Hoe Kun je de Onstekingen bij Veroudering Tegengaan?

Een van de meest bekende gevolgen van veroudering is een afname van het immuunsysteem, dat wordt geïllustreerd door de kwetsbaarheid om te sterven aan griep en een slechte reactie op vaccinaties.

Maar ongeveer 20 jaar geleden werd er een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat de immuuncellen van 80-jarigen significant meer pro-inflammatoire signalen produceerde, wat het slechtste van twee werelden suggereert: een daling in het deel van het immuunsysteem dat specifieke infecties bestrijdt, maar daarentegen ook een verergering van niet-specifieke overreacties die kunnen leiden tot ontstekingen.

Dit is inmiddels geformaliseerd in een concept aangeduid als "Inflamm-ageing," een chronische lichte ontsteking die we nu kennen is een typisch voorbeeld van het ouder worden, die mogelijk verantwoordelijk is voor zowel de afname als het ontstaan van ziekten bij ouderen. Dus wat kunnen we eraan doen?

Inflamm-ageing (onsteking-veroudering) lijkt een belangrijk gevolg te zijn van ouder worden. Kan het worden voorkomen of worden genezen? De sleutel tot succesvol ouder worden en een lange levensduur kan de chronische ontsteking verminderen zonder afbreuk te doen aan een acute reactie wanneer men wordt blootgesteld aan ziekteverwekkers. Hoe gaan we dat doen? Voeding. Wat we eten is waarschijnlijk het meest krachtige en buigzame instrument dat we hebben om een chronische en systematische modulatie van het verouderingsproces te bereiken.

In de eerste systematische review van de associaties tussen voedingspatronen en biomarkers van ontstekingen die ooit werd gepubliceerd waren de voedingspatronen die geassocieerd werden met ontstekingen bijna allemaal gebaseerd op vlees of zogenaamde "westerse" voedingspatronen, terwijl de op groente en fruit gebaseerde, ofwel "gezonde" voedingspatronen vaak neigde naar een omgekeerd evenredig verband, ofwel meer op planten gebaseerd, minder ontstekingen.

De reden waarom vlees wordt geassocieerd met ontstekingen komt mogelijk door zowel de dierlijke eiwitten als de dierlijke vetten. De eerste interventionele studie evalueerde afzonderlijk de effecten van plantaardige en dierlijke eiwitten op de ontstekingsstatus gerelateerd aan obesitas en metabool syndroom als je probeert om gewicht te verliezen.

Wat ze vonden was dat een hogere inname aan dierlijk eiwit - met name vlees - geassocieerd wordt met hogere plasmaniveaus van inflammatoire markers in obese volwassenen. De reden dat obesitas geassocieerd wordt met een verhoogd risico op veel soorten kankers kan komen door de ontstekingen die worden geassocieerd met obesitas.

Obesitas-gedreven ontstekingen stimuleren mogelijk prostaglandine-gemedieerde oestrogeen biosynthese in borstweefsel. Dat betekent dat de ontsteking mogelijk het enzym activeert die het mogelijk maakt dat borsttumoren hun eigen oestrogeen aanmaken via deze ontstekingsbevorderende stof die prostaglandine wordt genoemd.

Als je het niveau van prostaglandines in de urine van vrouwen meet correleert het met het risico op borstkanker. En hoe krijg je hoge niveaus aan deze ontstekingsbevorderende verbinding? Roken, een dieet hoog aan verzadigde vetten, en obesitas. Waarom leidt het eten van verzadigde vetten tot prostaglandine productie?

Omdat prostaglandinen gemaakt worden uit arachidonzuur, en arachidonzuur is een belangrijk ingrediënt in dierlijke vetten. Dierlijke vetten bevatten arachidonzuur; arachidonzuur is hetgeen waarmee ons lichaam ontstekingsbevorderende verbindingen produceert zoals prostaglandines, en ze kunnen vervolgens borstkankergroei stimuleren, en spelen mogelijk ook een rol bij dikke darmkanker, longkanker, alsook hoofd- en halskanker, terwijl geheel plantaardig voedsel ontstekingsremmende effecten heeft, hoewel sommige planten beter zijn dan anderen.

De mensen die vijf stuks per dag aan vruchten en groenten moesten eten die rijk waren aan antioxidanten, zoals bessen en bladgroente, hadden een significant betere impact op het verminderen van systematische ontstekingen en het disfunctioneren van de lever, vergeleken met vijf stuks per dag aan de meest voorkomende fruitsoorten en groente die weinig antioxidanten bevatten, zoals bananen en sla.

Kan Groene Thee Helpen bij de Behandeling van Kanker?

Het drinken van thee kan het risico op mondkanker verminderen. Het drinken van thee kan niet alleen het aantal antioxidanten in ons bloed stimuleren, binnen enkele minuten na consumptie, en de schade aan DNA door vrije radicalen verminderen die in ons lichaam optreedt na verloop van tijd, maar het kan ook de werking van de antioxidanten in ons speeksel vergroten, bij rokers de DNA-schade verminderen in de cellen aan de binnenkant van de wang, maar niet zoveel als helemaal stoppen met roken. Kan dit voorkomen dat gezwellen in de mond die nog geen kanker zijn veranderen in kankertumoren in de mond?

Elk jaar krijgen wereldwijd meer dan 100.000 mensen mondkanker, en de kans op overleving na 5 jaar is minder dan de helft. Mondkanker ontstaat vaak uit laesies die nog geen kanker zijn, met elk een kans van een paar procent om in kanker te veranderen, dat is dus een perfecte kans om te zien of groene thee kan helpen.

59 patiënten met mondzweren die nog geen kanker waren werden opgedeeld in een thee-groep, die capsules met poeder van groene thee kreeg, en de zweren werden aangestipt met poeder van groene thee, versus een controlegroep die eigenlijk suikerpillen kreeg, en niet aangestipt werd.

Binnen 6 maanden waren de zweren bij 11 van de 29 in de theegroep geslonken, vergeleken met maar 3 van de 30 in de placebogroep. De resultaten wijzen erop dat een behandeling met thee tot verbetering leidt van de klinische uitingen van laesies in de mond. De belangrijkste vraag is echter: "Kon hiermee voorkomen worden dat ze in kanker veranderden?"

De proef duurde maar enkele maanden, dus dat konden ze niet zeggen, maar toen ze wat cellen van de zweren afschraapten, waren er beduidend minder cellen met DNA-schade in de behandelde groep na 3 maanden, wat erop wijst dat het de goede kant op ging. Idealiter zouden we een langere studie doen om te kijken of ze uiteindelijk minder kanker kregen, en nu we toch bezig zijn, waarom geen studie waarbij de thee gewoon wordt doorgeslikt, aangezien de meeste mensen hun thee niet in hun mond smeren.

Zo'n studie hadden we niet, totdat... we er wel eentje hadden.

Dezelfde buitengewone klinische resultaten, waarbij sommige zweren krompen, en de studie duurde lang genoeg om te kunnen bekijken of er minder mensen daadwerkelijk kanker kregen, maar er waren net zoveel nieuwe kankergevallen in de groep met groene thee als in de placebogroep.

De behandeling sloeg vaker aan – d.w.z. de zweren zagen er beter uit, maar geen verbetering als het gaat om een kankervrije overleving, waarom het uiteindelijk gaat. Deze studies werden meestal uitgevoerd met rokers en ex-rokers. Hoe zit het met longkanker?

Uit studies met mensen lijkt het erop dat thee beschermend kan werken, maar laten we dat eens testen. Zeventien patiënten met gevorderde longkanker kregen het equivalent van zoiets als 30 koppen groene thee per dag, maar er kon niet objectief worden vastgesteld of het aansloeg.

In een studie met 49 kankerpatiënten, waarvan 21 longkanker hadden, werd het equivalent van 4 tot 25 koppen groene thee per dag gegeven, en ook hier hielp het niet. De enige baat die longkankerpatiënten misschien kunnen hebben bij groene thee is dat het kan helpen om brandwonden van bestralingen te verzachten, op de huid aangebracht als kompressen van groene thee, kunnen de brandwonden wellicht sneller helen.

Het beschermende effect van plaatselijk aangebrachte groene thee werd eveneens waargenomen bij voorstadia van baarmoederhalskanker, waarbij tweemaal daags rechtstreeks aangebrachte zalf van groene thee een gunstige uitwerking had bij zo'n drie kwart van de patiënten vergeleken met slechts zo'n 10% bij de onbehandelde controlegroep, wat overeenkomt met de kankerbestrijdende werking van groene thee op cellen van baarmoederhalskanker in een petrischaaltje, maar toen de vrouwen enkel pillen met extract van groene thee kregen, leken de pillen niet te helpen.

Ik sprak al over mogelijke baten van wikkelingen met groene thee bij huidkanker, maar zijn er nog meer soorten kanker waar groene thee direct in contact komt? Ja, bij darmkanker, dat uit de binnenste bekleding van de darm groeit die in contact komt met voedsel en drank. In de dikke darm worden stoffen uit thee gefermenteerd door goede darmbacteriën in verbindingen zoals 3,4DHPA, dat darmkankercellen lijkt uit te roeien maar in een reageerbuis normale darmcellen relatief ongemoeid laat.

Dus werden 136 patiënten met eerdere poliepen willekeurig ingedeeld en kregen al dan niet pillen met extract van groene thee. Nu betrof het hier een studie in Japan, waar iedereen al groene thee drinkt. In feite werd hierbij 3 koppen thee per dag vergeleken met 4 koppen per dag, maar een jaar later bij de colonscopie was bij de groep met extra groene thee de helft minder van de poliepen teruggekeerd, en de poliepen die groeiden waren 25% kleiner. Dat is behoorlijk spannend!

Waarom is er sindsdien geen grotere vervolgstudie gedaan? Misschien lag het eraan dat het lastig was die studie gefinancierd te krijgen, omdat groene thee een goedkope drank is en geen geneesmiddel.

Maar er is goed nieuws: dankzij een groot kankerfonds in Duitsland zijn wetenschappers nu bezig met het grootste onderzoek over groene thee ooit, waarbij meer dan 2000 kankerpatiënten worden gerandomiseerd. Als de resultaten binnen zijn, zal ik ze graag presenteren.

Kurkuma of Curcumin: Planten versus Pillen

Fabrikanten van supplementen trappen vaak in dezelfde reductionistische val als de farmaceutische bedrijven. Van kruiden wordt aangenomen dat ze slechts één werkzaam hoofdbestanddeel hebben en als je deze kan isoleren en zuiveren tot een pil, wordt er gedacht, dat de effecten vergroot worden.

Curcumin wordt beschreven als het actieve ingrediënt in kurkuma, maar is het DE werkzame stof of één van de werkzame stoffen? Het is gewoon één van de vele verschillende componenten van de hele wortel. Er is ook cyclocurcumin en curcumenes, en turmerine, turmeron, tumeronol.

Slechts een beperkt aantal studies hebben het potentieel van kurkuma vergeleken met curcumin, maar sommigen suggereren dat kurkuma, de hele wortel, zelfs beter kan werken en niet alleen maar tegen darmkankercellen.

Deze groep van onderzoekers van het 'Anderson Kanker Centrum' in Texas testten curcumin op zeven verschillende typen menselijke kankercellen in vitro. En ook kurkuma.

Curcumin laat borstkankercellen bijvoorbeeld een poepie ruiken, maar kurkuma, de hele wortel, laat ze nog meer poepies ruiken. Curcumin tegen alvleesklierkanker; kurkuma tegen alvleesklierkanker, darmkanker, meervoudige beenmergtumoren, bloed- en beenmergkanker en dikke darmkanker.

Ze vonden dat kurkuma krachtiger was vergeleken met curcumin, wat erop wijst dat componenten anders dan curcumin ook kunnen bijdragen aan anti-kanker activiteiten.

De meeste klinische studies die ziekten bij mensen behandelen gebruikten curcumin-supplementen in plaats van de hele kurkuma, maar niemand heeft geprobeerd om andere componenten te gebruiken dan curcumin. Maar kijk, zelfs curcumin-vrije kurkuma vertoont ontstekingsremmende en antikanker activiteiten.

Hoewel wordt aangenomen dat curcumin de meeste activiteit van kurkuma veroorzaakt, heeft onderzoek in de afgelopen decennia aangetoond dat curcumin-vrije kurkuma - dus kurkuma zonder de zogenaamde actieve stof - net zo doeltreffend is of zelfs meer doeltreffend dan curcumin-bevattende kurkuma.

Er zijn bijvoorbeeld turmerones in kurkuma die verwijderd worden bij het maken van curcumin-supplementen, die zowel antikanker-eigenschappen vertonen als ontstekingsremmende activiteiten.

Dus veronderstelde ik dat deze beschouwing af zou sluiten met het stopzetten van het verschaffen van curcumin-supplementen aan mensen en mensen gewoon het hele kruid kurkuma laten eten, maar in plaats daarvan zeiden ze: Hé, laten we allerlei verschillende kurkuma-supplementen gaan maken!