aan de verdeling van die vettige talgklieren −gezicht, borstkas en rug−, uitgerekend dé structuren die de grootste obstakels vormen tijdens het bevallen.

Dus hé, misschien zou wat extra olie op die plaatsen de baby iets glibberiger helpen maken voor de geboorte, wat een selectief voordeel oplevert voor een succesvolle bevalling.

Ok, maar wat zet die klieren aan om nadien te gaan ontsteken tot puistjes?

Terwijl acne in westerse maatschappijen een vrijwel universele huidaandoening is die tot wel 95% van de tieners treft, werd er in sommige bevolkingen die traditionelere diëten navolgen zelfs geen enkel geval aangetroffen.

Dit wijst erop dat voedingsbegeleiding misschien als een eerstelijnstherapie zou moeten worden ingericht voor individuen met milde tot gematigde acne.

Het lijkt alsof het op de hoog-glycemische etenswaren en zuivelproducten aankomt.

Dus suiker, frisdrank, geraffineerde junk- koolhydraten, witte bloem, ontbijtgranen men... zuivelproducten zoals melk, kaas, yoghurt, wei; en eveneens verzadigde vetzuren en transvetzuren die geconcentreerd zitten in vlees, zuivel, junk- en fastfood.

Dus acnepatiënten zouden bijvoorbeeld aangemoedigd moeten worden te stoppen met weiproteïnesupplementen als ze die zouden nemen.

De relatie tussen melk en hoe ernstig de acne is, kan worden verklaard door de aanwezigheid in zuivel van normale reproductieve steroïde geslachtshormonen of de verhoogde productie van groeihormonen zoals IGF-1.

Denk je "Wacht, een maand geleden gaf ik zuivel op maar nog steeds geen verschil," hou er dan rekening mee dat veranderingen in acne door aanpassingen in het dieet vermoedelijk na minstens 10 tot 12 weken pas merkbaar zijn, dus je moet volhouden.

Weinig verrassend was bij acnepatiënten de kans tweemaal zo groot dat ze een niet-veganistisch dieet volgden, vergeleken met de controlegroep; maar het verschil levered geen statistische betekenis op.

Dus misschien aten de vegans veel vegan junkfood?

Maar wat dan met dit: "Acne's veroorzaakt door vitamine B12"?

Onze herbivore soortverwanten zoals de gorilla krijgen B12 naar hartenlust binnen door hun eigen uitwerpselen op te eten.

Geef mij dan toch maar B12-supplementen.

En je hoeft je geen zorgen te maken over een B12-teveel want uiteraard werden er geen schadelijk effecten wegens een overmatige B12-inname gerapporteerd, maar dat is niet waar.

Zoals eerst beschreven in de jaren 1950, ontstond bij ongeveer 1 op 10 mensen acne binnen enkele dagen of zelfs uren nadat ze een vitamine B12-injectie werd toegediend.

De acne verdwijnt snel zodra de injecties worden stopgezet.

Destijds hadden we geen idee welk mechanisme hierachter schuilging, een probleem dat tot zelfs enkele Jaren geleden onopgelost was gebleven.

Toen hadden we het eindelijk helemaal uitgedokterd: vitamine B12 moduleert de genexpressie van de huid-bacteriën die acne veroorzaken.

Er werden bij 10 personen huiduitstrijkjes afgenomen zowel voor als na B12-injectie.

Blijkt dat het B12-gehalte op je huid evenredig is met het gehalte in je bloed, en dus na injectie moeten de bacteriën op je huid minder eigen B12 aanmaken en zouden de acnebacteriën zich er dus op kunnen concentreren met hun cellulaire machinerie meer stoffen te produceren om je gezicht aan te vallen.

Zonder overtollige B12 op de huid, zoals hier in groen wordt aangegeven, moet de bacterie het meeste zélf maken, wat ten koste gaat van porfyrines, die acne-ontsteking kunnen veroorzaken.

Wanneer er veel B12 rondzweeft, kunnen de bacteriën niks verspillen en proberen ze in plaats daarvan jou te belegeren met puistjes.

Ok, maar wacht eens, wat moet je dan doen?

Wie plantaardig eet, moet toch B12 bijnemen?

Klopt, maar niet via injectie.

B12-gerelateerde acne lijkt enkel voor te komen bij doses van meer dan 5.000 tot 10.000 microgram (mcg) per week, een pak meer dan de dagelijkse 50 mcg of de wekelijkse 2.000 mcg doses die ik aanbeveel.

De enige reden om tenslotte tussen 5.000 tot 10.000 mcg per week in te nemen is bij de behandeling van een B12-tekort.

Zoals ik aanhaalde in mijn vorige video: B12-tekort wordt behandeld met

1.000 microgram per dag gedurende een maand of meer.

En dat zou het mogelijk kunnen uitlokken, zoals bleek bij deze vegan vrouw die geen B12 innam, nadien een B12-tekort ontwikkelde en dan moest worden behandeld met dermate hoge doses dat acne uitbarstte over haar gezicht.

Reden te meer dus om geen B12-tekort op te lopen in de eerste plaats.

Maar kijk, mocht de nood aan de man komen: zelfs als je wel B12-injecties krijgt, zou de kans dat het ook tot acne leidt maar ongeveer 1 op 10 bedragen.

Veroorzaakt marihuana beroertes en hartaanvallen?

Veroorzaakt marihuana beroertes en hartaanvallen?

De zogenaamde donkere kant van cannabis, horen beroertes daar ook bij?

Beroertes zouden worden geassocieerd met niet-synthetische marihuana, waarmee vermoedelijk niets meer of minder wordt bedoeld dan uh... marihuana?

Er zijn case-reports over arteriële schade veroorzaakt door het vasoconstrictoreffect van cannabis, iets wat goed werd gedocumenteerd.

Eén studie toonde aan dat cannabis- gebruikers 100 keer meer kans hadden om te lijden aan iets genaamd multifocale intracraniële stenose, waarbij de slagaders in je hersenen op verschillende punten vernauwen.

Maar dat is een zeldzame aandoening.

Hoe zit het met beroertes?

Het gebrek aan bewijs van hoog niveau over de nadelige effecten van marihuanagebruik op het welzijn van de hersenslagaders schiep de notie dat recreatieve marihuana misschien niet een probleem is en dus besloten ze de proef op de som te nemen.

Wil je bewijs van hoog niveau?

Wel wat dacht je van een studie over letterlijk miljoenen wietrokers?

Laat maar komen!

En ze ontdekten dat recreatief marihuana- gebruik wel degelijk geassocieerd leek met een verhoogd risico om te worden gehospitaliseerd met een acute ischemische beroerte.

Maar misschien geldt dit enkel voor wie frequent rookt; minstens eens per week.

We denken dat het oorzaak-en-gevolg is omdat de meeste geregistreerde beroertes tijdens of kort na blootstelling aan marihuana plaatsvonden.

Sommige patiënten kregen zelfs opnieuw een beroerte nadat ze opnieuw werden blootgesteld aan marihuana.

Dat alles samen is dus overtuigend genoeg, maar als je écht zeker wil zijn, zou je mensen moeten randomiseren om wiet of placebowiet te roken.

Het is hetzelfde verhaal bij hartziekte.

Een gelijkaardige temporele relatie werd ontdekt tussen marihuanagebruik en de ontwikkeling van

hartaanvallen en plots hartfalen: de hartaanvallen leken te gebeuren terwijl of vlak nadat ze gebruikten.

Dit wordt echter gecompliceerd door het feit dat cannabis vaak wordt gebruikt in combinatie met andere drugs zoals alcohol of cocaïne.

Dus je kunt niet gewoon aan hartaanval-slachtoffers vragen of ze cannabis rookten toen het gebeurde en die associatie maken zonder ook ander druggebruik na te vragen.

Bijvoorbeeld: binnen het uur na het snuiven van cocaine gaat het risico op een hartaanval meer dan 20 keer de hoogte in.

Dat is ongeveer vijf keer meer dan het risico na het roken van wiet.

Het uur nadat je marihuana rookt, lijkt je risico op een hartaanval inderdaad bijna te vervijfvoudigen, maar enkel gedurende dat ene uur.

Daarna gaat het terug naar normaal.

Ok maar wat betekent dat?

Hoewel hartziekte onze #1 killer is, is het risico om elk uur een hartaanval te krijgen eerder zo'n één op een miljoen op eender welk uur.

Dus zelfs als je dan een joint opsteekt, zou je je risico kunnen vervijfvoudigen, maar dat zou het maar herleiden naar zo'n 1 op 150.000 tijdens dat uur.

Maar dat geldt enkel voor dat ene uur.

Dus zelfs als je elke dag rookte, zou je jaarlijks risico missschien wel met een paar percent stijgen.

Maar vanwaar het verhoogd risico op zich?

Wel we weten al sinds de jaren 70 dat binnen een uur na het roken van een joint de hartslag met ongeveer 35% omhoog gaat.

Een enkele joint roken verhoogt ook de bloeddruk en de koolstofmonoxidegehaltes in het bloed van anginapatiënten en halveert hun sportvermogen nagenoeg.

Maar komt dat doordat ze rook inademen?

Eender welke rook?

Neen.

Het roken van een placebojoint, een joint mét marihuana maar zonder THC, doet het inspanningsvermogen maar met zo'n 9% dalen, terwijl de duur dat ze konden sporten tot hun borstpijn begon, werd verminderd met 48% met de cannabis. Dus het lijkt wel degelijk een specifiek drugeffect te zijn.

Of dat nu even slecht is als tabak zouden we nooit te weten komen... tot een jaar later.

Het roken van een marihuanasigaret verminderde de inspanningstijd tot angina meer dan het roken van een tabakssigaret, wat het inspanningsvermogen maar met 23% terugdrong, tegenover 50% na de joint.

Dit zou kunnen zijn omdat marihuana meer van het hart vergt; dus het is dan ook weinig verwonderlijk dat het erger scoorde dan tabak.

Het zou ook wel eens de koolstofmonoxide kunnen zijn.

Marihuana roken leidt tot meer dan bijna vijfmaal zoveel koolstofmonoxide in je bloedbaan dan tabak roken.

Dit is doordat wietrokers dieper inhaleren en dan de rook inhouden, waardoor er meer koolstofmonoxide hun systeem binnenkomt.

Dus dat en de cardioversnelling −de verhoogde hartslag en hartdruk− zou de versnelde borstpijn bij  hartpatiënten kunnen verklaren.

Heeft het enig chronisch effect op onze slagaders?

Cannabisgebruikers lijken wel relatief stijvere slagaders te hebben voor hun leeftijd, wat een versnelling van het verouderingsproces suggereert, en we zijn maar zo oud als onze slagaders.

Zelfs tweedehandsmarihuanarook kan schadelijk zijn, volgens deze recente studie in het Journal of the American Heart Association getiteld "Eén minuut marihuana-tweedehandsrook tast de vasculaire endotheelfunctie aan," met andere woorden de arteriële werking.

En dus volgde er een oproep om kwetsbare bevolkingen te beschermen: inclusief ouderen en gehandicapten en bewoners van multi-unitwoningen, zwangere vrouwen en kinderen.

Zelfs maar één minuut blootstelling aan tweedehands marihuanarook bij .... ratten.

Dus het is niet duidelijk hoe toepasselijk dit is buiten dat je misschien maar beter niet in de buurt van je huisdier kunt roken.

Spierkracht, Spiervermogen en Uithoudingsvermogen bij Vegetariers

Spierkracht, Spiervermogen en Uithoudingsvermogen bij Vegetariers

Voorbeelden van succesvolle plantaardige atleten variëren van de gladiatoren in het oude Rome tot de Tarahumara-indianen die voor de lol 250 kilometer rennen, dezelfde afstand als zes marathons.

Maar ze werden pas in de vorige eeuw of zo op de proef gesteld, en leek te bewijzen, zonder enige twijfel, dat atleten die regelmatig vlees aten een inferieur uithoudingsvermogen hadden, zelfs wanneer vergeleken met sedentaire vegetariërs, wat betekent dat de vegatleten niet alleen maar wonnen omdat ze harder trainden of zoiets.

Er zitten zeker voordelen aan plantaardig eten, zoals meer antioxidanten om door inspanning geïnduceerde oxidatieve stress te bestrijden, het ontstekingsremmende karakter van de vele soorten van plantaardig voedsel dat spierherstel en kracht- herstel kan versnellen.

Maar moet je jaren lang op deze manier eten, of zelfs tientallen jaren of je hele leven om deze voordelen te krijgen?

Wat als je een paar jongens selecteert uit Texas, die hun normale Texaanse dieet eten, en ze een maximale inspanningstest laat doen, en hun dan vraagt om vlees gedurende vier dagen te vermijden?

Vertel hen over burrito's met bonen, en na vier dagen werden ze opnieuw getest, gemeten werd hoe snel ze uitgeput raakten, door de loopband steeds sneller laten te gaan, om te zien hoeveel minuten ze het konden volhouden zonder te stoppen.

En er was een significant verschil in het voordeel van het vegetarische dieet, wat de tijd totdat ze uitgeput raakten met ongeveer 13 procent verhoogde.

Bij alle proefpersonen, alle vijf, duurde het langer voordat ze uitgeput raakten na het volgen van het vegetarische dieet

Maar wie kan mij de fatale fout in deze studie vertellen? Iemand die het ziet?

Ze waren allemaal in dezelfde volgorde: vlees gevolgd door vegetarisch.

En elke keer wanneer je een test voor de tweede keer doet, kun je beter presteren omdat je er meer vertrouwd mee bent.

Als ze daarna weer vlees zouden eten en hun prestaties waren minder tijdens de derde test, dan ben je misschien iets op het spoor, maar dit is niet erg overtuigend.

En zelfs als het effect echt is, is het misschien niet de vermindering van het vlees per se, maar het resultaat van verbeterde glycogeenvoorraden door meer koolhydraten te eten of zoiets.

Wanneer je sporters een vegetarisch of omnivoor dieet geeft voor een race van 621 mijl - heb je ooit gehoord van een 5k? Dit is een 1000k - en je zorgt ervoor dat je de twee diëten zo ontwerpt dat ze ongeveer hetzelfde percentage aan koolhydraten hebben, dan is het aantal mensen dat het einde haalt ongeveer hetzelfde en de eindtijden verschillen slechts een paar uur van elkaar.

Hetzelfde met sprinten.

Deel mensen willekeurig in in vegetarische of gemengde dieetgroepen, en geen significant verschil in sprints tussen de twee groepen.

Ze concluderen dat "acuut" vegetarisme geen duidelijke nadelige effecten heeft, maar ook geen duidelijke prestatievoordelen.

Hetzelfde met krachttraining.

Meet de maximale samentrekking van zowel biceps als quads voor en na elke dieetperiode, en er was geen significant verschil.

Combineer alle studies en vergelijk de fysieke prestaties in dit soort gerandomiseerde, gecontroleerde onderzoeken, waar je mensen meer plantaardige voedsel laat eten gedurende slechts een paar dagen of weken en er lijkt geen verschil te zijn - acute verschillen ten minste - tussen een vegetarisch dieet en een omnivoor dieet in spierkracht, spiervermogen, en aerobe prestaties.

Op lange termijn kan een plantaardig dieet echter bevorderlijk zijn voor zowel uithoudings- vermogen als gezondheid.

Overwegende dat atleten zich het meest druk maken over prestaties, bieden plantaardige diëten ook voordelen op de lange termijn voor de gezondheid en een vermindering van het risico op chronische ziekten, geassocieerd met een verminderd risico op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten - doodsoorzaak nummer één bij mannen en vrouwen. borstkanker, colorectale kanker, prostaatkanker, type 2 diabetes, insulineresistentie, hypertensie, cataract en dementie.

Maakt niet uit hoe gespierd je bent, wanneer je dood bent.

Prostaatkanker Behandelen met Groene Thee

Prostaatkanker Behandelen met Groene Thee

Groene thee wordt ook wel de bescherming van de natuur tegen kanker genoemd.

Bevolkingsstudies die het gebruik van groene thee associëren met een lager risico op kanker hebben ertoe geleid dat sommigen pleiten voor het toevoegen van groene thee aan het dieet-

Immers, wat is het nadeel ervan?

Echter, bevolkingsstudies kunnen oorzaak en gevolg niet bewijzen.

Het is niet mogelijk om te bepalen of groene thee daadwerkelijk kanker voorkomt bij mensen, totdat je het op de proef stelt.

Er is een premaligne aandoening die voorafgaat aan prostaatkanker, bekend als intra-epitheliale neoplasie.

Binnen 1 jaar ontwikkelen ongeveer 30% van dergelijke laesies zich tot kanker.

Omdat er geen behandeling wordt gegeven aan patiënten totdat de diagnose kanker is gemaakt, is het een perfecte gelegenheid om groene thee te proberen.

Dus, 60 mannen met premaligne prostaat intraepithelial neoplasie werden gerandomiseerd in een groene thee groep of een placebogroep.

Het is moeilijk om een ​​overtuigende placebo thee te maken; dus gebruikten ze groene thee pillen— gelijk aan ongeveer 6 kopjes groene thee per dag— in vergelijking met suikerpillen.

Na 6 maanden namen ze biopsies van iedereen, en in de placebogroep ontwikkelden halverwege het onderzoek 6 van de 30 personen kanker, en 3 van de resterende 24 personen tegen het eind van het jaar.

Dus 9 van de 30 personen, of 30%, in de placebogroep kregen kanker, dat is wat normaal gesproken gebeurt als je niets doet: ongeveer 30% heeft kanker binnen het eerste jaar.

Maar, in de groene thee groep, ontwikkelde niemand kanker in de eerste 6 maanden, en slechts 1 persoon tegen het einde van het jaar.

Dus, slechts 1 van de 30, bijna tien keer minder dan de placebogroep: het eerste bewijs dat groene thee mengsels zeer effectief zouden kunnen zijn voor de behandeling van premaligne laesies voordat prostaatkanker zich ontwikkelt.

En zelfs een jaar later, nadat ze gestopt waren met de groene thee, bleef bijna 90% van de oorspronkelijke groene thee groep kankervrij, terwijl meer dan de helft van de mensen in de placebogroep kanker ontwikkelden.

Dit suggereert dat de voordelen van groene thee langdurig kunnen zijn een vermindering van prostaatkanker van bijna 80%. Dat is zeer indrukwekkend.

Wat als je al prostaatkanker hebt?

Een gepatenteerd groene thee extract supplement werd aan 26 mannen met prostaatkanker gegeven voor een gemiddelde van ongeveer een maand voordat hun prostaat werd verwijderd en er was een significante vermindering van het aantal kanker biomarkers zoals PSA waarden, wat duidt op het krimpen van de tumor, maar er was geen controlegroep en de studie werd gefinancierd door het supplement bedrijf zelf.

Toen een onafhankelijke groep onderzoekers probeerde de resultaten te repliceren in een gerandomiseerde, placebo-gecontroleerd dubbelblind onderzoek, konden ze geen statistiek significante verbeteringen vinden.

Dus misschien is groene thee alleen effectief in het premaligne stadium maar is het niet krachtig genoeg om een effect te hebben op prostaatkanker.

Het bleek diegenen die gevorderde uitgezaaide kanker hebben niet te helpen, afgaande op de twee studies die het hebben geprobeerd.

En onlangs is er twijfel ontstaan ​over de premaligne resultaten.

Toen onderzoekers probeerden het te repliceren, bleek de groene thee-extract groep de ontwikkeling van prostaatkanker slechts te halveren, dit kan vanwege het kleine aantal mensen in de studie ook wel per toeval zijn gebeurt.

Dus, hoe staan we ervoor?

Helaas is het gebruik van groene thee-extract pillen niet zonder risico— er zijn al een tiental meldingen gemaakt over schade aan de lever geassocieerd met het gebruik ervan; en dus, totdat er meer solide bewijs is zou ik gewoon groene thee blijven drinken.

Oke, groen of zwart?

Een recente studie waarin ongeveer honderd gerandomiseerde mannen met prostaatkanker 6 kopjes groene of zwarte thee per dag consumeerden, zag een significante daling van de PSA waarden en NF-kB in de groene thee groep, maar niet in de zwarte thee of controlegroepen.

NF-kB wordt gezien als een prognostische marker voor prostaatkanker progressie; en dus bleek de groene thee beter te werken dan de zwarte.

Tijdgebonden eten op de proef gesteld

Tijdgebonden eten op de proef gesteld

Bloedprikken vindt doorgaans plaats vóór het eten na een nacht vasten, omdat eten ons systeem uit balans kan halen en bepaalde biomarkers doet stijgen die ziektes indiceren, zoals bloedsuikers, insuline, cholesterol en triglyceriden.

Toch redt minder dan 1 op de 10 Amerikanen het om 12 uur niet te eten.

Evolutionair gezien is het onnatuurlijk om drie maaltijden per dag te eten, maar de meesten van ons eten er zelfs meer.

Uit een studie met een app die meer dan 25.000 eetmomenten vastlegde, bleek dat mensen de neiging hadden om ongeveer elke drie uur te eten gedurende een gemiddelde van zo'n vijftien uur per dag.

Zou het goed zijn om ons lichaam een langere rustpauze te geven?

Tijdgebonden eten wordt "gedefinieerd als vasten voor een periode van ten minste 12 uur maar korter dan 24 uur."

Dit houdt in dat de calorie-inname wordt beperkt tot een bepaald tijdsinterval, meestal 3-4, 7-9 of 10-12 uur per dag, waardoor dagelijks 12 tot 21 uur wordt gevast.

Als muizen alleen in beperkte tijd te eten krijgen, komen ze minder aan, zelfs als ze precies dezelfde hoeveelheid eten krijgen.

Knaagdieren hebben echter zo'n snelle stofwisseling, dat door één dag vasten tot wel 15% van hun vetvrije massa weggehongerd kan raken.

Hierdoor is het moeilijk om modellen met muizen te extrapoleren.

Je weet niet wat er bij mensen gebeurt, totdat je het op de proef stelt.

Het uitvalpercentage bij proeven met tijdgebonden eten lijkt wel lager dan bij vormen van intermitterend vasten over langere perioden, wat er op wijst dat het makkelijker te doen is.

Maar werkt het?

Als je mensen laat stoppen met eten tussen 7 uur 's avonds en 6 uur 's ochtends gedurende twee weken, verliezen ze ongeveer een pond per week vergeleken met geen tijdbeperking.

Bedenk dat er geen aanvullende instructies of aanbevelingen waren over hoeveel of welk soort eten, geen gadgets, geen calorieën tellen, geen lijsten bijhouden.

Ze kregen enkel te horen dat ze alleen mochten eten tussen 6 uur 's ochtends en 7 uur 's avonds, een simpele interventie, gemakkelijk te begrijpen en uit te voeren.

De volgende logische stap was om dit te gaan testen over meer maanden in plaats van enkele weken.

Zwaarlijvige mannen en vrouwen werd gevraagd hun eten te beperken tot een interval van acht uur, tussen 10 uur s' ochtends en 6 uur 's avonds.

Twaalf weken later waren ze zeven pond afgevallen.

Deze bedrieglijk eenvoudige maatrege zou om verschillende redenen werkzaam kunnen zijn.

Mensen hebben de neiging om later op de dag meer te eten, en later op de dag vettere dingen te eten.

Door eten later op de avond te schrappen, vermijd je snacken op de bank voor de tv, een tijdstip dat je al gauw te veel eet.

En inderdaad, bij de proef waarbij na 7 uur 's avonds niet meer werd gegeten, aten de proefpersonen onbedoeld 250 calorieën per dag minder.

Dan zijn er ook de chrono-biologische voordelen om 's avonds laat eten te vermijden.

Ik ga een hele reeks video's maken over de rol die ons circadiaanse ritme speelt in de obesitas-epodemie, hoe het tijdstip van maaltijden van belang kan zijn, en hoe we dat kunnen afstemmen op onze innerlijke klok.

Om een voorproefje te geven: exact hetzelfde aantal calorieën bij het diner is aanzienlijk meer dikmakend dan hetzelfde aantal calorieën bij het ontbijt.

Van calorieën in de ochtend kom je minder aan dan van hetzelfde aantal calorieën in de avond.

Een dieet met een groter ontbijt leidt tot meer gewichtsverlies dan precies hetzelfde dieet met een groter diner.

Van nachtelijke snacks kom je meer aan dan van dezelfde snacks overdag.

Vanwege ons circadiaanse ritme zijn een tragere stofwisseling, honger, koolhydraten-intolerantie, triglyceriden en een neiging tot gewichtstoename allemaal dingen die 's nachts erger worden.

Hoe zit het met het element vasten bij tijdgebonden eten?

Er is al het dubbele voordeel van minder calorieën en het vermijden van 's nachts eten.

Speelt het feit dat je elke dag 11 tot 16 uur niet eet een rol, als je bedenkt dat de gemiddelde mens het slechts volhoudt om zo'n negen uur per dag niet te eten?

Hoe zou een experiment eruitzien om dat te testen?

Als je mensen nou eens willekeurig indeelt in twee groepen en beide groepen dwingt om per dag hetzelfde aantal calorieën te eten en beide groepen ook dwingt tot laat op de avond te eten, maar de ene groep nog langer laat vasten, 20 uur lang.

Dát deden de onderzoekers van het USDA en het National Institute of Aging.

Mannen en vrouwen werden willekeurig ingedeeld op drie maaltijden per dag, dan wel om diezelfde calorieën in te nemen gedurende vier uur, van 5 tot 9 's avonds, en de rest van de dag te vasten.

Als het gewichtsverlies bij de twee andere studies inzake tijdgebonden eten kwam door de passieve caloriebeperking of het vermijden van 's avonds laat eten, dan zouden beide groepen gelijk moeten eindigen, omdat ze bij allebei hetzelfde aten en bij allebei laat aten.

Maar dat is niet wat er gebeurde.

De groep met tijdgebonden eten kwam er na acht weken uit met bijna vijf pond minder aan lichaamsvet.

Ongeveer hetzelfde aantal calorieën, maar ze zijn meer afgevallen.

Een ander onderzoek met 8-uurs interval leidde tot drie pond meer vetverlies.

Er lijkt dus iets voor te zeggen om je lichaam elke dag pauzes te geven in plaats van de klok rond te eten.

Omdat dat 4-uurs interval 's avonds was, leden ze wel onder de chrono-biologische gevolgen: aanzienlijke stijgingen van de bloeddruk en de cholesterolwaarden, ondanks het gewichtsverlies.

Het beste van twee werelden werd in 2018 aangetoond: vroeg tijdgebonden eten, eten gedurende een kort interval vroeger op de dag, waarover volgende keer meer.