Het Rapport van het Instituut van Geneeskunde over de Gezondheidseffecten van Marihuana

Wanneer sommige verkeerd geinformeerde mensen horen dat er een op planten gebaseerde medische praktijk wordt geopend, dan schiet al gauw een bepaalde plant te binnen. In de loop der jaren heb ik veel vragen gekregen over cannabis, en ik vind het hoog tijd om te proberen de verwarring te verwijderen. Ik wilde niet gewoon even met de losse hand een gooi doen en alles in rook doen opgaan.

Er zijn brandende problemen als het gaat om een groeiende industrie, met zo veel ophef en rook en spiegels, kan de wetenschap een behoorlijke tik oplopen. Ik bedoel, zijn er acute chronische effecten? Zware beschadigingen aan lijf en leden door het rijden onder de invloed misschien?

Ik wilde de echte waarheid geven en dubieus onderzoek eruit filteren en dat is nog een hele trip geweest. Alleen al in de afgelopen maanden zijn er 420 artikelen uitgegeven!

Dit is de recensie waar iedereen op zat te wachten, al het bekende bewijs in 2017 van het Instituut voor Geneeskunde belast met het uitvoeren van een uitgebreide beoordeling over de gezondheidseffecten van cannabis. Ze zijn gestart met 24.000 bronnen, en reduceerde het tot ongeveer 10.000 om dit 468 paginas tellende document te produceren. Wat vonden ze?

Ik denk dat het eerlijk is om samen te vatten dat ze tot de conclusie kwamen dat de beweerde voordelen veel kleiner en zwakker zijn dan vaak wordt gerapporteerd, maar dat geldt ook voor de vermeende risico's.

Dus, goed nieuws voor de recreatieve gebruiker, die meestal bezorgd is over het krijgen van kanker, maar slecht nieuws voor de patiënt die hoopt dat het helpt tegen kanker.

De enige drie voordelen waar ze substantieel bewijs voor konden vinden was een behandeling van chronische pijn bij volwassenen, misselijkheid en braken veroorzaakt door chemotherapie en het verlichten van zelfgemelde stijve spieren. bij patiënten met MS. Zelfs archetypische medische marihuana-indicaties, zoals glaucoom, voldeden niet aan de verwachtingen.

Ondanks het populaire geloof in het tegendeel, uitgebreid onderzoek over decennia heeft gedocumenteerd dat marihuana niet effectief is bij het behandelen van klinische glaucoom, een ziekte van verhoogde druk in de oogbol. Ik bedoel, het verlaagt wel de druk, maar slechts voor ongeveer een uur.

Dus, je zou een dozijn jointjes per dag moeten roken, en zelfs als je die paar duizend per jaar zou roken, dan wordt je lichaam er aan gewend.

Dus, het kleine beetje voordeel verdwijnt binnen enkele maanden bij de meeste patiënten. Aan de andere kant, is het zeer opvallend dat uit deze lijst van nadelige bijwerkingen van langdurig of zwaar gebruik er geen melding wordt gemaakt van chronisch obstructieve longziekten zoals emfyseem, die je kunt krijgen van het roken van tabak.

En het lijkt er ook niet op dat het roken van marihuana de risico's verhoogt van kankers aan de luchtwegen, zoals longkanker of hoofd- en nekkanker, hoewel cannabis wel het risico op testikelkanker zou kunnen verhogen. Er zijn tot nu toe drie studies geweest op het gebruik van marihuana en testikelkanker, waarbij marihuana het risico ongeveer 50% lijkt te verhogen, maar alleen, zo lijkt het, voor diegenen die een keer per week of meer roken, of voor een periode van 10 jaar of langer.

Dus wat concluderen ze in het algemeen, waren ze voor of tegen legalisatie? In principe concludeerden zij, dat er gewoonweg niet genoeg onderzoek is, waardoor patiënten, gezondheidszorg professionals, en beleidsmakers zonder het bewijs zitten dat ze nodig hebben om gezonde beleidssbeslissingen te kunnen maken. Dit gebrek aan op bewijs gebaseerde informatie vormt een risico voor de volksgezondheid.

Dat is één ding waar iedereen aan beide zijden het over eens is, de behoefte aan definitief klinisch onderzoek. Anders blijven we zitten met anekdotes, blogs en advertenties, die niet "een goede basis bieden voor de beoordeling van de veiligheid en werkzaamheid van farmacologische middelen. " Omdat cannabis gewoon een natuurlijk voorkomende plant is en niet gepatenteerd kan worden, is de farmaceutische industrie nergens te vinden.

Wat we nodig hebben zijn grote klinische onderzoeken. Tot dan krabben we ons allemaal op het achterhoofd. Maar waar gaat de financiering vandaan komen jongen? Wat de farmaceutische bedrijven betreft, is interesse in de plant erg schaars- waar kunnen ze geld verdienen? Big Pharma is echter geïnteresseerd in een onderbouwde aanpak. "De ontwikkeling van nieuwere cannabinoïde modulatoren in winstgevende pilvorm zal op een dag, schrijft deze farmacologie professor, het gebruik van cannabis kruiden tot het verleden laten behoren. “

Kan Groene Thee Helpen Kanker te Voorkomen?

Het drinken van thee is in verband gebracht met een lager risico op hart- en vaatziekten, beroerte en voortijdig overlijden in het algemeen, waarbij elke extra kop groene thee per dag een 4% lager risico op overlijden oplevert. En zo zou het drinken van een paar koppen thee per dag de dokter buiten de deur kunnen houden, en de begrafenisondernemer ook. Maar hoe zit het met kanker?

Uit allerlei studies in laboratoria en met mensen blijkt steeds vaker dat thee kan helpen bij het voorkomen van ziekten en dat thee de voortgang van kanker daadwerkelijk kan vertragen. Laten we eens kijken naar een paar van die aanwijzingen.

Niet alleen blijken mensen die veel thee drinken jaren langer te leven dan mensen die minder thee drinken, het drinken van veel thee kan het ontstaan van kanker vertragen. Nu gaat hier over Japanse theekopjes, die maar de helft van een kop bevatten, dus de hoogste categorie hier is groter dan of gelijk aan 5 koppen thee, geen 10.

De vrouwen die kanker kregen, bleken dat 7 jaar later te krijgen als ze veel thee hadden gedronken vergeleken met degenen die minder dronken, terwijl bij mannen een vertraging met 3 jaar te zien was. Het verschil tussen mannen en vrouwen kwam waarschijnlijk door roken. Groene thee kan invloed hebben op elk stadium van kankervorming, het ontstaan van de eerste kankercel, het uitgroeien tot een tumor, en de daarop volgende verspreiding en uitzaaiing.

Kanker begint vaak als een vrije radicaal ons DNA oxideert en een mutatie veroorzaakt, maar binnen 40 minuten na het drinken van groene thee is er een mooie piek te zien in het aantal antioxidanten in je bloed. Door deze toename wordt dan weer de oxidatieve schade aan het DNA verlaagd en daarmee het risico op kanker.

Bovendien, als het gaat over genbeschermende effecten–bescherming van onze genen– was bij reeds bestaande oxidatie de schade aan het DNA lager na het drinken van groene thee, wat erop wijst dat groene thee ook het herstel van DNA kan bevorderen, maar dat wisten we niet zeker...tot nu toe.

Er is een enzym in ons lichaam dat DNA kan repareren, OGG1 genaamd, en binnen een uur na het drinken van één kop groene thee kunnen we de werking van dat enzym stimuleren, en na een week thee drinken kunnen we de werking zelfs nog vergroten, dus het regelmatig drinken van groene thee kan extra voordelen hebben voor de preventie en/of het herstel van beschadigd DNA.

Thee kan DNA zo goed beschermen dat het te gebruiken is om sperma te bewaren, de verse monsters sperma, totdat ze in de koeling kunnen; en groene thee is zo ontstekingswerend dat het te gebruiken is als pijnbestrijding in de vorm van een mondspoeling na operatief verwijderen van verstandskiezen.

En als het gaat over het beheersen van de groei van kanker, met een dosis van de verbindingen in groene thee die iemands organen bereiken na 6 koppen thee, dat kan kankercellen ertoe brengen zelfmoord te plegen, apoptosis, geprogrammeerde celdood, waarbij normale cellen niet aangetast worden. Er zijn allerlei chemokuren waarmee kanker met bruut geweld gedood kan worden, maar die kunnen ook gewone cellen aantasten.

Groene thee lijkt dus een ideaal middel om kanker te voorkomen: geen of weinig bijwerkingen, werkzaam tegen allerlei soorten kanker, in haalbare doses, via de mond in te nemen. We weten ook een beetje hoe het werkt, door de groei van kankercellen te stoppen, waardoor ze zichzelf uitschakelen. Het is goedkoop en het is bekend hoe het veilig gebruikt kan worden.

Maar dit was allemaal gebaseerd op in-vitrostudies in een reageerbuis. Nu moet het worden beoordeeld in testen bij mensen – geef mensen met kanker groene thee om te bekijken of het helpt. Daar gaan we het over hebben in de volgende aflevering...

Wacht Niet tot je Dokter z'n Verslaving Opgeeft

Toen de bekende chirurg Michael DeBakey werd gevraagd waarom zijn studies, gepubliceerd in de jaren '30, waarbij roken gelinkt werd aan longkanker, gewoon genegeerd werden, moest hij mensen eraan herinneren hoe het destijds was.

We waren een rokende samenleving. Je zag het in films. Je zag het overal. Medische congressen waren één grote waas van rook. Roken was, kort gezegd, normaal. Net alsof in het Congres de debatten‬ over sigaretten en longkanker‬ zouden plaatsvinden in‬ met rook gevulde zalen.‬

Dat zet me aan het denken over wat er‬ tegenwoordig op het ontbijtbuffet staat bij de bijeenkomsten van ‬ het comité voor voedingsadviezen.‬ Ik had het al eens over‬ een bekende statisticus, Ronald Fisher genaamd, die tekeer ging tegen‬ wat hij propaganda noemde‬ die het publiek ervan moest overtuigen‬ dat sigaretten roken gevaarlijk was.‬

Fisher heeft een waardevolle bijdrage‬ geleverd op het gebied van de statistiek,‬ maar zijn analyse over longkanker‬ en roken bleef gebrekkig‬ doordat hij niet bereid was om‬ alle beschikbare gegevens mee te nemen.‬ Zijn rookgordijn kan zijn ontstaan doordat hij een betaalde consultant was voor de tabaksindustrie, maar ook‬ omdat hij zelf rookte.‬

Misschien had hij er moeite mee‬ om de samenhang te zien omdat hij zelf zo graag rookte,‬ wat me aan het denken zet‬ over sommige voedingsmiddelen waar voedingswetenschappers nog steeds dol op kunnen zijn.‬

Ik vind het nog altijd ironisch als‬ wetenschappers aangeven vegetariër te zijn‬ en aangeven dat hun eetpatroon een mogelijke belangenverstrengeling kan zijn,‬ terwijl ik in geen van de 70.000 artikelen‬ over vlees in de medische vakbladen ooit heb gezien dat een wetenschapper‬ aangaf niet-vegetarisch te eten,‬ want dat is normaal.‬ Net zoals roken ooit normaal was.‬

Hoe kan iets dat zo normaal is‬ zo slecht voor je zijn?‬ En het is niet dat je dood neervalt als je één sigaret rookt. Kanker heeft tientallen jaren nodig‬ om zich te ontwikkelen.‬ Omdat destijds de meeste artsen zelf rookten‬ en ze niet meteen eventuele‬ schadelijke gevolgen konden waarnemen,‬ aarzelden ze om zelfs maar de mogelijkheid‬ van zo'n samenhang te aanvaarden,‬ ondanks de berg aan bewijzen.

Het mag 25 jaar hebben geduurd totdat‬ het rapport van de inspecteur uitkwam‬ en nog langer tot de geneeskundige wereld‬ er ook in wilde meegaan,‬ maar nu zijn er geen advertenties meer‬ waarin mensen worden aangemoedigd met:‬ "Inhaleer naar hartenlust!" Nu zijn er advertenties waarmee‬ de GGD weerwoord geeft.‬

Voor advertenties over eten hoef je niet helemaal terug te gaan tot:‬ "Vlees...voor een goede gezondheid"‬ of "Voedzaam spek"‬ of artsen die vlees voorschrijven,‬ of frisdrank, wat dat betreft.‬ "De hemel zij dank dat Trix goede gewoonten aanleert!" Je weet dat er iets echt niet klopt als je adviezen over verstandig eten krijgt‬ in advertenties voor sigaretten.‬

Tegenwoordig kun je zien dat hotdogs‬ een certificaat krijgen van‬ de Amerikaanse Hartstichting,‬ of biefstukpuntjes, wat dat betreft.‬ En wat was van alle voedingsmiddelen het eerste dat‬ van de vereniging van diëtisten‬ het label "Kids Eat Right" mocht voeren?‬ Was het een appel? Broccoli misschien? Nee hoor, kaashapjes van Kraft.

Welnu, net zoals er in de jaren '30, '40‬ en '50 een voorhoede was‬ die probeerde levens te redden, zijn er nu‬ van die advertenties die het omdraaien van wat je met varkensdijen kunt doen‬ tot wat varkensvlees met je dijen doet.‬

Het Physician's Committee ‬ for Responsible Medicine‬ met hun campagne‬ "Vlees is het nieuwe roken".‬ Zoals dr. Barnard probeerde duidelijk te‬ maken in een redactioneel schrijven‬ in het Journal of Ethics ‬ van de American Medical Association:‬ "Plantaardig eten is nu‬ de voedingsequivalent‬ van stoppen met roken."

Hoeveel mensen moeten er nog sterven‬ totdat de GGD mensen aanraadt niet‬ te wachten tot een openhartoperatie nodig is‬ maar ook gezond te gaan eten?‬ Net zoals we niet hoeven te wachten‬ totdat onze dokter‬ stopt met roken,‬ om zelf te stoppen met roken,‬ hoeven we niet te wachten tot onze dokter‬ een cursus over voeding doet,‬ of zijn eigen eetpatroon verbetert,‬ om zelf gezonder te gaan eten.‬

Artsen bezitten geen beroepsmonopolie‬ meer op informatie over gezondheid.‬ Er is een democratisering ‬ van kennis gaande,‬ en tot het systeem verandert,‬ moeten we zelf de verantwoordelijkheid nemen‬ voor onze eigen gezondheid,‬ en die van ons gezin.‬ We kunnen niet wachten tot de samenleving de wetenschap inhaalt, want het is een kwestie van leven of dood.

Toen dr. Kim A. Williams voorzitter werd‬ van het American College of Cardiology,‬ werd hem gevraagd waarom hij zijn‬ eigen advies opvolgt en plantaardig eet.‬ "Sterven vind ik niet erg," antwoordde dr. Williams. "maar het moet niet mijn eigen schuld zijn."

Dierlijke Eiwitten, Zwangerschap, en Obesitas bij Kinderen

Als je zwangere krekels blootstelt aan een roofzuchtige wolfspin, zullen haar baby's, die uitkomen, verhoogd anti-roofdier gedrag vertonen, en als gevolg daarvan een verbeterde overleving van een wolfspin aanval hebben.

De moeder krekel bleek te in staat zijn om haar baby's te waarschuwen over de dreiging toen ze nog steeds binnenin haar zaten dus ze zouden vooraf worden aangepast aan hun externe omgeving. Dit gebeurt ook in planten.

Als je twee genetisch identieke planten kweekt - een in de zon, een in de schaduw, dan zal de zon-geteelde plant zaden produceren die beter groeien in de zon en de schaduwrijke plant zal zaden laten groeien die beter groeien in de schaduw - ook al zijn ze genetisch identiek. Dus waar we mee te maken hebben is epigenetica, externe factoren veranderen de gen-expressie.

Veldmuis jongen die worden geboren in de winter worden geboren met een dikkere vacht. Veldmuis moeders zijn in staat om over het seizoen te communiceren hun baby in de baarmoeder en hen te zeggen een as aan te trekken nog voordat ze geboren zijn, en mensen zijn niet anders.

Je weet hoe verschillende mensen verschillende temperatuur toleranties hebben, wat resulteert in veldslagen in de slaapkamer - heb je de airco aan- of uitgeschakeld, de ramen opengezet? Het is niet alleen de genetica. Of je bent geboren in de tropen of in een koude omgeving bepaalt hoeveel actieve zweetklieren je hebt in je huid. Maar wat heeft dit te maken met een dieet?

Kan wat een zwangere vrouw eet de biologie van hun kinderen permanent veranderen in de zin van welke genen zijn ingeschakeld of uitgeschakeld in het leven? Of wat ze niet eten? Wat gebeurde er met de kinderen geboren tijdens de 1945 Nederlandse hongersnood, opgelegd door de nazi's? Meer gevallen van obesitas 50 jaar later.

De baby's DNA gen-expressie is voor de geboorte geherprogrammeerd vanwege de verwachting om geboren te worden in een wereld van hongersnood, ten koste van alles calorieën te besparen, maar toen de oorlog voorbij was, werd deze neiging om vet op te slaan een nadeel. Wat zwangere vrouwen eten en niet eten helpt niet alleen het geboortegewicht van het kind te bepalen maar ook het volwassen gewicht van het kind. Bijvoorbeeld, moeders eiwitinname tijdens de zwangerschap kan een rol spelen in de obesitas epidemie en niet eiwitten in het algemeen.

Eiwit uit dierlijke bronnen, voornamelijk vleesproducten, geconsumeerd tijdens de zwangerschap kan het risico verhogen dat hun kinderen opgroeien met overgewicht. Aanvankelijk dacht men dat het misschien de IGF-1 zijn, een groeihormoon gestimuleerd door consumptie van dierlijke producten die de aanmaak van vetweefsel zou verhogen, maar gewichtstoename was meer gebonden aan vlees dan aan zuivel.

Elke dagelijkse portie vlees tijdens het derde trimester van de zwangerschap resulteerde in ongeveer een extra procent lichaamsvet bij hun kinderen op hun 16e verjaardag, een mogelijke verhoging van het risico op obesitas op latere leeftijd, los van hoeveel calorieën ze aten of hoeveel ze sporten Maar zo'n verband werd niet gevonden bij koemelk consumptie, die vermoedelijk de IGF-1-spiegels net zo hoog laten stijgen.

Dus misschien zijn de obeso-genen in vlees, de chemische stoffen die de groei van vetweefsel te stimuleren. Opkomend bewijs toont aan dat omgevingsfactoren betreffende personen vatbaarder maakt om extra gewicht te verkrijgen, ongeacht dieet en lichaamsbeweging. Want, zelfs onze kinderen zijn dikker - je kunt dat niet de schuld geven aan dieet en lichaamsbeweging.

Zelfs dieren. En niet alleen onze verwende huisdieren, zelfs ratten in laboratoria en metrostations. De kans dat 24 verschillende dierpopulaties uit acht verschillende rassen allemaal een positieve trend in gewicht laten zien was in de afgelopen decennia minder dan één op een miljoen, en dus lijkt er iets anders aan de hand te zijn, zoals obesogene chemicaliën.

Een dergelijke kandidaat is polycyclische aromatische koolwaterstof gevonden in sigaretten, uitgespuwd door uitlaatpijpen en in gegrild vlees. Deze landelijke studie van duizenden kinderen ontdekte dat hoe meer de kinderen worden blootgesteld, hoe dikker ze neigden te worden - ze konden de niveaus van deze stoffen meten rechtstreeks in hun urine.

En het kan al beginnen in de baarmoeder; prenatale blootstelling aan deze chemicaliën kan verhoogde vetmassa veroorzaken tijdens de kindertijd en een hoger risico van obesitas bij kinderen. Als deze verontreinigende stoffen bekend in de oren klinken - Ik heb ze eerder behandeld in relatie tot het verhogen van het risico op borstkanker in de Long Island Breast Cancer Study, dus misschien zijn ze niet alleen obesogens maar evengoed kankerverwekkende stoffen, wellicht de verhoging van 47% verklaart op het risico van borstkanker bij oudere vrouwen in relatie tot een gemiddelde levensduur van gegrilde en gerookte gerechten.

Als je kijkt naar een van de meest voorkomende van deze giftige stoffen, rokers krijgen ongeveer de helft uit de voeding, en de helft van sigaretten, maar voor niet-rokers, komt 99% uit voeding. De hoogste niveaus zijn gevonden in vlees, met varkensvlees blijkbaar erger dan rundvlees, maar zoals je kunt zien, zelfs donkergroen blad zoals boerenkool kunnen besmet raken door verontreinigende stoffen uit de lucht, dus pluk uw paardenbloem -blaadjes niet langs de snelweg en zorg ervoor dat je je salade-bladeren wast onder stromend water.

Aangezien het in vet oplosbare verontreinigende stoffen zijn; moeten ze veel vet absorberen, dus zelfs zwaar verontreinigde plantaardige bronnen zijn waarschijnlijk veiliger, tenzij je veel olie op je eten sprenkelt, waardoor de toxinen vermoedelijk even gemakkelijk opgenomen worden dan de toxines in het vlees. Het goede nieuws is dat ze zich niet ophopen in je lichaam.

Als je mensen blootstelt aan gegrilde kip op tijdstip nul hier, kan je zien dat zij een grote piek in deze chemicaliën krijgen wel tot een honderdvoudige toename, maar je lichaam kan zich er binnen ongeveer 20 uur van ontdoen. Het probleem is natuurlijk dat mensen die dit soort voedsel elke dag eten zichzelf voortdurend blootstellen, wat niet alleen van invloed op hun gezondheid en de gezondheid van hun kinderen is, maar misschien zelfs op de gezondheid van hun kleinkinderen.

Zwanger zijn tijdens de Nederlandse hongersnood leidde niet alleen tot een toename van ziekten onder hun kinderen, maar zelfs blijkbaar onder hun kleinkinderen. Dus, wat een zwangere vrouw nu eet kan invloed hebben op toekomstige generaties.

De kwestie van generatie- overschrijdende effecten van de slechte omstandigheden tijdens de zwangerschap kan helpen enig licht te werpen op de explosieve epidemieën van diabetes, obesitas, cardiovasculaire ziekte geassocieerd met deze overgang naar een westerse levensstijl.

Hoe Kun je de Onstekingen bij Veroudering Tegengaan?

Een van de meest bekende gevolgen van veroudering is een afname van het immuunsysteem, dat wordt geïllustreerd door de kwetsbaarheid om te sterven aan griep en een slechte reactie op vaccinaties.

Maar ongeveer 20 jaar geleden werd er een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat de immuuncellen van 80-jarigen significant meer pro-inflammatoire signalen produceerde, wat het slechtste van twee werelden suggereert: een daling in het deel van het immuunsysteem dat specifieke infecties bestrijdt, maar daarentegen ook een verergering van niet-specifieke overreacties die kunnen leiden tot ontstekingen.

Dit is inmiddels geformaliseerd in een concept aangeduid als "Inflamm-ageing," een chronische lichte ontsteking die we nu kennen is een typisch voorbeeld van het ouder worden, die mogelijk verantwoordelijk is voor zowel de afname als het ontstaan van ziekten bij ouderen. Dus wat kunnen we eraan doen?

Inflamm-ageing (onsteking-veroudering) lijkt een belangrijk gevolg te zijn van ouder worden. Kan het worden voorkomen of worden genezen? De sleutel tot succesvol ouder worden en een lange levensduur kan de chronische ontsteking verminderen zonder afbreuk te doen aan een acute reactie wanneer men wordt blootgesteld aan ziekteverwekkers. Hoe gaan we dat doen? Voeding. Wat we eten is waarschijnlijk het meest krachtige en buigzame instrument dat we hebben om een chronische en systematische modulatie van het verouderingsproces te bereiken.

In de eerste systematische review van de associaties tussen voedingspatronen en biomarkers van ontstekingen die ooit werd gepubliceerd waren de voedingspatronen die geassocieerd werden met ontstekingen bijna allemaal gebaseerd op vlees of zogenaamde "westerse" voedingspatronen, terwijl de op groente en fruit gebaseerde, ofwel "gezonde" voedingspatronen vaak neigde naar een omgekeerd evenredig verband, ofwel meer op planten gebaseerd, minder ontstekingen.

De reden waarom vlees wordt geassocieerd met ontstekingen komt mogelijk door zowel de dierlijke eiwitten als de dierlijke vetten. De eerste interventionele studie evalueerde afzonderlijk de effecten van plantaardige en dierlijke eiwitten op de ontstekingsstatus gerelateerd aan obesitas en metabool syndroom als je probeert om gewicht te verliezen.

Wat ze vonden was dat een hogere inname aan dierlijk eiwit - met name vlees - geassocieerd wordt met hogere plasmaniveaus van inflammatoire markers in obese volwassenen. De reden dat obesitas geassocieerd wordt met een verhoogd risico op veel soorten kankers kan komen door de ontstekingen die worden geassocieerd met obesitas.

Obesitas-gedreven ontstekingen stimuleren mogelijk prostaglandine-gemedieerde oestrogeen biosynthese in borstweefsel. Dat betekent dat de ontsteking mogelijk het enzym activeert die het mogelijk maakt dat borsttumoren hun eigen oestrogeen aanmaken via deze ontstekingsbevorderende stof die prostaglandine wordt genoemd.

Als je het niveau van prostaglandines in de urine van vrouwen meet correleert het met het risico op borstkanker. En hoe krijg je hoge niveaus aan deze ontstekingsbevorderende verbinding? Roken, een dieet hoog aan verzadigde vetten, en obesitas. Waarom leidt het eten van verzadigde vetten tot prostaglandine productie?

Omdat prostaglandinen gemaakt worden uit arachidonzuur, en arachidonzuur is een belangrijk ingrediënt in dierlijke vetten. Dierlijke vetten bevatten arachidonzuur; arachidonzuur is hetgeen waarmee ons lichaam ontstekingsbevorderende verbindingen produceert zoals prostaglandines, en ze kunnen vervolgens borstkankergroei stimuleren, en spelen mogelijk ook een rol bij dikke darmkanker, longkanker, alsook hoofd- en halskanker, terwijl geheel plantaardig voedsel ontstekingsremmende effecten heeft, hoewel sommige planten beter zijn dan anderen.

De mensen die vijf stuks per dag aan vruchten en groenten moesten eten die rijk waren aan antioxidanten, zoals bessen en bladgroente, hadden een significant betere impact op het verminderen van systematische ontstekingen en het disfunctioneren van de lever, vergeleken met vijf stuks per dag aan de meest voorkomende fruitsoorten en groente die weinig antioxidanten bevatten, zoals bananen en sla.

Is Aspartaam Kankerverwekkend?

De goedkeuring van aspartaam was destijds omstreden. De hoofdinspecteur van de FDA concludeerde dat het redelijk was om aan te nemen dat het gebruik van aspartaam voor mensen geen risico geeft op hersenletsel gevolgd door verminderde hersenfunctie, hormonale stoornissen, of allebei; en dat het geen hersentumoren veroorzaakt.

De openbare onderzoeksraad van de FDA zelf echter trok zijn goedkeuring in vanwege zorgen wat kanker betreft. Bovendien adviseerden diverse wetenschappers van de FDA geen goedkeuring te verlenen, waarbij ze verwezen naar testen over hersentumoren van de fabrikant zelf.

De hoofdinspecteur verleende desondanks goedkeuring voor aspartaam, vlak voordat hij wegging bij de FDA en voor 1000 dollar per dag adviseur werd bij het reclamebureau dat voor de fabrikant van aspartaam werkte. Vervolgens verhinderde de FDA dat het Nationale Toxicologieprogramma (NTP) nog verdere kankertesten uitvoerde, dus bleven we zitten met mensen die ruzieden over diverse studies met knaagdieren. Uit sommige studies bleek een verhoogd risico op kanker, uit andere niet.

Dat doet me denken aan het hele verhaal rond saccharine, dat bij ratten tot blaaskanker leidde, maar bij muizen niet, wat ons liet zitten met onbeantwoorde vragen, zoals: "Lijken wij nou meer op ratten of op muizen?" Uiteraard had aspartaam voor mensen getest moeten worden, maar de langste studie naar de veiligheid voor mensen duurde maar 18 weken. Er waren betere gegevens over gebruik door mensen nodig.

Uit de grootste studie met ratten kwamen lymfomen en leukemie naar voren, dus keek de NIH-AARP-studie naar de diagnoses van bloedkanker... en een hogere inname van aspartaam werd niet in verband gebracht met een risico op kanker.

Het is een omvangrijke studie, maar er was veel kritiek op, omdat alleen een relatief korte blootstelling werd beoordeeld – mensen werden slechts vijf jaar gevolgd. Hé, nog altijd beter dan 18 weken. Maar waarom geen 18 jaar?

Vervolgens werden alle ogen gericht op Harvard, waar ze al begonnen met het opvolgen van de gezondheid en de voeding van medische professionals zelfs voordat aspartaam maar in de handel kwam.

In de meest omvangrijke langdurige populatiestudie om het verband te beoordelen tussen aspartaam en het risico op kanker bij de mens, werd inderdaad een verband gevonden tussen zowel light frisdrank als de totale inname van aspartaam en risico's op non-Hodgkin-lymfoom en multipel myeloom bij mannen en leukemie bij mannen én vrouwen.

OK, maar waarom meer kanker bij mannen dan vrouwen? Een soortgelijk resultaat werd gevonden voor pancreaskanker en light frisdrank. Niet soda in het algemeen, de enige suiker die een verhoogd risico op pancreaskanker opleverde, was melksuiker, lactose. Het lag aan de light frisdrank. Dus het verschil tussen de mannen en de vrouwen kon gewoon een statistische toevalstreffer zijn geweest, maar ze besloten om nog iets dieper graven.

Aspartaam wordt afgebroken tot methanol, en methanol wordt omgezet in formaldehyde, een bewezen kankerverwekker bij mensen, door dit enzym hier, alcoholdehydrogenase. Het enzym dat gewone alcohol ontgift is gelijk aan het enzym dat methanol in formaldehyde omzet. Zou het kunnen dat mannen gewoon meer hebben van dit enzym dan vrouwen? Ja, daarom hebben vrouwen hogere waarden alcohol in hun bloed terwijl ze dezelfde hoeveelheid alcohol drinken.

Als je kijkt naar levermonsters van mannen en vrouwen, is de activiteit van de enzymen beduidend groter bij de mannen. Dat kan een verklaring zijn voor het verhoogde kankerrisico bij mannen – de hogere omzettingsgraad van aspartaam naar formaldehyde. Maar hoe kunnen we dat testen?

Ethanol –gewone alcohol– concurreert met methanol om de aandacht van hetzelfde enzym. In feite wordt gewone alcohol gebruikt als tegengif bij methanolvergiftiging. Dus mannen die niet drinken kunnen een hogere omzetting van formaldehyde naar aspartaam hebben, als deze theorie over formaldehyde klopt. En inderdaad, in lijn met deze redenering, waren het de mannen die de minste alcohol dronken, die het grootste risico op kanker door aspartaam bleken te hebben.

Inmiddels is er een derde cohortstudie gepubliceerd, waaruit geen hoger risico op lymfoom naar voren kwam in verband met light frisdrank gedurende een periode van 10 jaar waarin mensen gevolgd werden. Er werd dus geen risico aangetroffen in de studie van 18 weken, de studie van 5 jaar noch de studie van 10 jaar, alleen in de studie van 18 jaar.

Wat kunnen we hieruit opmaken? Sommigen hebben gezegd dat aspartaam opnieuw beoordeeld moet worden. Het is nu veel te laat om het nog te laten tegenhouden, met een productie van 34 miljoen pond per jaar van het spul, maar dat betekent niet dat we het moeten eten, en dat geldt wellicht vooral voor zwangere vrouwen en kinderen.

Kan Groene Thee Helpen bij de Behandeling van Kanker?

Het drinken van thee kan het risico op mondkanker verminderen. Het drinken van thee kan niet alleen het aantal antioxidanten in ons bloed stimuleren, binnen enkele minuten na consumptie, en de schade aan DNA door vrije radicalen verminderen die in ons lichaam optreedt na verloop van tijd, maar het kan ook de werking van de antioxidanten in ons speeksel vergroten, bij rokers de DNA-schade verminderen in de cellen aan de binnenkant van de wang, maar niet zoveel als helemaal stoppen met roken. Kan dit voorkomen dat gezwellen in de mond die nog geen kanker zijn veranderen in kankertumoren in de mond?

Elk jaar krijgen wereldwijd meer dan 100.000 mensen mondkanker, en de kans op overleving na 5 jaar is minder dan de helft. Mondkanker ontstaat vaak uit laesies die nog geen kanker zijn, met elk een kans van een paar procent om in kanker te veranderen, dat is dus een perfecte kans om te zien of groene thee kan helpen.

59 patiënten met mondzweren die nog geen kanker waren werden opgedeeld in een thee-groep, die capsules met poeder van groene thee kreeg, en de zweren werden aangestipt met poeder van groene thee, versus een controlegroep die eigenlijk suikerpillen kreeg, en niet aangestipt werd.

Binnen 6 maanden waren de zweren bij 11 van de 29 in de theegroep geslonken, vergeleken met maar 3 van de 30 in de placebogroep. De resultaten wijzen erop dat een behandeling met thee tot verbetering leidt van de klinische uitingen van laesies in de mond. De belangrijkste vraag is echter: "Kon hiermee voorkomen worden dat ze in kanker veranderden?"

De proef duurde maar enkele maanden, dus dat konden ze niet zeggen, maar toen ze wat cellen van de zweren afschraapten, waren er beduidend minder cellen met DNA-schade in de behandelde groep na 3 maanden, wat erop wijst dat het de goede kant op ging. Idealiter zouden we een langere studie doen om te kijken of ze uiteindelijk minder kanker kregen, en nu we toch bezig zijn, waarom geen studie waarbij de thee gewoon wordt doorgeslikt, aangezien de meeste mensen hun thee niet in hun mond smeren.

Zo'n studie hadden we niet, totdat... we er wel eentje hadden.

Dezelfde buitengewone klinische resultaten, waarbij sommige zweren krompen, en de studie duurde lang genoeg om te kunnen bekijken of er minder mensen daadwerkelijk kanker kregen, maar er waren net zoveel nieuwe kankergevallen in de groep met groene thee als in de placebogroep.

De behandeling sloeg vaker aan – d.w.z. de zweren zagen er beter uit, maar geen verbetering als het gaat om een kankervrije overleving, waarom het uiteindelijk gaat. Deze studies werden meestal uitgevoerd met rokers en ex-rokers. Hoe zit het met longkanker?

Uit studies met mensen lijkt het erop dat thee beschermend kan werken, maar laten we dat eens testen. Zeventien patiënten met gevorderde longkanker kregen het equivalent van zoiets als 30 koppen groene thee per dag, maar er kon niet objectief worden vastgesteld of het aansloeg.

In een studie met 49 kankerpatiënten, waarvan 21 longkanker hadden, werd het equivalent van 4 tot 25 koppen groene thee per dag gegeven, en ook hier hielp het niet. De enige baat die longkankerpatiënten misschien kunnen hebben bij groene thee is dat het kan helpen om brandwonden van bestralingen te verzachten, op de huid aangebracht als kompressen van groene thee, kunnen de brandwonden wellicht sneller helen.

Het beschermende effect van plaatselijk aangebrachte groene thee werd eveneens waargenomen bij voorstadia van baarmoederhalskanker, waarbij tweemaal daags rechtstreeks aangebrachte zalf van groene thee een gunstige uitwerking had bij zo'n drie kwart van de patiënten vergeleken met slechts zo'n 10% bij de onbehandelde controlegroep, wat overeenkomt met de kankerbestrijdende werking van groene thee op cellen van baarmoederhalskanker in een petrischaaltje, maar toen de vrouwen enkel pillen met extract van groene thee kregen, leken de pillen niet te helpen.

Ik sprak al over mogelijke baten van wikkelingen met groene thee bij huidkanker, maar zijn er nog meer soorten kanker waar groene thee direct in contact komt? Ja, bij darmkanker, dat uit de binnenste bekleding van de darm groeit die in contact komt met voedsel en drank. In de dikke darm worden stoffen uit thee gefermenteerd door goede darmbacteriën in verbindingen zoals 3,4DHPA, dat darmkankercellen lijkt uit te roeien maar in een reageerbuis normale darmcellen relatief ongemoeid laat.

Dus werden 136 patiënten met eerdere poliepen willekeurig ingedeeld en kregen al dan niet pillen met extract van groene thee. Nu betrof het hier een studie in Japan, waar iedereen al groene thee drinkt. In feite werd hierbij 3 koppen thee per dag vergeleken met 4 koppen per dag, maar een jaar later bij de colonscopie was bij de groep met extra groene thee de helft minder van de poliepen teruggekeerd, en de poliepen die groeiden waren 25% kleiner. Dat is behoorlijk spannend!

Waarom is er sindsdien geen grotere vervolgstudie gedaan? Misschien lag het eraan dat het lastig was die studie gefinancierd te krijgen, omdat groene thee een goedkope drank is en geen geneesmiddel.

Maar er is goed nieuws: dankzij een groot kankerfonds in Duitsland zijn wetenschappers nu bezig met het grootste onderzoek over groene thee ooit, waarbij meer dan 2000 kankerpatiënten worden gerandomiseerd. Als de resultaten binnen zijn, zal ik ze graag presenteren.

Wat is Beter: Chiazaad of Lijnzaad?

We eten al meer dan 5.000 jaar chiazaad. Historisch gezien een van de belangrijkste gewassen van het westelijk halfrond. Ze zijn uitzonderlijk rijk aan vezels en aan omega-3 vetzuren, maar net zoals lijnzaad, is het beter om ze te vermalen.

Zelfs het eten van twee eetlepels hele chiazaden elke dag gedurende 10 weken leidde tot geen verandering in omega-3 niveaus, maar dezelfde hoeveelheid gemalen chiazaad leidde tot 'n flinke stijging in bloedspiegels van de korte-keten en de lange-keten omega-3 vetzuren.

Maar er bleek geen invloed te zijn op ontsteking of ziekterisicofactoren. Geen verandering in lichaamsvet, bloedsuiker, cholesterol, bloeddruk, in C-reactief proteïne, of in andere ontstekingsindicatoren.

Een eerdere studie beweerde een aanzienlijke vermindering te zien in C-reactieve proteïnewaarden (een indicator van systemische ontsteking) vergeleken met de controlegroep, maar kijkend naar de data, is dat alleen omdat er een aanzienlijke verslechtering was in de placebogroep die in plaats daarvan een paar eetlepels tarwezemelen per dag kregen. Dus het is niet zo dat de chiagroep beduidend beter werd; de controlegroep werd gewoon aanzienlijk slechter.

Wanneer onderzoekers hun resultaten lijken te overdrijven, is dat een alarmbel om hun financieringsbron te controleren, maar ze maakten geen belangenconflicten bekend. Vijf jaar later echter, kwam de waarheid uit. De studie werd inderdaad gefinancierd door een chiabedrijf. Bovendien had de hoofdonderzoeker een patent om chiazaden te gebruiken om ziekten te behandelen. Waarom meldden ze dit niet? Omdat het beleid van het tijdschrift ten aanzien van belangenverstrengeling klaarblijkelijk niet specifiek openbaring van dergelijke informatie vereist.

Hoe dan ook, het patent is inmiddels verstreken, waarschijnlijk omdat latere studies geen grote voordelen vonden voor gewichtsverlies, bloedsuiker, cholesterol, bloeddruk, of ontsteking chiazaden per dag gedurende 3 maanden. De oorspronkelijke studie toonde een significante daling van de bloeddruk, wat herhaald werd door andere onderzoekers, hoewel het niet zo'n krachtig effect had als gemalen lijnzaad.

De belangrijkste reden dat ik liever lijnzaad heb dan chiazaad, echter, is hun gehalte lignaan, gemiddeld zo'n 15 keer meer dan andere zaden met inbegrip van sesam- en chiazaden, wat de anti-kanker-effecten van lijnzaad zowel voor preventie als voor overleving kan verklaren.

Chiazaden zijn zeker beter dan eieren en olie, dat wel. Door het mengen van 1 deel chia en 9 delen water en ze te laten wellen, maak je chiagel te gebruiken als ei of olievervanger in bakproducten.

Kurkuma of Curcumin: Planten versus Pillen

Fabrikanten van supplementen trappen vaak in dezelfde reductionistische val als de farmaceutische bedrijven. Van kruiden wordt aangenomen dat ze slechts één werkzaam hoofdbestanddeel hebben en als je deze kan isoleren en zuiveren tot een pil, wordt er gedacht, dat de effecten vergroot worden.

Curcumin wordt beschreven als het actieve ingrediënt in kurkuma, maar is het DE werkzame stof of één van de werkzame stoffen? Het is gewoon één van de vele verschillende componenten van de hele wortel. Er is ook cyclocurcumin en curcumenes, en turmerine, turmeron, tumeronol.

Slechts een beperkt aantal studies hebben het potentieel van kurkuma vergeleken met curcumin, maar sommigen suggereren dat kurkuma, de hele wortel, zelfs beter kan werken en niet alleen maar tegen darmkankercellen.

Deze groep van onderzoekers van het 'Anderson Kanker Centrum' in Texas testten curcumin op zeven verschillende typen menselijke kankercellen in vitro. En ook kurkuma.

Curcumin laat borstkankercellen bijvoorbeeld een poepie ruiken, maar kurkuma, de hele wortel, laat ze nog meer poepies ruiken. Curcumin tegen alvleesklierkanker; kurkuma tegen alvleesklierkanker, darmkanker, meervoudige beenmergtumoren, bloed- en beenmergkanker en dikke darmkanker.

Ze vonden dat kurkuma krachtiger was vergeleken met curcumin, wat erop wijst dat componenten anders dan curcumin ook kunnen bijdragen aan anti-kanker activiteiten.

De meeste klinische studies die ziekten bij mensen behandelen gebruikten curcumin-supplementen in plaats van de hele kurkuma, maar niemand heeft geprobeerd om andere componenten te gebruiken dan curcumin. Maar kijk, zelfs curcumin-vrije kurkuma vertoont ontstekingsremmende en antikanker activiteiten.

Hoewel wordt aangenomen dat curcumin de meeste activiteit van kurkuma veroorzaakt, heeft onderzoek in de afgelopen decennia aangetoond dat curcumin-vrije kurkuma - dus kurkuma zonder de zogenaamde actieve stof - net zo doeltreffend is of zelfs meer doeltreffend dan curcumin-bevattende kurkuma.

Er zijn bijvoorbeeld turmerones in kurkuma die verwijderd worden bij het maken van curcumin-supplementen, die zowel antikanker-eigenschappen vertonen als ontstekingsremmende activiteiten.

Dus veronderstelde ik dat deze beschouwing af zou sluiten met het stopzetten van het verschaffen van curcumin-supplementen aan mensen en mensen gewoon het hele kruid kurkuma laten eten, maar in plaats daarvan zeiden ze: Hé, laten we allerlei verschillende kurkuma-supplementen gaan maken!

Hoe Niet te Sterven aan Kanker

Nadat Dr. Dean Ornish onze #1 moordenaar verslagen had, ging hij door naar moordenaar #2. Wat gebeurt er als je kanker op een plantaardig dieet zet? Ornish en collega's ontdekte dat de progressie van prostaatkanker teruggedraaid kon worden aan de hand van een plantaardig dieet en andere gezonde levenswijzen. En geen wonder.

Als je het bloed van degenen die het standaard Amerikaanse dieet eten druppelt op kankercellen die in een petrischaal groeien, wordt de groei van de kanker met ongeveer 9% verminderd.

Maar zet mensen gedurende een jaar op een plantaardig dieet, en hun bloed kan het volgende doen. De bloedcirculatie in de lichamen van degenen die op een plantaardige basis aten hadden bijna acht keer de remmende kracht als het ging om de groei van kankercellen.

Echter dit was voor prostaatkanker, de #1 doodsoorzaak door kanker onder mannen. Bij vrouwen is borstkanker de #1 doodsoorzaak door kanker onder jonge vrouwen. Dus de onderzoekers wilden de studie herhalen, dit keer met borstkanker cellen van vrouwen. Maar ze wilden niet een heel jaar op de resultaten wachten. Vrouwen zijn nu stervende.

Dus, bedachten ze, laten we eens kijken wat een plantaardig dieet kan doen na slechts twee weken tegen drie verschillende vormen van menselijke borstkanker. De groei van kanker begon met 100% en daalde na het eten van een plantaardig dieet voor 14 dagen.

Hier is de foto van voor de interventie. Een laag van borstkanker cellen ligt in een petrischaal, en dan wordt het blood van vrouwen die het standaard Amerikaanse dieet eten erop gedruppeld. En zoals je kunt zien, zelfs het bloed van vrouwen die een behoorlijk slecht dieet volgen kan tot op zekere hoogte kanker afbreken.

Maar na slechts twee weken gezond eten werd er bloed afgenomen van dezelfde vrouwen - dus ze dienden als hun eigen controlegroep, dezelfde vrouwen, twee weken later, hun bloed werd gedruppeld op een nieuwe ondergrond van borstkanker cellen, en dit is alles wat overblijft. Slechts een paar individuele kankercellen bleven over. Hun lichamen opgeschoond! Voor en na slechts twee weken gezond eten. Het bloed in de bloedbaan werd zo veel vijandiger tegenover kanker.

Het vertragen van de groei van kankercellen is mooi, maar ervan verlost zijn is nog veel beter. Dit noemen we apoptose, geprogrammeerde celdood. Na het eten van gezond voedsel was hun eigen lichaam in staat om op een één of andere manier te her-programmeren waardoor de kankercellen gedwongen werden vervroegd met pensioen te gaan. Dit is wat wij noemen "TUNEL Imaging," het meten van DNA-fragmentatie, celdood. Dus stervende kankercellen zijn te zien als kleine witte stippen.

Dus, nogmaals, dit is wat het bloed van de gemiddelde vrouw kan doen tegen borstkanker cellen. Ze kan er een paar uitschakelen. Je kan één stervende kankercel zien daar linksboven. Maar dan na 14 dagen gezond plantaardig dieet leven kan haar bloed dit doen. Het is alsof je een heel ander persoon van binnen bent! Hetzelfde bloed dat nu door de lichamen van deze vrouwen stroomt kreeg de kracht om borstkanker-groei aanzienlijk te vertragen en te stoppen na slechts twee weken het eten van een plantaardig dieet.

Wat voor soort bloed willen wij in ons lichaam? Wat voor soort immuunsysteem? Willen we bloed dat als het ware omrolt wanneer er nieuwe kankercellen opduiken, of willen we bloed dat circuleert in elk hoekje en gaatje van ons lichaam met de kracht om het te vertragen en te stoppen?

Deze drastische versterking van de verdediging tegen kanker was na 14 dagen van een plantaardig dieet en lichaamsbeweging. Ze lieten deze vrouwen 30 tot 60 minuten per dag buiten lopen. Nou, als je twee dingen doet, hoe weet je dan welke rol het dieet heeft gespeeld? Wetenschappers besloten het op de proef te stellen.

Deze meet het opruimen van kankercellen. Dat is wat we eerder zagen, het effect van bloed van degenen die een plantaardig dieet aten (in dit geval voor gemiddeld 14 jaar) samen met milde lichaamsbeweging - zoals dagelijks buiten wandelen. Met plantaardige voeding en wandelen - dit is het soort van kankercel opruiming dat je krijgt. Vergelijk dat met de kanker stopkracht van de gemiddelde sedentaire Amerikaan, die in feite nul is.

Deze middelste groep, echter, had in plaats van 14 jaar op een plantaardig dieet, 14 jaar lang een standaard Amerikaanse dieet - maar 14 jaar met dagelijkse, inspannende, urenlange lichaamsbeweging, zoals conditietraining. De onderzoekers wilden weten of als je hard genoeg sport, en lang genoeg sport, kan je dan concurreren met een aantal wandelende planteneters? En het antwoord is: lichaamsbeweging hielp. Geen twijfel. Maar, 5.000 uur in de sportschool was niet te vergelijken met een plantaardig dieet.

Dezelfde TUNEL Imaging als voorheen - zelfs als je veel op de bank hangt en gebakken aardappelen eet, is je lichaam niet helemaal weerloos. Het bloed in je bloedbaan kan een paar kankercellen doden. Maar beweeg voor 5,000 uur, en je kan kankercellen doden links en rechts. Maar niets lijkt kanker een grotere schop onder de kont te geven dan een plantaardig dieet. Wij denken dat het een gevolg is van dierlijke eiwitten - vlees, eiwit, en zuivel eiwitten - verhogen het niveau van IGF-1 in ons lichaam.

Insuline-achtige groeifactor-1 is een kankerverwekkend groeihormoon dat betrokken is bij de overname en de progressie van kwaadaardige tumoren. Hier is het experiment dat IGF-1 echt als de schurk aanwees.

Hetzelfde als de vorige keer - volg een plantaardig dieet. De groei van kankercellen daalt, en kanker-celdood schiet omhoog. Maar hier is de crux. Wat als je de hoeveelheid zojuist uit je lichaam verbannen IGF-1 weer aan de kanker toevoegt omdat je begonnen bent met gezonder eten?

Het elimineert het "dieet en lichaamsbeweging" effect op een doeltreffende wijze. Het is alsof je helemaal nooit bent begonnen met gezond eten. De reden waarom één an de grootste prospectieve studies over voeding en kanker vond dat de gevallen van alle soorten kanker gecombineerd lager was onder hen die meer plantaardig eten, kan komen omdat ze minder dierlijke eiwitten, minder vlees, eiwit en melkeiwit, eten, en dus uiteindelijk minder IGF-1 hebben, wat weer minder kankergroei betekent.

Hoeveel minder kanker? Mannen en vrouwen van middelbare leeftijd met een hoge eiwit inname hadden een 75% toename in totale sterfte en een viervoudige toename van het risico op sterfte uitsluitend aan kanker. Maar niet alle eiwitten, in het bijzonder dierlijke eiwitten, wat logisch is, gezien de hogere IGF-1 niveaus.

De academische instelling stuurde een persbericht met een memorabele openingszin. "Die kip vleugel die je eet kan net zo dodelijk zijn als een sigaret," waarin werd uitgelegd dat het eten van een dieet rijk aan dierlijke eiwitten tijdens de middelbare leeftijd maakt je kans om aan kanker te sterven vier keer groter - een sterfte risicofactor die vergelijkbaar is met het roken van sigaretten.

Wat was de reactie op de onthulling dat diëten met veel vlees, eieren en zuivel net zo schadelijk voor de gezondheid zouden kunnen zijn als roken? Nou, één voedingswetenschapper antwoordde dat het mogelijk gevaarlijk was om de effecten van roken met de effecten van vlees en zuivel te vergelijken. Waarom?

Omdat een roker zou kunnen denken, "Waarom zou ik stoppen met roken als mijn broodje ham en kaas net zo slecht is voor mij?" (Dus kunnen we beter niet iedereen over dit hele dierlijke eiwitten ding vertellen).

Dat doet me denken aan een bekende sigarettenadvertentie van Phillip Morris die probeerde om de risico's te bagatelliseren door te zeggen: "Hey, je denkt dat tweedehands rook slecht is (dat het risico op longkanker met 19% vergroot)." Nou, hey, het drinken van één of twee glazen melk per dag kan driemaal zo slecht zijn (62% hoger risico op longkanker). Of het verdubbelen van je risico door vaak te koken met olie, of een verdrievoudiging van je risico op hart- en vaatziekten door niet vegetarisch te eten, of een vermenigvuldiging van je risico met zes door het eten van veel vlees en zuivel."

"Dus," concluderen zij, "laten we het wat relativeren! Het risico op longkanker door meeroken, zou veel kleiner kunnen zijn dan het risico van andere dagelijkse activiteiten. Dus, adem diep. Dat is hetzelfde als zeggen: "Maak je geen zorgen om te worden neergestoken, omdat neergeschoten worden zo veel erger is."

Uh, wat dacht je van geen van beide? Bij risico's is het niet: 2 keer min is plus. Natuurlijk zult u gemerkt hebben dat Phillip Morris gestopt is met zuivel de schuld te geven, toen ze eenmaal Kraft Foods gekocht hadden. Ik bedoel maar ...