Het Beste Voedsel voor je Brein: Groenten en Bieten Getest

De productie in onze hersenen van stikstofmonoxide - het molecuul dat onze bloedvaten verwijdt en wordt verkregen door de consumptie van nitraatrijke groenten - en de rol van stikstofmonoxide in de controle van zenuwfunctie is uitgebreid onderzocht bij proefdieren.

Er was echter weinig bewijs over de rol in de functie van de menselijke hersenen... totdat het op de proef werd gesteld.

Voed mensen veel groene bladgroenten samen met wat bietensap, en meet vervolgens de cerebrale bloedstroom.

Zie je die plek daar met verhoogde stroming?

Dat is een kritisch hersengebied waarvan bekend is dat het betrokken is bij uitvoerende functies.

OK, maar een verbeterde bloedstroom vertaalt zich niet noodzakelijkerwijs naar verbeterde cognitieve functie.

Voed mensen bijvoorbeeld zure kersen, en ondanks tekenen van een verbeterde bloedstroom, leek zich dat niet te manifesteren als verbeterde cognitieve prestaties.

En inderdaad, sommige van deze eerste studies waren teleurstellend.

Geef mensen 225 gram gekookte spinazie en er was geen verbetering in het vermogen om eenvoudige taken uit te voeren, maar dat kan zijn omdat de testen niet moeilijk genoeg waren.

Geef mensen een vergelijkbare reeks van eenvoudige taken na het nuttigen van cacao en geen significant effect.

Maar geef mensen een reeks van meer veeleisende taken, en je ziet acute verbeteringen in de cognitieve prestaties na consumptie van cacao.

Voorbeelden van taken waar ze het over hebben zijn achteruit tellen met stapjes van 3 gedurende een paar minuten.

Stel dat je hetzelfde zou hebben geprobeerd na het drinken van 240 mL biologische bietensap, wat ongeveer dezelfde hoeveelheid aan nitraat heeft als 450 gram gekookte rucola?

Aanzienlijk betere prestaties, wanneer je kijkt naar meer correcte antwoorden met de test van het terugtellen.

Deze resultaten suggereren dat een enkele dosis van nitraatrijke groenten de hersenfunctie kunnen wijzigen, en dat dit waarschijnlijk het gevolg kan zijn van verhoogde stikstofoxidesynthese.

OK, maar hoe weten we dat nitraat dit veroorzaakt?

Bieten zitten boordevol met allerlei fytonutriënten zoals het rode pigment betalain.

Een manier om dit te testen is om een soort van nitraat-arme bietensap te maken - wat alle andere dingen wat in bieten zit heeft, maar geen nitraat - om te zien of dat net zo goed werkt, en dat is precies wat onderzoekers deden.

Ze ontwikkelden een nitraatarme bietensap-placebo.

En vergeleken met de placebo, binnen twee weken na suppletie met echte bietsenap, was in een groep met diabetici de reactietijd aanzienlijk verbeterd.

Nu hebben we hier over slechts 13 milliseconden, maar andere interventies zoals balanstraining, wat de reactietijd verlaagde met slechts 7 milliseconden, waren geassocieerd met een aanzienlijk lager valrisico.

En natuurlijk bij atleten, die fracties van een seconde kunnen soms een verschil maken.

Bij zeer hoge trainingsintensiteiten verslechteren cognitieve taakprestaties, met een duidelijk nadelig effect op de reactietijd, en dat kan nou net zijn op het moment dat je dat het meest nodig hebt.

Wanneer je aan het voetballen bent of zo en snel de juiste beslissingen moet nemen terwijl je tegelijkertijd alles eruit haalt.

En nogmaals, bieten kunnen je hier helpen, omdat de reactietijd aanzienlijk wordt verkort; dus niet alleen de fysieke prestaties verbeteren maar ook de mentale prestaties.

Ja, maar kan het de structuur van je hersenen verbeteren?

Dingen zoals cognitieve training en aërobe inspanningen kunnen daadwerkelijk de structuur van het menselijk brein beïnvloeden.

Er is iets dat neuroplasticiteit heet, waar je hersenen zich kunnen aanpassen, door het veranderen van de structuur wanneer je piano leert te spelen of zoiets.

We dachten dat alleen jongere hersenen dit konden doen, maar nu weten we dat het ook in het ouder wordende brein kan voorkomen.

Behoorlijk goed, of kan het nog beter?

Dat wisten we niet...tot nu toe dan.

Hier zijn je hersenen voor en na een trainingsprogramma van zes weken, waarmee de connectiviteit wordt gemeten tussen verschillende delen van je brein die de bewegingen aansturen.

Geen grote verandering.

Maar hoe zit het met dezelfde hoeveelheid beweging voor... en na het drinken van wat bietensap?

Een groot verschil.

Mensen in de groep met bewegingen en bietensap ontwikkelden hersennetwerken die meer leken op die van jongere volwassenen, wat het potentieel van neuroplasticiteit toont verkregen door het combineren van bewegen en nitraatrijke groenten.

Natrium en Auto-Immuunziekte: Zout in de Wond Wrijven?

Miljoenen mensen lijden aan door inspanning veroorzaakte astma-aanvallen. Binnen 5 minuten nadat ze zijn begonnen met lichamelijke inspanning, kunnen mensen kortademig worden, gaan hoesten, krijgen piepende ademhaling, in die mate dat de longfunctie aanzienlijk daalt.

Maar bij mensen die veel zout eten, is de aanval nog erger; terwijl er bij mensen die zoutarm eten vrijwel geen significante daling in functie is. Om een verklaring daarvoor te vinden, lieten onderzoekers alle deelnemers sputum uit de longen ophoesten, en de mensen die veel zout aten bleken drie keer zoveel ontstekingscellen te hebben en een tot twee keer zo hoge concentratie aan ontstekingsmediatoren. Maar waarom? Wat heeft het eten van zout te maken met ontsteking?

Dat wisten we niet ...

maar nu wel!

Van het "westerse dieet" met veel verzadigd vet en zout wordt al langer vermoed dat het een mogelijke oorzaak is voor het steeds groter wordende aantal auto-immuunziekten in de ontwikkelde landen.

De snelle stijging van het aantal auto-immuunziekten wordt mogelijk veroorzaakt door een over-activering van immuuncellen die helper-17-cellen worden genoemd. Van multiple sclerose, psoriasis, diabetes type 1, het syndroom van Sjögren, astma en reumatoïde artritis is allemaal aangetoond dat deze Th17-cellen hier een rol bij spelen, en een van de aanleidingen voor de activering van die Th17-cellen zou een verhoogd zoutgehalte in ons bloed kunnen zijn.

Het natriumgehalte van bewerkt voedsel en 'fast food' kan meer dan honderd keer zo hoog zijn in vergelijking met net zulke zelfgemaakte maaltijden. Natriumchloride, zout, lijkt auto-immuunziekten aan te wakkeren doordat het deze ziekteverwekkende Th17-cellen in gang zet.

Het blijkt dat er een zoutgevoelig enzym is waardoor de vorming van deze Th17-cellen op gang wordt gebracht. Door het eten van veel zout kan schade aan organen ontstaan, wat ook een ander type ontstekings- bevorderende immuuncellen kan activeren. Door eten met veel zout kunnen de nieren overwerkt raken, waardoor ze niet genoeg zuurstof krijgen, wat leidt tot ontstekingen.

Hoe meer zout ze de mensen gaven, des te meer werden de ontstekings- bevorderende monocytencellen geactiveerd, die in verband worden gebracht met zuurstoftekort in de nieren door teveel zout, maar deze studie duurde slechts twee weken. Hoe zit het met de lange termijn?

Een van de problemen bij experimenten met natrium is dat het moeilijk is om ervoor te zorgen dat los rondlopende mensen een specifieke hoeveelheid zout binnenkrijgen. Je kunt zoiets doen als wat een metabole zaalstudie wordt genoemd, waar je mensen in feite opsluit op een ziekenzaal voor een paar dagen en dan bepaalt wat ze te eten krijgen, maar dat kan je niet doen voor langere tijd, tenzij...

je mensen kunt opsluiten in een ruimtecapsule. Mars520 was een simulatie van een ruimtevlucht gedurende 520 dagen om te bekijken hoe het mensen zou vergaan op weg naar Mars en terug. Wat ze vonden was dat bij degenen die veel zout aten een duidelijk hoger aantal monocyten te zien was, dat is een type immuuncel dat vaak verhoogd is als er sprake is van chronische ontstekingen en auto-immuunziekten.

Hiermee kan worden aangetoond wat een van de gevolgen is van een te hoge zoutconsumptie in ons dagelijks leven, aangezien die zogenaamde hoge zoutconsumptie eigenlijk wel eens gewoon de gemiddelde zoutconsumptie zou kunnen zijn.

Bovendien was er een toename van het aantal ontstekingsbevorderende mediatoren en een afname van het aantal ontstekingsremmende mediatoren, wat doet denken dat veel zout eten mogelijk kan leiden tot een overmatige immuunrespons, waarbij het immuunevenwicht wordt verstoord, waardoor uiteindelijk problemen ontstaan bij het wegwerken van ontsteking of zelfs een verhoogd risico op auto-immuunziekten.

Wat als je al een auto-immuunziekte hebt? Natriumconsumptie is gelinkt aan een verhoogde ziekte-activiteit bij multiple sclerose. Als je MS-patiënten een paar jaar volgt, hebben degenen die meer zout eten een 3 tot 4 keer zo hoge kans op opflakkering van de ziekte; 3 keer meer kans op het ontwikkelen van nieuwe MS-lesies in hun hersenen, en gemiddeld 8 hersenlesies meer, 14 in hun hersenen, vergeleken met 6 in de groep die weinig zout at.

Dus de volgende stap is om te proberen patiënten te behandelen door de zoutconsumptie te verlagen en te bekijken of het beter met ze gaat. Maar aangezien minder zout eten sowieso gezond is, zie ik niet in waarom iemand daarmee zou moeten wachten.

Hoe Niet te Sterven aan Kanker

Nadat Dr. Dean Ornish onze #1 moordenaar verslagen had, ging hij door naar moordenaar #2. Wat gebeurt er als je kanker op een plantaardig dieet zet? Ornish en collega's ontdekte dat de progressie van prostaatkanker teruggedraaid kon worden aan de hand van een plantaardig dieet en andere gezonde levenswijzen. En geen wonder.

Als je het bloed van degenen die het standaard Amerikaanse dieet eten druppelt op kankercellen die in een petrischaal groeien, wordt de groei van de kanker met ongeveer 9% verminderd.

Maar zet mensen gedurende een jaar op een plantaardig dieet, en hun bloed kan het volgende doen. De bloedcirculatie in de lichamen van degenen die op een plantaardige basis aten hadden bijna acht keer de remmende kracht als het ging om de groei van kankercellen.

Echter dit was voor prostaatkanker, de #1 doodsoorzaak door kanker onder mannen. Bij vrouwen is borstkanker de #1 doodsoorzaak door kanker onder jonge vrouwen. Dus de onderzoekers wilden de studie herhalen, dit keer met borstkanker cellen van vrouwen. Maar ze wilden niet een heel jaar op de resultaten wachten. Vrouwen zijn nu stervende.

Dus, bedachten ze, laten we eens kijken wat een plantaardig dieet kan doen na slechts twee weken tegen drie verschillende vormen van menselijke borstkanker. De groei van kanker begon met 100% en daalde na het eten van een plantaardig dieet voor 14 dagen.

Hier is de foto van voor de interventie. Een laag van borstkanker cellen ligt in een petrischaal, en dan wordt het blood van vrouwen die het standaard Amerikaanse dieet eten erop gedruppeld. En zoals je kunt zien, zelfs het bloed van vrouwen die een behoorlijk slecht dieet volgen kan tot op zekere hoogte kanker afbreken.

Maar na slechts twee weken gezond eten werd er bloed afgenomen van dezelfde vrouwen - dus ze dienden als hun eigen controlegroep, dezelfde vrouwen, twee weken later, hun bloed werd gedruppeld op een nieuwe ondergrond van borstkanker cellen, en dit is alles wat overblijft. Slechts een paar individuele kankercellen bleven over. Hun lichamen opgeschoond! Voor en na slechts twee weken gezond eten. Het bloed in de bloedbaan werd zo veel vijandiger tegenover kanker.

Het vertragen van de groei van kankercellen is mooi, maar ervan verlost zijn is nog veel beter. Dit noemen we apoptose, geprogrammeerde celdood. Na het eten van gezond voedsel was hun eigen lichaam in staat om op een één of andere manier te her-programmeren waardoor de kankercellen gedwongen werden vervroegd met pensioen te gaan. Dit is wat wij noemen "TUNEL Imaging," het meten van DNA-fragmentatie, celdood. Dus stervende kankercellen zijn te zien als kleine witte stippen.

Dus, nogmaals, dit is wat het bloed van de gemiddelde vrouw kan doen tegen borstkanker cellen. Ze kan er een paar uitschakelen. Je kan één stervende kankercel zien daar linksboven. Maar dan na 14 dagen gezond plantaardig dieet leven kan haar bloed dit doen. Het is alsof je een heel ander persoon van binnen bent! Hetzelfde bloed dat nu door de lichamen van deze vrouwen stroomt kreeg de kracht om borstkanker-groei aanzienlijk te vertragen en te stoppen na slechts twee weken het eten van een plantaardig dieet.

Wat voor soort bloed willen wij in ons lichaam? Wat voor soort immuunsysteem? Willen we bloed dat als het ware omrolt wanneer er nieuwe kankercellen opduiken, of willen we bloed dat circuleert in elk hoekje en gaatje van ons lichaam met de kracht om het te vertragen en te stoppen?

Deze drastische versterking van de verdediging tegen kanker was na 14 dagen van een plantaardig dieet en lichaamsbeweging. Ze lieten deze vrouwen 30 tot 60 minuten per dag buiten lopen. Nou, als je twee dingen doet, hoe weet je dan welke rol het dieet heeft gespeeld? Wetenschappers besloten het op de proef te stellen.

Deze meet het opruimen van kankercellen. Dat is wat we eerder zagen, het effect van bloed van degenen die een plantaardig dieet aten (in dit geval voor gemiddeld 14 jaar) samen met milde lichaamsbeweging - zoals dagelijks buiten wandelen. Met plantaardige voeding en wandelen - dit is het soort van kankercel opruiming dat je krijgt. Vergelijk dat met de kanker stopkracht van de gemiddelde sedentaire Amerikaan, die in feite nul is.

Deze middelste groep, echter, had in plaats van 14 jaar op een plantaardig dieet, 14 jaar lang een standaard Amerikaanse dieet - maar 14 jaar met dagelijkse, inspannende, urenlange lichaamsbeweging, zoals conditietraining. De onderzoekers wilden weten of als je hard genoeg sport, en lang genoeg sport, kan je dan concurreren met een aantal wandelende planteneters? En het antwoord is: lichaamsbeweging hielp. Geen twijfel. Maar, 5.000 uur in de sportschool was niet te vergelijken met een plantaardig dieet.

Dezelfde TUNEL Imaging als voorheen - zelfs als je veel op de bank hangt en gebakken aardappelen eet, is je lichaam niet helemaal weerloos. Het bloed in je bloedbaan kan een paar kankercellen doden. Maar beweeg voor 5,000 uur, en je kan kankercellen doden links en rechts. Maar niets lijkt kanker een grotere schop onder de kont te geven dan een plantaardig dieet. Wij denken dat het een gevolg is van dierlijke eiwitten - vlees, eiwit, en zuivel eiwitten - verhogen het niveau van IGF-1 in ons lichaam.

Insuline-achtige groeifactor-1 is een kankerverwekkend groeihormoon dat betrokken is bij de overname en de progressie van kwaadaardige tumoren. Hier is het experiment dat IGF-1 echt als de schurk aanwees.

Hetzelfde als de vorige keer - volg een plantaardig dieet. De groei van kankercellen daalt, en kanker-celdood schiet omhoog. Maar hier is de crux. Wat als je de hoeveelheid zojuist uit je lichaam verbannen IGF-1 weer aan de kanker toevoegt omdat je begonnen bent met gezonder eten?

Het elimineert het "dieet en lichaamsbeweging" effect op een doeltreffende wijze. Het is alsof je helemaal nooit bent begonnen met gezond eten. De reden waarom één an de grootste prospectieve studies over voeding en kanker vond dat de gevallen van alle soorten kanker gecombineerd lager was onder hen die meer plantaardig eten, kan komen omdat ze minder dierlijke eiwitten, minder vlees, eiwit en melkeiwit, eten, en dus uiteindelijk minder IGF-1 hebben, wat weer minder kankergroei betekent.

Hoeveel minder kanker? Mannen en vrouwen van middelbare leeftijd met een hoge eiwit inname hadden een 75% toename in totale sterfte en een viervoudige toename van het risico op sterfte uitsluitend aan kanker. Maar niet alle eiwitten, in het bijzonder dierlijke eiwitten, wat logisch is, gezien de hogere IGF-1 niveaus.

De academische instelling stuurde een persbericht met een memorabele openingszin. "Die kip vleugel die je eet kan net zo dodelijk zijn als een sigaret," waarin werd uitgelegd dat het eten van een dieet rijk aan dierlijke eiwitten tijdens de middelbare leeftijd maakt je kans om aan kanker te sterven vier keer groter - een sterfte risicofactor die vergelijkbaar is met het roken van sigaretten.

Wat was de reactie op de onthulling dat diëten met veel vlees, eieren en zuivel net zo schadelijk voor de gezondheid zouden kunnen zijn als roken? Nou, één voedingswetenschapper antwoordde dat het mogelijk gevaarlijk was om de effecten van roken met de effecten van vlees en zuivel te vergelijken. Waarom?

Omdat een roker zou kunnen denken, "Waarom zou ik stoppen met roken als mijn broodje ham en kaas net zo slecht is voor mij?" (Dus kunnen we beter niet iedereen over dit hele dierlijke eiwitten ding vertellen).

Dat doet me denken aan een bekende sigarettenadvertentie van Phillip Morris die probeerde om de risico's te bagatelliseren door te zeggen: "Hey, je denkt dat tweedehands rook slecht is (dat het risico op longkanker met 19% vergroot)." Nou, hey, het drinken van één of twee glazen melk per dag kan driemaal zo slecht zijn (62% hoger risico op longkanker). Of het verdubbelen van je risico door vaak te koken met olie, of een verdrievoudiging van je risico op hart- en vaatziekten door niet vegetarisch te eten, of een vermenigvuldiging van je risico met zes door het eten van veel vlees en zuivel."

"Dus," concluderen zij, "laten we het wat relativeren! Het risico op longkanker door meeroken, zou veel kleiner kunnen zijn dan het risico van andere dagelijkse activiteiten. Dus, adem diep. Dat is hetzelfde als zeggen: "Maak je geen zorgen om te worden neergestoken, omdat neergeschoten worden zo veel erger is."

Uh, wat dacht je van geen van beide? Bij risico's is het niet: 2 keer min is plus. Natuurlijk zult u gemerkt hebben dat Phillip Morris gestopt is met zuivel de schuld te geven, toen ze eenmaal Kraft Foods gekocht hadden. Ik bedoel maar ...