Hogere Bloeddruk kan Leiden tot Hersenkrimp

Het is duidelijk dat verharding van de slagaders in onze hersenen en cognitieve achteruitgang hand in hand gaan. Iets wat ik al eerder heb besproken.

Echter, de onafhankelijke associatie van de ziekte van Alzheimer met meerdere atherosclerotische vaatziekte-risicofactoren suggereert dat cholesterol niet de enige schuldige is aan dementie.

Een van de meest consistente bevindingen zijn verhoogde bloeddrukniveaus op middelbare leeftijd, wat betekent dat de leeftijd 40 tot 60, in verband wordt gebracht met een verhoogd risico van cognitieve stoornissen en van de ziekte van Alzheimer op latere leeftijd.

In feite, meer nog dan het zogenaamde Alzheimer-gen. De normale arteriële boom, de bloedvaten in de hersenen, is uitgevoerd als zowel een leiding en een kussen.

Maar wanneer de vaatwanden verstijfd raken, elke keer dat ons hart bloed pompt tot in onze hersenen, kan de druk van de hartslag kleine bloedvaten beschadigen in onze hersenen.

Dit kan leiden tot wat men microbloedingen noemt, in onze hersenen, die vaak gevonden worden bij mensen met hoge bloeddruk, zelfs als ze nog nooit zijn gediagnosticeerd met een beroerte.

Deze microbloedingen kunnen een van de belangrijke factoren zijn die cognitieve beperkingen veroorzaken, misschien niet verrassend, want bij autopsie kunnen microbloedingen worden geassocieerd met hersenweefselnecrose, wat zoveel betekent als dood hersenweefsel.

En, sprekend van dood weefsel, hoge bloeddruk wordt ook geassocieerd met zogenoemde lacunaire infarcten, van het Latijnse woord lacune, wat leemte betekent. Dit zijn gaten in de hersenen die verschijnen wanneer kleine slagaders verstopt raken in onze hersenen en ze resulteren in de dood van een klein rond gebied in de hersenen.

Tot een kwart van de ouderen heeft deze kleine miniberoertes en de meeste weten het niet eens, de zogenaamde stille infarcten, maar zwarte gaten in de hersenen zijn nooit goedaardig.

Dit is hoe ze eruit zien - het is alsof je hersenen geperforeerd zijn geweest. Ofschoon bij stille infarcten, per definitie, openlijke beroerte-achtige symptomen ontbreken, worden ze geassocieerd met subtiele tekorten in fysieke en cognitieve functie die vaak onopgemerkt blijven. En ze kunnen het risico van dementie verdubbelen.

Dat is een van de manieren waarop hoge bloeddruk is gekoppeld aan dementie. Zoveel schade dat hoge bloeddruk kan leiden tot volumereductie van de hersenen, letterlijk hersenkrimp, specifiek in de hippocampus, het geheugencentrum van de hersenen.

Dit helpt verklaren hoe hoge bloeddruk mee kan doen bij de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer. Men kan eigenlijk de kleine bloedvaten in de achterkant van de ogen visualiseren, met behulp van een oftalmoscoop, die een noninvasief venster geeft, om de gezondheid van iemands intracraniële slagaders te bestuderen; de kleine schepen in ons hoofd.

De onderzoekers vonden een significante associatie tussen arterieel vaatlijden en hersenkrimp op de MRI. Maar, dit was een correlationele studie, slechts een momentopname; dus je kunt geen oorzaak en gevolg aantonen.

Wat je nodig hebt is een prospectieve studie, die personen langere tijd volgt; en ja, dat is wat ze deden.

Over een periode van 10 jaar, hadden degenen met tekenen van vaatziekten twee keer zoveel kans om een aanzienlijk verlies te lijden van hun hoeveelheid hersenweefsel.

Wat is de Optimale Vitamine C Inname?

Voor vele jaren was de ADH, de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid, voor vitaminen alleen gebaseerd op het voorkomen van een tekort, met een kleine speling voor veiligheid, maar de minuscule hoeveelheid vitamine C die bijvoorbeeld nodig is om scheurbuik te voorkomen is niet noodzakelijkerwijs de ideale inname voor optimale gezondheid. Dus wat zou de optimale inname van vitamine C zijn?

Laten we het vragen aan ons lichaam. Hoe kunnen we dat doen? Door te zien hoeveel het lichaam absorbeert en uitscheidt. Als je 15 mg vitamine C slikt, dat is wat je binnen zou krijgen met het eten van ongeveer een kwart sinaasappel, neemt je lichaam bijna 90% ervan op. Maar als je een supplement met 1250 mg inneemt, lijkt je lichaam te beseffen dat dat teveel is, en dus is er verminderde absorptie bij de darmwand, waardoor je uiteindelijk minder dan de helft absorbeert.

Dus door zelf experimenten te doen waarbij langzaamaan de inname verhoogd wordt kun je zien wanneer het lichaam begint te zeggen: Oké, dit is genoeg, en dat magische niveau van inname blijkt ongeveer 200 mg per dag te zijn. Wanneer je tot 200 mg per dag inneemt, neemt je lichaam alles op, maar bij een hogere inname probeert je lichaam verdere absorptie te blokkeren, wat suggereert dat onze intestinale vitamine C transportmechanismen zijn geëvolueerd om tot ongeveer 200 mg vitamine C per dag volledig te absorberen.

Daarnaast wordt vitamine C in onze nieren terug geabsorbeerd naar onze bloedsomloop om onze vitamine C bloedspiegels op ongeveer 70 of 80 micromol per liter te houden. Het gearceerde gedeelte dat je hier ziet, dat is wat je bereikt bij een vitamine C inname van ongeveer 200 mg per dag.

Dus zelfs als je 10 keer zoveel vitamine C supplementen inneemt, weet je wel, 2000 mg per dag, zal je lichaam het er gewoon uit plassen en poepen om je bloedspiegels op het juiste niveau te houden.

Dus op basis van dit soort gegevens zou men kunnen stellen dat 200 mg de optimale dagelijkse inname van vitamine C is. Je kunt dit bevestigen met behulp van gegevens over ziekten. Bij welke hoeveelheid dagelijkse inname vitamine C is er het laagste risico op een beroerte, bijvoorbeeld? Blijkbaar bij ongeveer 200 mg per dag.

Terwijl de inname van vitamine C via voeding geassocieerd was met een lager risico op een beroerte, was dat bij inname van vitamine C supplementen niet het geval, wat in lijn is met het totaal aan onderzoeken waaruit blijkt dat antioxidant supplementen in het algemeen niet beschermend lijken te zijn tegen hartaanvallen of beroertes.

Maar wacht even... Kun je tot een inname van 200 mg per dag komen zonder supplementen? Geen probleem. Een enkele portie fruit en groenten kan elk ongeveer 50 mg bevatten, dus een inname van een magere 5 porties fruit en groenten per dag kan je naar een ideale bloedspiegel brengen.

Chocolade en Risico op Beroerte

Het probleem met het publiceren van onderzoek over chocolade is dat de pers erop springt en er te eenvoudig en sensatiegericht over praat. Dan begint het geld te rollen bij de snoepbedrijven, en vertroebelt de berichtgeving; maar verloren in dat alles is er wel een belangrijk punt, namelijk dat de flavonoïden fytonutriënten in cacao heilzaam lijken te zijn.

De suiker in de chocolade is niet goed voor ons. Het vet en de overtollige calorieën in chocolade zijn niet goed voor ons. Maar natuurlijke cacaopoeder kan worden beschouwd als gezonde voeding. Dus het toevoegen van cacao aan een smoothie of havermout of wat dan ook, zou gezondheidsbevorderend zijn.

Maar idealiter kies je onbewerkte, rauwe cacao, aangezien de flavonoïden de bitterheid aan cacao geven, dus proberen ze om cacao te bewerken met alkali om ze opzettelijk te vernietigen. Dus als het gaat om cacao, hoe bitterder hoe beter. In mijn video over chocolade en slagader werking liet ik zien hoe donkere chocolade de werking van de kransslagaders in het hart zou kunnen verbeteren binnen twee uur na de consumptie ervan, met gebruik van angiografie, maar er zijn enkele bloedvaten die je kunt visualiseren met je ogen, de bloedvaten in je ogen.

Twee uur na het eten van pure chocolade is er een significante verbetering in het vermogen van de kleine bloedvaten in de ogen om te verwijden. Hoe zit het met de bloedvaten in je benen?

Perifere slagader ziekte, de atherosclerose in de slagaders die je ledematen voeden leidt tot claudicatio, een krampachtige pijn in de kuiten wanneer je oefeningen probeert te doen. Dit komt door de verminderde doorbloeding. Dus werden de maximale loopafstand en de maximale wandeltijd onderzocht bij 20 patiënten met perifere slagader ziekte, twee uur na het eten van pure chocolade, met een respectabele 85+% cacao, of na het eten van een reep melkchocolade.

Degenen die de donkere chocolade aten, konden ongeveer 11 meter meer lopen en ongeveer 17 seconden langer dan vóór de inname van donkere chocolade, maar na de melkchocolade waren ze zelfs niet in staat om zo ver te lopen als dat ze gewend waren. Dus cacao lijkt wel iets te bevatten dat nuttig is, maar een paar seconden hier en daar is niet voldoende.

Hoe zit het met genezing van atherosclerose, waarvan we tot aan 1977 niet eens dachten dat dat mogelijk was. Wacht even, wat is er gebeurd in '77? Dean Ornish begon pas in 1979 met publiceren over de genezing van hart-en vaatziekten. Nou, eigenlijk was het eerste bewijs van atherosclerose genezing met een cholesterolverlagend dieet en medicijnen niet bij de kransslagaders naar het hart, maar bij de femorale slagaders naar de benen.

Hoe zit het met de slagaders naar de hersenen? Nou, er is een non-invasieve manier om het arteriële functioneren in de hersenen te meten met behulp van transcraniële echografie. Als je iemand vraagt om z'n adem in te houden, dan zegt het brein, oh-oh, en begint het de slagaders te openen om de toegenomen bloedstroming te compenseren.

Maar als de slagaders in de hersenen verstijfd en verlamd zijn door atherosclerose, zijn ze niet in staat om zo veel en zo snel te openen zoals normaal gesproken, en er wordt dus gezegd dat ze een kleinere ingehouden adem index hebben, wat een risicofactor kan zijn voor beroerte.

Dus ontwierpen onderzoekers een experiment waarin zij de resultaten van chocolade vergeleken met iets neutraals zoals havermout. Dus kozen ze een lepel cacaopoeder of iets dergelijks? Nee. Een gerandomiseerde crossover studie van havermout versus een gefrituurde Mars bar. Wacht even, waarom een efrituurde Mars reep?

Nou, dit werd gepubliceerd in de Scottish Medical Journal, en blijkbaar zijn gefrituurde Mars repen snacks die sterk geassocieerd zijn met Schotland. Wacht even... Is dit gewoon een broodjeaapverhaal of zo? Nee. 627 fish & chips zaken in Schotland werden gekozen om de beschikbaarheid van deze delicatesse te bepalen. En meer dan 1 op de 5 zei: "Ja," en gaven aan dat ze tot 200 stuks per week verkopen. Je hoeft alleen de borden te volgen.

Dat ziet er ongeveer zo uit. In beslag gedompelde en gefrituurde Snickers repen en pizza waren blijkbaar minder populair. De onderzoekers concluderen dat het niet een broodjeaapverhaal is. Wat bemoedigend is, is dat ze enig bewijs van de penetrantie van het mediterrane dieet vonden, zij het in de vorm van een gefrituurde pizza.

Zou dit bij kunnen dragen aan een Schotland dat het hoogste aantal beroertes heeft in heel Europa? Nou, dit hebben ze op de proef gesteld en, interessant genoeg, bij mannen was er was een aanzienlijke daling ten opzichte van vrouwen. Misschien komen mannen van Mars, en vrouwen van Snickers? Ongeacht, hoe zit het met chocolade die niet is gefrituurd?

Er zijn al een paar bevolkingsstudies geweest die mensen over een bepaalde tijd hebben gevolgd, en hieruit is gekomen dat degenen die chocolade aten een lagere kans op een beroerte bleken te hebben, sindsdien is dit bevestigd in een ander onderzoek. Maar misschien is de consumptie van chocolade simpelweg gerelateerd aan ander gedrag dat gezond is voor het hart en hersenen. Net als dat mensen die veel bewegen meer voedsel moeten eten, dus misschien eten ze wel meer chocolade?

Ze hadden hier geen bewijs voor, maar je kan niet alles verklaren. Ik bedoel, om oorzaak en gevolg te bewijzen zou je mensen steekproefsgewijs moeten verdelen over twee groepen en de ene helft chocolade laten eten en de andere helft niet, en ze dan voor een decennium of twee volgen. Waarop één onderzoeker antwoordde: "dikke kans." Probeer jij maar eens mensen te vinden voor een onderzoek waar ze gerandomiseerd worden om 16 jaar lang geen chocolade te eten.

Kan Groene Thee Helpen Kanker te Voorkomen?

Het drinken van thee is in verband gebracht met een lager risico op hart- en vaatziekten, beroerte en voortijdig overlijden in het algemeen, waarbij elke extra kop groene thee per dag een 4% lager risico op overlijden oplevert. En zo zou het drinken van een paar koppen thee per dag de dokter buiten de deur kunnen houden, en de begrafenisondernemer ook. Maar hoe zit het met kanker?

Uit allerlei studies in laboratoria en met mensen blijkt steeds vaker dat thee kan helpen bij het voorkomen van ziekten en dat thee de voortgang van kanker daadwerkelijk kan vertragen. Laten we eens kijken naar een paar van die aanwijzingen.

Niet alleen blijken mensen die veel thee drinken jaren langer te leven dan mensen die minder thee drinken, het drinken van veel thee kan het ontstaan van kanker vertragen. Nu gaat hier over Japanse theekopjes, die maar de helft van een kop bevatten, dus de hoogste categorie hier is groter dan of gelijk aan 5 koppen thee, geen 10.

De vrouwen die kanker kregen, bleken dat 7 jaar later te krijgen als ze veel thee hadden gedronken vergeleken met degenen die minder dronken, terwijl bij mannen een vertraging met 3 jaar te zien was. Het verschil tussen mannen en vrouwen kwam waarschijnlijk door roken. Groene thee kan invloed hebben op elk stadium van kankervorming, het ontstaan van de eerste kankercel, het uitgroeien tot een tumor, en de daarop volgende verspreiding en uitzaaiing.

Kanker begint vaak als een vrije radicaal ons DNA oxideert en een mutatie veroorzaakt, maar binnen 40 minuten na het drinken van groene thee is er een mooie piek te zien in het aantal antioxidanten in je bloed. Door deze toename wordt dan weer de oxidatieve schade aan het DNA verlaagd en daarmee het risico op kanker.

Bovendien, als het gaat over genbeschermende effecten–bescherming van onze genen– was bij reeds bestaande oxidatie de schade aan het DNA lager na het drinken van groene thee, wat erop wijst dat groene thee ook het herstel van DNA kan bevorderen, maar dat wisten we niet zeker...tot nu toe.

Er is een enzym in ons lichaam dat DNA kan repareren, OGG1 genaamd, en binnen een uur na het drinken van één kop groene thee kunnen we de werking van dat enzym stimuleren, en na een week thee drinken kunnen we de werking zelfs nog vergroten, dus het regelmatig drinken van groene thee kan extra voordelen hebben voor de preventie en/of het herstel van beschadigd DNA.

Thee kan DNA zo goed beschermen dat het te gebruiken is om sperma te bewaren, de verse monsters sperma, totdat ze in de koeling kunnen; en groene thee is zo ontstekingswerend dat het te gebruiken is als pijnbestrijding in de vorm van een mondspoeling na operatief verwijderen van verstandskiezen.

En als het gaat over het beheersen van de groei van kanker, met een dosis van de verbindingen in groene thee die iemands organen bereiken na 6 koppen thee, dat kan kankercellen ertoe brengen zelfmoord te plegen, apoptosis, geprogrammeerde celdood, waarbij normale cellen niet aangetast worden. Er zijn allerlei chemokuren waarmee kanker met bruut geweld gedood kan worden, maar die kunnen ook gewone cellen aantasten.

Groene thee lijkt dus een ideaal middel om kanker te voorkomen: geen of weinig bijwerkingen, werkzaam tegen allerlei soorten kanker, in haalbare doses, via de mond in te nemen. We weten ook een beetje hoe het werkt, door de groei van kankercellen te stoppen, waardoor ze zichzelf uitschakelen. Het is goedkoop en het is bekend hoe het veilig gebruikt kan worden.

Maar dit was allemaal gebaseerd op in-vitrostudies in een reageerbuis. Nu moet het worden beoordeeld in testen bij mensen – geef mensen met kanker groene thee om te bekijken of het helpt. Daar gaan we het over hebben in de volgende aflevering...