Als je zwangere krekels blootstelt aan een roofzuchtige wolfspin, zullen haar baby's, die uitkomen, verhoogd anti-roofdier gedrag vertonen, en als gevolg daarvan een verbeterde overleving van een wolfspin aanval hebben.
De moeder krekel bleek te in staat zijn om haar baby's te waarschuwen over de dreiging toen ze nog steeds binnenin haar zaten dus ze zouden vooraf worden aangepast aan hun externe omgeving. Dit gebeurt ook in planten.
Als je twee genetisch identieke planten kweekt - een in de zon, een in de schaduw, dan zal de zon-geteelde plant zaden produceren die beter groeien in de zon en de schaduwrijke plant zal zaden laten groeien die beter groeien in de schaduw - ook al zijn ze genetisch identiek. Dus waar we mee te maken hebben is epigenetica, externe factoren veranderen de gen-expressie.
Veldmuis jongen die worden geboren in de winter worden geboren met een dikkere vacht. Veldmuis moeders zijn in staat om over het seizoen te communiceren hun baby in de baarmoeder en hen te zeggen een as aan te trekken nog voordat ze geboren zijn, en mensen zijn niet anders.
Je weet hoe verschillende mensen verschillende temperatuur toleranties hebben, wat resulteert in veldslagen in de slaapkamer - heb je de airco aan- of uitgeschakeld, de ramen opengezet? Het is niet alleen de genetica. Of je bent geboren in de tropen of in een koude omgeving bepaalt hoeveel actieve zweetklieren je hebt in je huid. Maar wat heeft dit te maken met een dieet?
Kan wat een zwangere vrouw eet de biologie van hun kinderen permanent veranderen in de zin van welke genen zijn ingeschakeld of uitgeschakeld in het leven? Of wat ze niet eten? Wat gebeurde er met de kinderen geboren tijdens de 1945 Nederlandse hongersnood, opgelegd door de nazi's? Meer gevallen van obesitas 50 jaar later.
De baby's DNA gen-expressie is voor de geboorte geherprogrammeerd vanwege de verwachting om geboren te worden in een wereld van hongersnood, ten koste van alles calorieën te besparen, maar toen de oorlog voorbij was, werd deze neiging om vet op te slaan een nadeel. Wat zwangere vrouwen eten en niet eten helpt niet alleen het geboortegewicht van het kind te bepalen maar ook het volwassen gewicht van het kind. Bijvoorbeeld, moeders eiwitinname tijdens de zwangerschap kan een rol spelen in de obesitas epidemie en niet eiwitten in het algemeen.
Eiwit uit dierlijke bronnen, voornamelijk vleesproducten, geconsumeerd tijdens de zwangerschap kan het risico verhogen dat hun kinderen opgroeien met overgewicht. Aanvankelijk dacht men dat het misschien de IGF-1 zijn, een groeihormoon gestimuleerd door consumptie van dierlijke producten die de aanmaak van vetweefsel zou verhogen, maar gewichtstoename was meer gebonden aan vlees dan aan zuivel.
Elke dagelijkse portie vlees tijdens het derde trimester van de zwangerschap resulteerde in ongeveer een extra procent lichaamsvet bij hun kinderen op hun 16e verjaardag, een mogelijke verhoging van het risico op obesitas op latere leeftijd, los van hoeveel calorieën ze aten of hoeveel ze sporten Maar zo'n verband werd niet gevonden bij koemelk consumptie, die vermoedelijk de IGF-1-spiegels net zo hoog laten stijgen.
Dus misschien zijn de obeso-genen in vlees, de chemische stoffen die de groei van vetweefsel te stimuleren. Opkomend bewijs toont aan dat omgevingsfactoren betreffende personen vatbaarder maakt om extra gewicht te verkrijgen, ongeacht dieet en lichaamsbeweging. Want, zelfs onze kinderen zijn dikker - je kunt dat niet de schuld geven aan dieet en lichaamsbeweging.
Zelfs dieren. En niet alleen onze verwende huisdieren, zelfs ratten in laboratoria en metrostations. De kans dat 24 verschillende dierpopulaties uit acht verschillende rassen allemaal een positieve trend in gewicht laten zien was in de afgelopen decennia minder dan één op een miljoen, en dus lijkt er iets anders aan de hand te zijn, zoals obesogene chemicaliën.
Een dergelijke kandidaat is polycyclische aromatische koolwaterstof gevonden in sigaretten, uitgespuwd door uitlaatpijpen en in gegrild vlees. Deze landelijke studie van duizenden kinderen ontdekte dat hoe meer de kinderen worden blootgesteld, hoe dikker ze neigden te worden - ze konden de niveaus van deze stoffen meten rechtstreeks in hun urine.
En het kan al beginnen in de baarmoeder; prenatale blootstelling aan deze chemicaliën kan verhoogde vetmassa veroorzaken tijdens de kindertijd en een hoger risico van obesitas bij kinderen. Als deze verontreinigende stoffen bekend in de oren klinken - Ik heb ze eerder behandeld in relatie tot het verhogen van het risico op borstkanker in de Long Island Breast Cancer Study, dus misschien zijn ze niet alleen obesogens maar evengoed kankerverwekkende stoffen, wellicht de verhoging van 47% verklaart op het risico van borstkanker bij oudere vrouwen in relatie tot een gemiddelde levensduur van gegrilde en gerookte gerechten.
Als je kijkt naar een van de meest voorkomende van deze giftige stoffen, rokers krijgen ongeveer de helft uit de voeding, en de helft van sigaretten, maar voor niet-rokers, komt 99% uit voeding. De hoogste niveaus zijn gevonden in vlees, met varkensvlees blijkbaar erger dan rundvlees, maar zoals je kunt zien, zelfs donkergroen blad zoals boerenkool kunnen besmet raken door verontreinigende stoffen uit de lucht, dus pluk uw paardenbloem -blaadjes niet langs de snelweg en zorg ervoor dat je je salade-bladeren wast onder stromend water.
Aangezien het in vet oplosbare verontreinigende stoffen zijn; moeten ze veel vet absorberen, dus zelfs zwaar verontreinigde plantaardige bronnen zijn waarschijnlijk veiliger, tenzij je veel olie op je eten sprenkelt, waardoor de toxinen vermoedelijk even gemakkelijk opgenomen worden dan de toxines in het vlees. Het goede nieuws is dat ze zich niet ophopen in je lichaam.
Als je mensen blootstelt aan gegrilde kip op tijdstip nul hier, kan je zien dat zij een grote piek in deze chemicaliën krijgen wel tot een honderdvoudige toename, maar je lichaam kan zich er binnen ongeveer 20 uur van ontdoen. Het probleem is natuurlijk dat mensen die dit soort voedsel elke dag eten zichzelf voortdurend blootstellen, wat niet alleen van invloed op hun gezondheid en de gezondheid van hun kinderen is, maar misschien zelfs op de gezondheid van hun kleinkinderen.
Zwanger zijn tijdens de Nederlandse hongersnood leidde niet alleen tot een toename van ziekten onder hun kinderen, maar zelfs blijkbaar onder hun kleinkinderen. Dus, wat een zwangere vrouw nu eet kan invloed hebben op toekomstige generaties.
De kwestie van generatie- overschrijdende effecten van de slechte omstandigheden tijdens de zwangerschap kan helpen enig licht te werpen op de explosieve epidemieën van diabetes, obesitas, cardiovasculaire ziekte geassocieerd met deze overgang naar een westerse levensstijl.