Dierlijke Eiwitten, Zwangerschap, en Obesitas bij Kinderen

Als je zwangere krekels blootstelt aan een roofzuchtige wolfspin, zullen haar baby's, die uitkomen, verhoogd anti-roofdier gedrag vertonen, en als gevolg daarvan een verbeterde overleving van een wolfspin aanval hebben.

De moeder krekel bleek te in staat zijn om haar baby's te waarschuwen over de dreiging toen ze nog steeds binnenin haar zaten dus ze zouden vooraf worden aangepast aan hun externe omgeving. Dit gebeurt ook in planten.

Als je twee genetisch identieke planten kweekt - een in de zon, een in de schaduw, dan zal de zon-geteelde plant zaden produceren die beter groeien in de zon en de schaduwrijke plant zal zaden laten groeien die beter groeien in de schaduw - ook al zijn ze genetisch identiek. Dus waar we mee te maken hebben is epigenetica, externe factoren veranderen de gen-expressie.

Veldmuis jongen die worden geboren in de winter worden geboren met een dikkere vacht. Veldmuis moeders zijn in staat om over het seizoen te communiceren hun baby in de baarmoeder en hen te zeggen een as aan te trekken nog voordat ze geboren zijn, en mensen zijn niet anders.

Je weet hoe verschillende mensen verschillende temperatuur toleranties hebben, wat resulteert in veldslagen in de slaapkamer - heb je de airco aan- of uitgeschakeld, de ramen opengezet? Het is niet alleen de genetica. Of je bent geboren in de tropen of in een koude omgeving bepaalt hoeveel actieve zweetklieren je hebt in je huid. Maar wat heeft dit te maken met een dieet?

Kan wat een zwangere vrouw eet de biologie van hun kinderen permanent veranderen in de zin van welke genen zijn ingeschakeld of uitgeschakeld in het leven? Of wat ze niet eten? Wat gebeurde er met de kinderen geboren tijdens de 1945 Nederlandse hongersnood, opgelegd door de nazi's? Meer gevallen van obesitas 50 jaar later.

De baby's DNA gen-expressie is voor de geboorte geherprogrammeerd vanwege de verwachting om geboren te worden in een wereld van hongersnood, ten koste van alles calorieën te besparen, maar toen de oorlog voorbij was, werd deze neiging om vet op te slaan een nadeel. Wat zwangere vrouwen eten en niet eten helpt niet alleen het geboortegewicht van het kind te bepalen maar ook het volwassen gewicht van het kind. Bijvoorbeeld, moeders eiwitinname tijdens de zwangerschap kan een rol spelen in de obesitas epidemie en niet eiwitten in het algemeen.

Eiwit uit dierlijke bronnen, voornamelijk vleesproducten, geconsumeerd tijdens de zwangerschap kan het risico verhogen dat hun kinderen opgroeien met overgewicht. Aanvankelijk dacht men dat het misschien de IGF-1 zijn, een groeihormoon gestimuleerd door consumptie van dierlijke producten die de aanmaak van vetweefsel zou verhogen, maar gewichtstoename was meer gebonden aan vlees dan aan zuivel.

Elke dagelijkse portie vlees tijdens het derde trimester van de zwangerschap resulteerde in ongeveer een extra procent lichaamsvet bij hun kinderen op hun 16e verjaardag, een mogelijke verhoging van het risico op obesitas op latere leeftijd, los van hoeveel calorieën ze aten of hoeveel ze sporten Maar zo'n verband werd niet gevonden bij koemelk consumptie, die vermoedelijk de IGF-1-spiegels net zo hoog laten stijgen.

Dus misschien zijn de obeso-genen in vlees, de chemische stoffen die de groei van vetweefsel te stimuleren. Opkomend bewijs toont aan dat omgevingsfactoren betreffende personen vatbaarder maakt om extra gewicht te verkrijgen, ongeacht dieet en lichaamsbeweging. Want, zelfs onze kinderen zijn dikker - je kunt dat niet de schuld geven aan dieet en lichaamsbeweging.

Zelfs dieren. En niet alleen onze verwende huisdieren, zelfs ratten in laboratoria en metrostations. De kans dat 24 verschillende dierpopulaties uit acht verschillende rassen allemaal een positieve trend in gewicht laten zien was in de afgelopen decennia minder dan één op een miljoen, en dus lijkt er iets anders aan de hand te zijn, zoals obesogene chemicaliën.

Een dergelijke kandidaat is polycyclische aromatische koolwaterstof gevonden in sigaretten, uitgespuwd door uitlaatpijpen en in gegrild vlees. Deze landelijke studie van duizenden kinderen ontdekte dat hoe meer de kinderen worden blootgesteld, hoe dikker ze neigden te worden - ze konden de niveaus van deze stoffen meten rechtstreeks in hun urine.

En het kan al beginnen in de baarmoeder; prenatale blootstelling aan deze chemicaliën kan verhoogde vetmassa veroorzaken tijdens de kindertijd en een hoger risico van obesitas bij kinderen. Als deze verontreinigende stoffen bekend in de oren klinken - Ik heb ze eerder behandeld in relatie tot het verhogen van het risico op borstkanker in de Long Island Breast Cancer Study, dus misschien zijn ze niet alleen obesogens maar evengoed kankerverwekkende stoffen, wellicht de verhoging van 47% verklaart op het risico van borstkanker bij oudere vrouwen in relatie tot een gemiddelde levensduur van gegrilde en gerookte gerechten.

Als je kijkt naar een van de meest voorkomende van deze giftige stoffen, rokers krijgen ongeveer de helft uit de voeding, en de helft van sigaretten, maar voor niet-rokers, komt 99% uit voeding. De hoogste niveaus zijn gevonden in vlees, met varkensvlees blijkbaar erger dan rundvlees, maar zoals je kunt zien, zelfs donkergroen blad zoals boerenkool kunnen besmet raken door verontreinigende stoffen uit de lucht, dus pluk uw paardenbloem -blaadjes niet langs de snelweg en zorg ervoor dat je je salade-bladeren wast onder stromend water.

Aangezien het in vet oplosbare verontreinigende stoffen zijn; moeten ze veel vet absorberen, dus zelfs zwaar verontreinigde plantaardige bronnen zijn waarschijnlijk veiliger, tenzij je veel olie op je eten sprenkelt, waardoor de toxinen vermoedelijk even gemakkelijk opgenomen worden dan de toxines in het vlees. Het goede nieuws is dat ze zich niet ophopen in je lichaam.

Als je mensen blootstelt aan gegrilde kip op tijdstip nul hier, kan je zien dat zij een grote piek in deze chemicaliën krijgen wel tot een honderdvoudige toename, maar je lichaam kan zich er binnen ongeveer 20 uur van ontdoen. Het probleem is natuurlijk dat mensen die dit soort voedsel elke dag eten zichzelf voortdurend blootstellen, wat niet alleen van invloed op hun gezondheid en de gezondheid van hun kinderen is, maar misschien zelfs op de gezondheid van hun kleinkinderen.

Zwanger zijn tijdens de Nederlandse hongersnood leidde niet alleen tot een toename van ziekten onder hun kinderen, maar zelfs blijkbaar onder hun kleinkinderen. Dus, wat een zwangere vrouw nu eet kan invloed hebben op toekomstige generaties.

De kwestie van generatie- overschrijdende effecten van de slechte omstandigheden tijdens de zwangerschap kan helpen enig licht te werpen op de explosieve epidemieën van diabetes, obesitas, cardiovasculaire ziekte geassocieerd met deze overgang naar een westerse levensstijl.

Hoe Kun je de Onstekingen bij Veroudering Tegengaan?

Een van de meest bekende gevolgen van veroudering is een afname van het immuunsysteem, dat wordt geïllustreerd door de kwetsbaarheid om te sterven aan griep en een slechte reactie op vaccinaties.

Maar ongeveer 20 jaar geleden werd er een onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat de immuuncellen van 80-jarigen significant meer pro-inflammatoire signalen produceerde, wat het slechtste van twee werelden suggereert: een daling in het deel van het immuunsysteem dat specifieke infecties bestrijdt, maar daarentegen ook een verergering van niet-specifieke overreacties die kunnen leiden tot ontstekingen.

Dit is inmiddels geformaliseerd in een concept aangeduid als "Inflamm-ageing," een chronische lichte ontsteking die we nu kennen is een typisch voorbeeld van het ouder worden, die mogelijk verantwoordelijk is voor zowel de afname als het ontstaan van ziekten bij ouderen. Dus wat kunnen we eraan doen?

Inflamm-ageing (onsteking-veroudering) lijkt een belangrijk gevolg te zijn van ouder worden. Kan het worden voorkomen of worden genezen? De sleutel tot succesvol ouder worden en een lange levensduur kan de chronische ontsteking verminderen zonder afbreuk te doen aan een acute reactie wanneer men wordt blootgesteld aan ziekteverwekkers. Hoe gaan we dat doen? Voeding. Wat we eten is waarschijnlijk het meest krachtige en buigzame instrument dat we hebben om een chronische en systematische modulatie van het verouderingsproces te bereiken.

In de eerste systematische review van de associaties tussen voedingspatronen en biomarkers van ontstekingen die ooit werd gepubliceerd waren de voedingspatronen die geassocieerd werden met ontstekingen bijna allemaal gebaseerd op vlees of zogenaamde "westerse" voedingspatronen, terwijl de op groente en fruit gebaseerde, ofwel "gezonde" voedingspatronen vaak neigde naar een omgekeerd evenredig verband, ofwel meer op planten gebaseerd, minder ontstekingen.

De reden waarom vlees wordt geassocieerd met ontstekingen komt mogelijk door zowel de dierlijke eiwitten als de dierlijke vetten. De eerste interventionele studie evalueerde afzonderlijk de effecten van plantaardige en dierlijke eiwitten op de ontstekingsstatus gerelateerd aan obesitas en metabool syndroom als je probeert om gewicht te verliezen.

Wat ze vonden was dat een hogere inname aan dierlijk eiwit - met name vlees - geassocieerd wordt met hogere plasmaniveaus van inflammatoire markers in obese volwassenen. De reden dat obesitas geassocieerd wordt met een verhoogd risico op veel soorten kankers kan komen door de ontstekingen die worden geassocieerd met obesitas.

Obesitas-gedreven ontstekingen stimuleren mogelijk prostaglandine-gemedieerde oestrogeen biosynthese in borstweefsel. Dat betekent dat de ontsteking mogelijk het enzym activeert die het mogelijk maakt dat borsttumoren hun eigen oestrogeen aanmaken via deze ontstekingsbevorderende stof die prostaglandine wordt genoemd.

Als je het niveau van prostaglandines in de urine van vrouwen meet correleert het met het risico op borstkanker. En hoe krijg je hoge niveaus aan deze ontstekingsbevorderende verbinding? Roken, een dieet hoog aan verzadigde vetten, en obesitas. Waarom leidt het eten van verzadigde vetten tot prostaglandine productie?

Omdat prostaglandinen gemaakt worden uit arachidonzuur, en arachidonzuur is een belangrijk ingrediënt in dierlijke vetten. Dierlijke vetten bevatten arachidonzuur; arachidonzuur is hetgeen waarmee ons lichaam ontstekingsbevorderende verbindingen produceert zoals prostaglandines, en ze kunnen vervolgens borstkankergroei stimuleren, en spelen mogelijk ook een rol bij dikke darmkanker, longkanker, alsook hoofd- en halskanker, terwijl geheel plantaardig voedsel ontstekingsremmende effecten heeft, hoewel sommige planten beter zijn dan anderen.

De mensen die vijf stuks per dag aan vruchten en groenten moesten eten die rijk waren aan antioxidanten, zoals bessen en bladgroente, hadden een significant betere impact op het verminderen van systematische ontstekingen en het disfunctioneren van de lever, vergeleken met vijf stuks per dag aan de meest voorkomende fruitsoorten en groente die weinig antioxidanten bevatten, zoals bananen en sla.

Kurkuma of Curcumin: Planten versus Pillen

Fabrikanten van supplementen trappen vaak in dezelfde reductionistische val als de farmaceutische bedrijven. Van kruiden wordt aangenomen dat ze slechts één werkzaam hoofdbestanddeel hebben en als je deze kan isoleren en zuiveren tot een pil, wordt er gedacht, dat de effecten vergroot worden.

Curcumin wordt beschreven als het actieve ingrediënt in kurkuma, maar is het DE werkzame stof of één van de werkzame stoffen? Het is gewoon één van de vele verschillende componenten van de hele wortel. Er is ook cyclocurcumin en curcumenes, en turmerine, turmeron, tumeronol.

Slechts een beperkt aantal studies hebben het potentieel van kurkuma vergeleken met curcumin, maar sommigen suggereren dat kurkuma, de hele wortel, zelfs beter kan werken en niet alleen maar tegen darmkankercellen.

Deze groep van onderzoekers van het 'Anderson Kanker Centrum' in Texas testten curcumin op zeven verschillende typen menselijke kankercellen in vitro. En ook kurkuma.

Curcumin laat borstkankercellen bijvoorbeeld een poepie ruiken, maar kurkuma, de hele wortel, laat ze nog meer poepies ruiken. Curcumin tegen alvleesklierkanker; kurkuma tegen alvleesklierkanker, darmkanker, meervoudige beenmergtumoren, bloed- en beenmergkanker en dikke darmkanker.

Ze vonden dat kurkuma krachtiger was vergeleken met curcumin, wat erop wijst dat componenten anders dan curcumin ook kunnen bijdragen aan anti-kanker activiteiten.

De meeste klinische studies die ziekten bij mensen behandelen gebruikten curcumin-supplementen in plaats van de hele kurkuma, maar niemand heeft geprobeerd om andere componenten te gebruiken dan curcumin. Maar kijk, zelfs curcumin-vrije kurkuma vertoont ontstekingsremmende en antikanker activiteiten.

Hoewel wordt aangenomen dat curcumin de meeste activiteit van kurkuma veroorzaakt, heeft onderzoek in de afgelopen decennia aangetoond dat curcumin-vrije kurkuma - dus kurkuma zonder de zogenaamde actieve stof - net zo doeltreffend is of zelfs meer doeltreffend dan curcumin-bevattende kurkuma.

Er zijn bijvoorbeeld turmerones in kurkuma die verwijderd worden bij het maken van curcumin-supplementen, die zowel antikanker-eigenschappen vertonen als ontstekingsremmende activiteiten.

Dus veronderstelde ik dat deze beschouwing af zou sluiten met het stopzetten van het verschaffen van curcumin-supplementen aan mensen en mensen gewoon het hele kruid kurkuma laten eten, maar in plaats daarvan zeiden ze: Hé, laten we allerlei verschillende kurkuma-supplementen gaan maken!

Hoe Niet te Sterven aan Kanker

Nadat Dr. Dean Ornish onze #1 moordenaar verslagen had, ging hij door naar moordenaar #2. Wat gebeurt er als je kanker op een plantaardig dieet zet? Ornish en collega's ontdekte dat de progressie van prostaatkanker teruggedraaid kon worden aan de hand van een plantaardig dieet en andere gezonde levenswijzen. En geen wonder.

Als je het bloed van degenen die het standaard Amerikaanse dieet eten druppelt op kankercellen die in een petrischaal groeien, wordt de groei van de kanker met ongeveer 9% verminderd.

Maar zet mensen gedurende een jaar op een plantaardig dieet, en hun bloed kan het volgende doen. De bloedcirculatie in de lichamen van degenen die op een plantaardige basis aten hadden bijna acht keer de remmende kracht als het ging om de groei van kankercellen.

Echter dit was voor prostaatkanker, de #1 doodsoorzaak door kanker onder mannen. Bij vrouwen is borstkanker de #1 doodsoorzaak door kanker onder jonge vrouwen. Dus de onderzoekers wilden de studie herhalen, dit keer met borstkanker cellen van vrouwen. Maar ze wilden niet een heel jaar op de resultaten wachten. Vrouwen zijn nu stervende.

Dus, bedachten ze, laten we eens kijken wat een plantaardig dieet kan doen na slechts twee weken tegen drie verschillende vormen van menselijke borstkanker. De groei van kanker begon met 100% en daalde na het eten van een plantaardig dieet voor 14 dagen.

Hier is de foto van voor de interventie. Een laag van borstkanker cellen ligt in een petrischaal, en dan wordt het blood van vrouwen die het standaard Amerikaanse dieet eten erop gedruppeld. En zoals je kunt zien, zelfs het bloed van vrouwen die een behoorlijk slecht dieet volgen kan tot op zekere hoogte kanker afbreken.

Maar na slechts twee weken gezond eten werd er bloed afgenomen van dezelfde vrouwen - dus ze dienden als hun eigen controlegroep, dezelfde vrouwen, twee weken later, hun bloed werd gedruppeld op een nieuwe ondergrond van borstkanker cellen, en dit is alles wat overblijft. Slechts een paar individuele kankercellen bleven over. Hun lichamen opgeschoond! Voor en na slechts twee weken gezond eten. Het bloed in de bloedbaan werd zo veel vijandiger tegenover kanker.

Het vertragen van de groei van kankercellen is mooi, maar ervan verlost zijn is nog veel beter. Dit noemen we apoptose, geprogrammeerde celdood. Na het eten van gezond voedsel was hun eigen lichaam in staat om op een één of andere manier te her-programmeren waardoor de kankercellen gedwongen werden vervroegd met pensioen te gaan. Dit is wat wij noemen "TUNEL Imaging," het meten van DNA-fragmentatie, celdood. Dus stervende kankercellen zijn te zien als kleine witte stippen.

Dus, nogmaals, dit is wat het bloed van de gemiddelde vrouw kan doen tegen borstkanker cellen. Ze kan er een paar uitschakelen. Je kan één stervende kankercel zien daar linksboven. Maar dan na 14 dagen gezond plantaardig dieet leven kan haar bloed dit doen. Het is alsof je een heel ander persoon van binnen bent! Hetzelfde bloed dat nu door de lichamen van deze vrouwen stroomt kreeg de kracht om borstkanker-groei aanzienlijk te vertragen en te stoppen na slechts twee weken het eten van een plantaardig dieet.

Wat voor soort bloed willen wij in ons lichaam? Wat voor soort immuunsysteem? Willen we bloed dat als het ware omrolt wanneer er nieuwe kankercellen opduiken, of willen we bloed dat circuleert in elk hoekje en gaatje van ons lichaam met de kracht om het te vertragen en te stoppen?

Deze drastische versterking van de verdediging tegen kanker was na 14 dagen van een plantaardig dieet en lichaamsbeweging. Ze lieten deze vrouwen 30 tot 60 minuten per dag buiten lopen. Nou, als je twee dingen doet, hoe weet je dan welke rol het dieet heeft gespeeld? Wetenschappers besloten het op de proef te stellen.

Deze meet het opruimen van kankercellen. Dat is wat we eerder zagen, het effect van bloed van degenen die een plantaardig dieet aten (in dit geval voor gemiddeld 14 jaar) samen met milde lichaamsbeweging - zoals dagelijks buiten wandelen. Met plantaardige voeding en wandelen - dit is het soort van kankercel opruiming dat je krijgt. Vergelijk dat met de kanker stopkracht van de gemiddelde sedentaire Amerikaan, die in feite nul is.

Deze middelste groep, echter, had in plaats van 14 jaar op een plantaardig dieet, 14 jaar lang een standaard Amerikaanse dieet - maar 14 jaar met dagelijkse, inspannende, urenlange lichaamsbeweging, zoals conditietraining. De onderzoekers wilden weten of als je hard genoeg sport, en lang genoeg sport, kan je dan concurreren met een aantal wandelende planteneters? En het antwoord is: lichaamsbeweging hielp. Geen twijfel. Maar, 5.000 uur in de sportschool was niet te vergelijken met een plantaardig dieet.

Dezelfde TUNEL Imaging als voorheen - zelfs als je veel op de bank hangt en gebakken aardappelen eet, is je lichaam niet helemaal weerloos. Het bloed in je bloedbaan kan een paar kankercellen doden. Maar beweeg voor 5,000 uur, en je kan kankercellen doden links en rechts. Maar niets lijkt kanker een grotere schop onder de kont te geven dan een plantaardig dieet. Wij denken dat het een gevolg is van dierlijke eiwitten - vlees, eiwit, en zuivel eiwitten - verhogen het niveau van IGF-1 in ons lichaam.

Insuline-achtige groeifactor-1 is een kankerverwekkend groeihormoon dat betrokken is bij de overname en de progressie van kwaadaardige tumoren. Hier is het experiment dat IGF-1 echt als de schurk aanwees.

Hetzelfde als de vorige keer - volg een plantaardig dieet. De groei van kankercellen daalt, en kanker-celdood schiet omhoog. Maar hier is de crux. Wat als je de hoeveelheid zojuist uit je lichaam verbannen IGF-1 weer aan de kanker toevoegt omdat je begonnen bent met gezonder eten?

Het elimineert het "dieet en lichaamsbeweging" effect op een doeltreffende wijze. Het is alsof je helemaal nooit bent begonnen met gezond eten. De reden waarom één an de grootste prospectieve studies over voeding en kanker vond dat de gevallen van alle soorten kanker gecombineerd lager was onder hen die meer plantaardig eten, kan komen omdat ze minder dierlijke eiwitten, minder vlees, eiwit en melkeiwit, eten, en dus uiteindelijk minder IGF-1 hebben, wat weer minder kankergroei betekent.

Hoeveel minder kanker? Mannen en vrouwen van middelbare leeftijd met een hoge eiwit inname hadden een 75% toename in totale sterfte en een viervoudige toename van het risico op sterfte uitsluitend aan kanker. Maar niet alle eiwitten, in het bijzonder dierlijke eiwitten, wat logisch is, gezien de hogere IGF-1 niveaus.

De academische instelling stuurde een persbericht met een memorabele openingszin. "Die kip vleugel die je eet kan net zo dodelijk zijn als een sigaret," waarin werd uitgelegd dat het eten van een dieet rijk aan dierlijke eiwitten tijdens de middelbare leeftijd maakt je kans om aan kanker te sterven vier keer groter - een sterfte risicofactor die vergelijkbaar is met het roken van sigaretten.

Wat was de reactie op de onthulling dat diëten met veel vlees, eieren en zuivel net zo schadelijk voor de gezondheid zouden kunnen zijn als roken? Nou, één voedingswetenschapper antwoordde dat het mogelijk gevaarlijk was om de effecten van roken met de effecten van vlees en zuivel te vergelijken. Waarom?

Omdat een roker zou kunnen denken, "Waarom zou ik stoppen met roken als mijn broodje ham en kaas net zo slecht is voor mij?" (Dus kunnen we beter niet iedereen over dit hele dierlijke eiwitten ding vertellen).

Dat doet me denken aan een bekende sigarettenadvertentie van Phillip Morris die probeerde om de risico's te bagatelliseren door te zeggen: "Hey, je denkt dat tweedehands rook slecht is (dat het risico op longkanker met 19% vergroot)." Nou, hey, het drinken van één of twee glazen melk per dag kan driemaal zo slecht zijn (62% hoger risico op longkanker). Of het verdubbelen van je risico door vaak te koken met olie, of een verdrievoudiging van je risico op hart- en vaatziekten door niet vegetarisch te eten, of een vermenigvuldiging van je risico met zes door het eten van veel vlees en zuivel."

"Dus," concluderen zij, "laten we het wat relativeren! Het risico op longkanker door meeroken, zou veel kleiner kunnen zijn dan het risico van andere dagelijkse activiteiten. Dus, adem diep. Dat is hetzelfde als zeggen: "Maak je geen zorgen om te worden neergestoken, omdat neergeschoten worden zo veel erger is."

Uh, wat dacht je van geen van beide? Bij risico's is het niet: 2 keer min is plus. Natuurlijk zult u gemerkt hebben dat Phillip Morris gestopt is met zuivel de schuld te geven, toen ze eenmaal Kraft Foods gekocht hadden. Ik bedoel maar ...

Hoe Niet te Sterven aan Hart-en Vaatziekten

De meest waarschijnlijke reden dat de meeste van onze geliefden zullen sterven is door hart-en vaatziekten. Het is nog steeds aan ieder van ons om zelf te bepalen wat we eten en hoe te leven - maar we zouden deze keuzes bewust moeten maken, waarbij we leren over de voorspelbare gevolgen van ons handelen.

Atherosclerose, de verharding van onze aderen, begint in de kindertijd. Op de leeftijd van 10 jaar hebben de aderen van bijna alle kinderen die zijn opgegroeid op het standaard Amerikaanse dieet al vette strepen - dit is het eerste stadium van de ziekte. Dan begint de plak zich te vormen rond onze twintiger jaren, en verergert in onze dertiger jaren en kan daarna dodelijk zijn. In ons hart wordt het een hartaanval genoemd; in onze hersenen kan het een beroerte veroorzaken.

Dus als er nu iemand hiernaar kijkt die ouder is dan 10, dan is de keuze niet of je wel of niet gezond wilt eten om hart- en vaatzieken te voorkomen, maar of je de hart-en vaatziekten die je waarschijnlijk al hebt wilt terugdringen. Is dat mogelijk?

Toen onderzoekers mensen met hart-en vaatziekten op een plantaardig dieet hadden gezet die wordt gevolgd door bevolkingsgroepen die niet op epidemische schaal hart-en vaatziekten kregen, was hun hoop dat het ziekteproces zou worden vertraagt, misschien zelfs gestopt. Maar in plaats daarvan gebeurde er iets wonderbaarlijks. De ziekte begon om te keren, het werd beter.

Zodra patiënten stopte met het eten van een slagader-verstoppend dieet, waren hun lichamen in staat te beginnen met het oplossen van delen van de plaque, de slagaders opende zich zonder medicatie, zonder chirurgie, wat suggereert dat hun lichamen al die tijd al wilden genezen, maar simpelweg nooit de kans kregen. Deze verbetering van de bloedsomloop naar de hartspier zelf (links) was al na drie weken van gezond eten.

Laat ik met u delen wat het best bewaarde geheim in de geneeskunde wordt genoemd. Het best bewaarde geheim in de geneeskunde is dat soms, gegeven de juiste omstandigheden, het lichaam zichzelf kan genezen. Je weet dat wanneer je je scheenbeen hard stoot aan een salontafel, het allemaal rood, warm, pijnlijk, gezwollen en ontstoken kan worden, maar het op natuurlijke wijze zal genezen als je gewoon een stapje terug neemt en je je lichaam zijn gang laat gaan.

Maar wat als je je scheenbeen iedere dag op dezelfde plaats zou stoten, in feite drie keer per dag (ontbijt, lunch en avondeten). Het zou nooit genezen! Je zou naar je arts gaan, en zeggen: "Oh, mijn scheenbeen doet pijn," en de dokter zou zeggen: "Geen probleem", hun notitieblok erbij pakken, en je een recept voor pijnstillers voorschrijven. Je bent nog steeds drie keer per dag je scheenbeen aan het toetakelen. Het doet nog steeds verschrikkelijk pijn, maar het voelt zo veel beter met die pijnstillers. Godzijdank voor de moderne geneeskunde...

Het is net als wanneer mensen nitroglycerine nemen voor verschrikkelijke pijn op de borst, een enorme opluchting, maar je doet niets om de onderliggende oorzaak te behandelen. Ons lichaam wil weer gezond worden als wij het toelaten. Maar als we onszelf drie keer per dag blijven beschadiging, kunnen we nooit genezen.

Een van de meest verbazingwekkende dingen die ik geleerd heb tijdens mijn medische opleiding was dat binnen ongeveer 15 jaar nadat je gestopt bent met roken, je risico op longkanker bijna gelijk is aan die van iemand die nog nooit heeft gerookt. Is dat niet geweldig? Je longen kunnen al die teer afvoeren, en uiteindelijk is het bijna alsof je nog nooit begonnen bent met roken. En elke ochtend van ons rokende leven was dat genezingsproces begonnen totdat - Wham! Onze eerste sigaret van de dag, waarmee we onze longen met elke rookwolk opnieuw beschadigde, net als wij onze bloedvaten opnieuw kunnen beschadigen met elke hap, terwijl alles wat we moesten doen -het wonderlijke medicijn- gewoon een stapje terug nemen was, te stoppen met het opnieuw beschadigen van onszelf, en toestaan dat ons lichaam via natuurlijke genezende processen ons weer gezond maakt.

Het menselijk lichaam is een zelf-herstellende machine. Natuurlijk kun je kiezen voor moderatie- jezelf slaan met een kleinere hamer- maar waarom zou je jezelf überhaupt slaan? Ik vertel mijn rokende patiënten niet om te minderen naar een half pakje per dag. Ik vertel hen om te stoppen. Uiteraard is een half pakje beter dan twee pakjes per dag, maar we zouden moeten proberen om alleen gezonde dingen in onze mond te stoppen.

Dit is al decennia lang bekend: Het Amerikaanse Hart Tijdschrift, 1977. Gevallen zoals de heer FW, zoals hier beschreven- leed zo erg aan zijn hart-en vaatziekten dat hij niet in staat was naar zijn brievenbus te lopen, maar toen begon hij gezonder te eten, en een paar maanden later beklom hij bergen, zonder pijn.

Er zijn tegenwoordig van deze mooie nieuwe anti-angina, anti-pijn op de borst medicijnen op de markt. Ze kosten duizenden dollars per jaar, maar bij de hoogste dosis, kunnen zij in staat zijn om de trainingstijd te verlengen, met wel 33 en halve seconde. Het ziet er niet naar uit dat degenen die de medicijnroute kiezen in de nabije toekomst bergen zullen gaan beklimmen.

Zie hier, plantaardige diëten zijn niet alleen veiliger en goedkoper. Ze kunnen beter werken omdat je de werkelijke oorzaak van de ziekte behandeld.

Hoe Kunnen Oestrogeen-Producerende Enzymen bij Borstkanker Worden Geblokkeerd?

De meeste borstkankers ontstaan onder invloed van hormonen, wat betekent dat het primaire menselijke oestrogeen, oestradiol genaamd, een belangrijke rol speelt bij de ontwikkeling en voortschrijding van borstkanker. Dat is een van de redenen dat het eten van soja zo goed lijkt te beschermen tegen borstkanker, omdat fyto-oestrogenen in soja, zoals genisteïne, als oestrogeen-blokkers werken; ze blokkeren dat oestrogenen, zoals oestradiol, zich binden aan borstkankercellen.

Maar wacht 'ns even, de meeste borstkankers ontstaan na de menopauze, wanneer de eierstokken zijn gestopt oestrogeen aan te maken. Waarom zou je oestrogeenblokkers eten als er geen oestrogeen te blokkeren valt?

Het blijkt dat borstkankertumoren hun eigen oestrogeen aanmaken vanuit het niets, om hun eigen groei te bevorderen. Oestrogenen kunnen in borstkankertumoren ontstaan op meerdere manieren. De borstkanker heeft cholesterol nodig, en met hulp van het aromatase-enzym of twee hydroxysteroïde-dehydrogenase-enzymen, wordt zijn eigen oestrogeen aangemaakt.

Er zijn dus twee manieren om borstkanker te stoppen. De eerste is het gebruik van anti-oestrogenen, oestrogeen-blokkers, zoals de fyto-oestrogenen in soja, of het anti-oestrogene middel tamoxifen. Er bestaat echter een andere manier om oestradiol blokkeren, namelijk om met behulp van anti-enzymen te voorkomen dat de borstkanker al die oestrogenen überhaupt aanmaakt.

En inderdaad, er zijn momenteel allerlei anti-aromatase-middelen in omloop. Het remmen van de aanmaak van oestrogeen is zelfs effectiever gebleken dan te proberen de effecten van oestrogeen te blokkeren, wat erop wijst dat het remmen van de oestrogeen-synthese klinisch gezien van groot belang is bij de behandeling van oestrogeen-gerelateerde borstkanker.

Het blijkt dat de fyto-oestrogenen in soja allebei kunnen doen. Bij ovariumcellen van vrouwen die in-vitro-fertilisatie krijgen, bleek dat fyto-oestrogenen uit soja leidden tot een vermindering van het tot uitdrukking komen van het aromatase-enzym.

Hoe zit dat dan bij borstkankercellen? Ook bij borstkankercellen. Niet alleen de aromatase-activiteit wordt onderdrukt, de andere enzymen die oestrogeen aanmaken ook.

Maar dat was in een petrischaaltje. Onderdrukt soja ook de aanmaak van oestrogenen bij mensen? Nou, het oestrogeen-gehalte in het bloed lijkt aanzienlijk lager bij Japanse vrouwen dan bij Amerikaanse blanke vrouwen, en in Japan eten ze per persoon wel de meeste soja, maar je weet niet of het aan de soja ligt totdat je de proef op de som neemt.

Japanse vrouwen werden ingedeeld in een groep die extra sojamelk kreeg en een groep die dat niet kreeg, gedurende een paar maanden. Het oestrogeen-gehalte leek te dalen met ongeveer een kwart bij de groep die extra sojamelk kreeg. Opvallend was dat hetzelfde experiment, uitgevoerd onder mannen, tot vergelijkbare resultaten leidde: een significante daling in het gehalte aan vrouwelijke hormonen, en geen verandering in de testosteronspiegels.

Deze resultaten gelden echter voor Japanse mannen en vrouwen die sowieso al soja aten; dus het was eigenlijk een onderzoek over een hogere dan wel lagere sojaconsumptie. Wat gebeurt er als je sojamelk geeft aan vrouwen in Texas?

Het oestrogeen-gehalte in het bloed werd met de helft verminderd. Aangezien een verhoogd oestrogeen-gehalte een aanwijzing kan zijn voor een hoger risico op borstkanker, zou de werkzaamheid van soja ter verlaging van het oestrogeen-gehalte een verklaring kunnen zijn waarom bij Chinese en Japanse vrouwen zoveel minder borstkanker voorkomt.

Maar wat echt opmerkelijk was, is dat het oestrogeen-gehalte zo'n maand of twee laag bleef, zelfs nadat ze gestopt waren met het drinken van sojamelk. Dit wijst erop dat je niet elke dag soja hoeft te nemen om het beschermende effect tegen kanker te verkrijgen.