Is kaas echt slecht voor je?

In een reeks video's die ik heb gemaakt over verzadigd vet, had ik het over een belangrijke campagne van de wereldwijde zuivelindustrie om het negatieve beeld van melkvet in verband met hartziekten onder regelgevers en gezondheidswerkers te neutraliseren.

Die campagne gaat nog steeds door met de publicatie van een meta-analyse die neutrale, lees: niet-schadelijke associaties demonstreert tussen zuivelproducten en hart- en vaatziekten en overlijden.

Oké, in de eerste plaats, hoe weten we of de zuivelindustrie iets te maken had met deze studie?

Nou, het werd gepubliceerd in een tijdschrift dat auteurs dwingt om financiële belangenconflicten bekend te maken.

Eens kijken, wat ze hebben onthuld. Zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, het vierde grootste zuivelbedrijf ter wereld, zuivel, zuivel, melk, bier, frisdrank, McDonald's, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel, zuivel.

Oh en de studie zelf werd expliciet gefinancierd door zuivel, zuivel, zuivel.

Oké dan.

Het andere grote nieuwe ding was de suggestie dat een klein beetje kaas elke dag niet slechts neutraal is, maar eigenlijk goed voor je is.

En ze maken duidelijk dat ze geen belangenconflicten hebben; ze zijn gewoon medewerkers van het Yili Innovatie Centrum en het Yili O&O; Centrum, weet je, de grootste zuivelproducent van China, waardoor het een van 's werelds grootste zuivelondernemingen is.

Oké, maar hoe kan kaasconsumptie worden geassocieerd met betere gezondheid?

Nou, de meeste van deze studies kwamen uit Europa, waar kaasconsumptie geassocieerd wordt met een hogere sociaaleconomische status.

Kijk, in Europa eten ze geen Cheez Whiz en Velveeta.

Kaas is over het algemeen een duur product en wie eet er dus kaas?

Degenen met beter betaalde banen, hogere sociaaleconomische lagen, hogere opleidingsniveaus, wat allemaal samenhangt met betere gezondheidsresultaten, wat wellicht niets te maken heeft met hun kaasgebruik.

Hogere socio-economische groepen consumeren ook meer fruit en groenten en meer snoepjes.

Dus ik wed dat je een bevolkingsonderzoek kunt doen dat aantoont dat snoepconsumptie wordt geassocieerd met een betere gezondheid.

Ssst, vertel het niet aan Jamin.

Te laat!

Wist je dat snoepconsumenten lagere ontstekingsniveaus hebben en een 14% lager risico op verhoogde bloeddruk?

U aangeboden door de snoepindustrie en de USDA, onze regering, die de suikerindustrie met een miljard dollar per jaar ondersteunt.

Net zoiets als belastingdollars gebruiken om overtollige kaas op te kopen.

Paul Shapiro schreef een geweldig redactioneel commentaar.

Stel je de kop voor: "Overheid koopt voor $ 20 miljoen aan overschot Pepsi" onze zuurverdiende belastingdollars die miljoenen ongewenste blikken cola opkochten, allemaal als een gunst voor de frisdrankindustrie, die gewoon bleef produceren wat niemand wilde.

Zo schandalig als een dergelijke uitkering aan de frisdrankenindustrie zou zijn, dat is precies wat de USDA doet voor de zuivelindustrie.

Michele Simon heeft een geweldig rapport geschreven over hoe onze regering samenzweert met de industrie om zuiveljunkfood te promoten.

De federale overheid beheert "check-off-programma's" om melk en zuivel te promoten.

McDonald's heeft zes toegewijde zuivelcontroleprogramma-medewerkers op zijn hoofdkantoor om te proberen meer kaas te pushen.

Dat is hoe we dubbele steakquesadilla's kregen.

Dat is hoe we pizza kregen met drie lagen kaas, met daarop ...... kaas.

Deze fondsen worden gebruikt om voedingsmiddelen te promoten die bijdragen aan de ziekten die onze federale regering zogenaamd probeert te voorkomen.

Is het logisch om Amerikanen te vertellen om voedingsmiddelen met veel zout, suiker en verzadigd vet te vermijden, terwijl je bezig bent met het promoten van diezelfde voedingsmiddelen?

Kijk, de vlees- en zuivelindustrie kan doen wat ze willen met hun eigen geld, maar de openbare macht van belastingen moet worden gebruikt voor het algemeen nut, niet om de zuivel- en snoepindustrie te ondersteunen.

Natrium en Auto-Immuunziekte: Zout in de Wond Wrijven?

Miljoenen mensen lijden aan door inspanning veroorzaakte astma-aanvallen. Binnen 5 minuten nadat ze zijn begonnen met lichamelijke inspanning, kunnen mensen kortademig worden, gaan hoesten, krijgen piepende ademhaling, in die mate dat de longfunctie aanzienlijk daalt.

Maar bij mensen die veel zout eten, is de aanval nog erger; terwijl er bij mensen die zoutarm eten vrijwel geen significante daling in functie is. Om een verklaring daarvoor te vinden, lieten onderzoekers alle deelnemers sputum uit de longen ophoesten, en de mensen die veel zout aten bleken drie keer zoveel ontstekingscellen te hebben en een tot twee keer zo hoge concentratie aan ontstekingsmediatoren. Maar waarom? Wat heeft het eten van zout te maken met ontsteking?

Dat wisten we niet ...

maar nu wel!

Van het "westerse dieet" met veel verzadigd vet en zout wordt al langer vermoed dat het een mogelijke oorzaak is voor het steeds groter wordende aantal auto-immuunziekten in de ontwikkelde landen.

De snelle stijging van het aantal auto-immuunziekten wordt mogelijk veroorzaakt door een over-activering van immuuncellen die helper-17-cellen worden genoemd. Van multiple sclerose, psoriasis, diabetes type 1, het syndroom van Sjögren, astma en reumatoïde artritis is allemaal aangetoond dat deze Th17-cellen hier een rol bij spelen, en een van de aanleidingen voor de activering van die Th17-cellen zou een verhoogd zoutgehalte in ons bloed kunnen zijn.

Het natriumgehalte van bewerkt voedsel en 'fast food' kan meer dan honderd keer zo hoog zijn in vergelijking met net zulke zelfgemaakte maaltijden. Natriumchloride, zout, lijkt auto-immuunziekten aan te wakkeren doordat het deze ziekteverwekkende Th17-cellen in gang zet.

Het blijkt dat er een zoutgevoelig enzym is waardoor de vorming van deze Th17-cellen op gang wordt gebracht. Door het eten van veel zout kan schade aan organen ontstaan, wat ook een ander type ontstekings- bevorderende immuuncellen kan activeren. Door eten met veel zout kunnen de nieren overwerkt raken, waardoor ze niet genoeg zuurstof krijgen, wat leidt tot ontstekingen.

Hoe meer zout ze de mensen gaven, des te meer werden de ontstekings- bevorderende monocytencellen geactiveerd, die in verband worden gebracht met zuurstoftekort in de nieren door teveel zout, maar deze studie duurde slechts twee weken. Hoe zit het met de lange termijn?

Een van de problemen bij experimenten met natrium is dat het moeilijk is om ervoor te zorgen dat los rondlopende mensen een specifieke hoeveelheid zout binnenkrijgen. Je kunt zoiets doen als wat een metabole zaalstudie wordt genoemd, waar je mensen in feite opsluit op een ziekenzaal voor een paar dagen en dan bepaalt wat ze te eten krijgen, maar dat kan je niet doen voor langere tijd, tenzij...

je mensen kunt opsluiten in een ruimtecapsule. Mars520 was een simulatie van een ruimtevlucht gedurende 520 dagen om te bekijken hoe het mensen zou vergaan op weg naar Mars en terug. Wat ze vonden was dat bij degenen die veel zout aten een duidelijk hoger aantal monocyten te zien was, dat is een type immuuncel dat vaak verhoogd is als er sprake is van chronische ontstekingen en auto-immuunziekten.

Hiermee kan worden aangetoond wat een van de gevolgen is van een te hoge zoutconsumptie in ons dagelijks leven, aangezien die zogenaamde hoge zoutconsumptie eigenlijk wel eens gewoon de gemiddelde zoutconsumptie zou kunnen zijn.

Bovendien was er een toename van het aantal ontstekingsbevorderende mediatoren en een afname van het aantal ontstekingsremmende mediatoren, wat doet denken dat veel zout eten mogelijk kan leiden tot een overmatige immuunrespons, waarbij het immuunevenwicht wordt verstoord, waardoor uiteindelijk problemen ontstaan bij het wegwerken van ontsteking of zelfs een verhoogd risico op auto-immuunziekten.

Wat als je al een auto-immuunziekte hebt? Natriumconsumptie is gelinkt aan een verhoogde ziekte-activiteit bij multiple sclerose. Als je MS-patiënten een paar jaar volgt, hebben degenen die meer zout eten een 3 tot 4 keer zo hoge kans op opflakkering van de ziekte; 3 keer meer kans op het ontwikkelen van nieuwe MS-lesies in hun hersenen, en gemiddeld 8 hersenlesies meer, 14 in hun hersenen, vergeleken met 6 in de groep die weinig zout at.

Dus de volgende stap is om te proberen patiënten te behandelen door de zoutconsumptie te verlagen en te bekijken of het beter met ze gaat. Maar aangezien minder zout eten sowieso gezond is, zie ik niet in waarom iemand daarmee zou moeten wachten.

Hoe Astma te Behandelen met een Zoutarm Dieet

In de jaren '60 en '70 ontstond er een mysterie. Waarom waren kinderastma-cijfers in de eerste wereld tussen 2 en 5%, maar in de derde wereld slechts 0,007%? Dus in plaats van 1 op de 20 - of 1 op de 50 kinderen getroffen, zou het meer als 1 op de 10.000 kinderen zijn - uiterst zeldzaam dus.

En als ze verhuisden van een gebied met laag risico naar een gebied met oog risico, ging hun risico omhoog, dus het was niet genetisch bepaald. Wat was er aan de hand? Werden ze blootgesteld aan iets nieuws? Of lieten ze een soort van beschermende factor achter?

Wel, lang geleden in 1938, toonden wetenschappers aan dat ze astma-aanvallen konden stoppen door verlagen van 't natriumpeil bij kinderen. Maar dit werd gedaan door middel van een plaspil, terwijl latere dieetexperimenten aantoonden dat diëten hoog in zout astmatische symptomen leken te verergeren en verlagen van het zout leek astmatische symptomen te verminderen.

Maar dit bewijsmateriaal was blijkbaar vergeten... totdat het opnieuw werd opgepakt in de jaren '80 als mogelijke verklaring voor waarom westerse landen hogere astmacijfers kenden. Misschien was het het zout.

Ze maakten 'n grafiek van astma-kinderdood versus zoutaanschaf door 't gezin en het leek erop dat meer zout meer dood betekende. Maar dat 'n gezin meer zout koopt betekent niet noodzakelijkerwijs dat de kinderen meer zout eten. De manier waarop je erachter komt hoeveel zout iemand daadwerkelijk eet is je verzamelt hun urine over een periode van 24 uur en meet de hoeveelheid natrium. Want hoeveel zout we eten is vrij gelijk aan hoeveel zout we uitscheiden.

De manier waarop je test voor astma is 'n zogenaamde bronchiale uitdagingtest, waarin je zoekt naar een overdreven reactie op een inhalatie van een stofje. En er was inderdaad een sterke correlatie tussen hoe hun longen reageerden en hoeveel natrium ze innamen.

Maar kijk, er zijn allerlei additieven, zoals conserveringsmiddelen, die deze zogenaamde overgevoeligheidsreacties kunnen opwekken. En dus was een hoge inname van natrium misschien gewoon een indicator voor hoge inname van bewerkt voedsel. Misschien was het helemaal niet het zout. Of misschien waren het andere componenten van het dieet. Een reden kan bijvoorbeeld zijn dat natrium een isicofactor is voor een andere ontstekingsziekte, reumatoïde artritis, dat inname van natrium gewoon een indicator is van hogere vlees- en vis-inname of verminderde fruit- en groente-inname.

Wat we nodig hadden was een studie waarin astmapatiënten, de hoeveelheid zout in hun voeding veranderden en dan zien wat er gebeurt. En dat is wat er toen dus kwam. Neem 10 astmalijders, geef ze het dubbele van hun normale zoutinname en in 9 van de 10 gevallen verslechtert hun longgevoeligheid. Geen controle groep echter. Misschien zouden ze sowieso slechter geworden zijn?

Dat brengt ons naar de jaren '90: een gerandomiseerde dubbelblinde placebo-gecontroleerde studie. Zet iedereen op een zoutarm dieet, maar geef dan de helft van hen deze langdurige-afgifte-natriumpillen om hun zoutinname weer omhoog te brengen naar meer gebruikelijke hoeveelheden. De andere helft krijgt een placebo. Je probeert dat 5 weken, dan wissel je de pillen per groep voor nog eens 5 weken. Dat is hoe je mensen willekeurig op een cht zoutarm dieet kan zetten zonder dat ze het zelfs realiseren - geniaal!

Dus wat gebeurde er? Astmapatiënten op 't zout werden slechter. Hun longfunctie werd slechter, hun astmasymptomen erger en ze moesten meer puffjes nemen met hun inhalers. Dit is het vergelijken van astmapatiënten die ongeveer 3 theelepels zout per dag gebruiken met degenen die minder dan 1 consumeren; dus ze waren effectief in staat om hun inname van natrium te verlagen naar het equivalent van 2 theelepels zout.

Als je een meer pragmatische proef doet en de zoutinname slechts verlaagt met een halve theelepel per dag, werkt het niet. Maar zelfs als je in staat bent om je natriumpeil genoeg te verlagen voor een herapeutisch effect, is dit wel een aanvullende behandeling. Stop niet met uw astmamedicatie zonder goedkeuring van uw arts.